ในขณะที่โลกใบนี้กำลังจะเข้าสู่ครึ่งปีหลังของปี 2020 เป็นปีที่โลกใบนี้ถูกพิษ COVID-19 โจมตีอย่างหนักตั้งแต่ต้นปี ในขณะที่โลกกำลังจะก้าวเข้าสู่ครึ่งปีหลัง สถานการณ์ของโรคก็ยังไม่รู้แน่ชัดว่าอยู่ในช่วงไหน เพราะประเทศที่เป็นต้นกำเนิดโลกอย่างประเทศจีน เมืองอู่ฮั่นก็กลับมาเปิดเมืองอย่างเต็มรูปแบบแล้ว แต่ประเทศมหาอำนาจอย่างสหรัฐอเมริกากลับมีผู้ติดเชื้อกว่า 2.56 ล้านคน ในขณะที่ประเทศไทยถือว่าสถานการณ์ค่อนข้างดีขึ้นอย่างมาก เพราะไม่พบผู้ติดเชื้อภายในประเทศมามากกว่า 30 วันจนได้ติดอันดับ 2 ของโลกในด้านการฟื้นตัวจากโควิด-19 จากการจัดอันดับดัชนี Global COVID-19 Index (GCI)

https://covid19.thaipbs.or.th/infographic/?album=26130

พอการฟื้นตัวในแง่ของโรคกำลังไปในทิศทางที่ดีกลับกลายว่าปัญหาที่เกิดขึ้นตอนนี้คือไม่ใช่พิษ COVID-19 แต่เป็นพิษเศรษฐกิจของประเทศไทยมากกว่า มาตรการการล็อคดาวน์ประเทศที่รัฐบาลใช้แก้ไขปัญหาโรคนี้กำลังทำให้เศรษฐกิจของประเทศมีแต่ทรุดลงไปเรื่อยๆ โดยเฉพาะธุรกิจที่ได้รับผลกระทบจากการล็อคดาวน์ตรงๆ อย่างธุรกิจ อุตสาหกรรมการเดินทาง และโรงแรมที่พัก ร้านค้าต่างๆ ร้านข้าว ร้านขายของที่ระลึก ที่อยู่ตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลกำลังจะเป็นคลื่นลูกใหญ่ที่กระทบต่อประเทศอย่างมหาศาลไม่น้อยไปกว่าพิษ COVID-19 เลยเกิดเป็นคำถามตามมาว่า จะล็อคดาวน์ไปถึงเมื่อไร? มาตราการช่วยเหลือที่จะช่วยอุตสาหกรรมเหล่านี้มีมาก-น้อยแค่ไหน? และสามารถเยียวยาได้ระยะเวลามากน้อยแค่ไหน?
เมื่อเศรษฐกิจแย่หลายฝ่ายเริ่มพูดถึงการเปิดประเทศ แต่กระแสสังคมก็ยังมีข้อโต้เถียงกันอยู่ ว่าสมควรเปิดหรือไม่? บางกลุ่มมองว่ายังไม่ควรเปิดเพราะไวรัสตัวนี้มันเข้ามาจากต่างชาติ ยิ่งไปกว่านั้นมีบางคนคิดว่าการเปิดประเทศเป็นการเอื้อนายทุน! แต่ด้วยวิกฤตินี้คนที่ได้รับผลกระทบ ไม่ใช่แค่นายทุน มันคือชีวิตของคนรากหญ้า คนที่ขายของ ขายข้าว คนขับแท็กซี่ เด็กเสิร์ฟ หรือบริการต่างๆ ที่เปิดให้บริการนักท่องเที่ยว ขยับให้ใกล้เข้ามาอีกนิด หลายๆ อาชีพก็ยังทำงานไม่ได้ เป็นระยะเวลา 3 เดือนแล้ว ที่ชาวบ้าน คนหาเช้ากินค่ำกำลังได้รับผลกระทบอย่างหนัก โควิดเริ่มหายไป แต่คนกำลังจะตายเพราะไม่มีกิน

[ภาพบรรยากาศภูเก็ตเหมือนเมืองร้าง https://twitter.com/sudaratofficial/status/1276502757801783296?s=12]

https://www.innnews.co.th/regional-news/news_694739/

ในขณะที่โรค COVID-19 ฝั่งเอเชียกำลังไปในทิศทางที่ดี สิ่งสำคัญที่ควรตรวจติดตามคือ ความเข้มงวดมีวินัยในระบบการท่องเที่ยวไทยจะสามารถทำไปพร้อมๆ กับความเข้มงวดมีวินัยในการรับให้คนต่างชาติเข้ามาด้วยสามารถทำได้ ซึ่งหากอยากให้เศษฐกิจของประเทศประสบปัญหาไปมากกว่านี้ เราสามารถเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาสได้หลายอย่างไม่ว่าจะเป็น
1) ทำให้ประเทศไทยเป็น COVID-19 Save Zone
2) พัฒนา Smart Quarantine ให้นำหน้าประเทศอื่น ๆ
3) จับคู่ประเทศทำ Travel Bubbles
ซึ่งถ้าประเทศไทยพัฒนาระบบการคัดกรองและ Smart quarantine ไปให้สมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว เราจะสามารถทำธุรกิจได้กับทุกประเทศในโลกนี้
https://www.youtube.com/watch?v=AFW837xkgUk
https://www.youtube.com/watch?v=3bWcB5zKCio&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=dkGEOR2QMz4

ที่กล่าวมาไม่ได้หมายถึงให้ประเทศการ์ดตก อะไรที่ประเทศไทยทำได้ดีมากๆอยู่แล้วควรทำต่อเนื่อง โดยเฉพาะระบบตรวจสอบและคัดกรองคนที่ทำให้ประเทศฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว แต่ในขณะเดียวกันความพร้อมในการเปิดประเทศเพื่อให้ระบบเศรษฐกิจยังคงขับเคลื่อนไปได้ ควรทำควบคู่กันไป เพื่อหวังผลให้ประเทศยังสามารถก้าวต่อไปได้ไม่หยุดชงัก ไม่อย่างนั้นเราจะกลายเป็นฟื้นตัวจากโรคได้อันดับต้นๆของโลก แต่เศรษฐกิจเรากลายเป็นพังอันดับต้นๆของโลกไปเช่นเดียวกัน