หญิงชรานั่งชันเข่าหน้าเศร้าหมอง
เฝ้าเหม่อมองรอลูกมาน้ำตาไหล
ลูกที่รักพามาฝากแล้วจากไป
แม่เศร้าใจรอเจ้าเช้าจดเย็น

ลูกจะคิดถึงแม่นี้บ้างไหม
แม่ห่วงใยรอลูกรักอยากได้เห็น
แต่ลูกบอกแม่จ๋ามันจำเป็น
ลูกคงเห็นเป็นภาระจะดูแล
...แม่ของลูก แก่เฒ่าอยู่เฝ้าบ้าน
ลูกสำราญ ร่ำสุราหาความสุข
แม่ไหว้พระทุกวัน หวังพ้นทุกข์
ลูกสนุก ในคลับบาร์ทุกราตรี

...แม่เฝ้าคิดถึงลูก ผูกพันจิต
ลูกกลับคิด เพรียกหายอดยาหยี
แม่ไปวัดทุกวัน หมั่นทำดี
ลูกกินเหล้า เคล้านารีทุกวี่วัน

...แม่หวังว่า สักวันฝันของแม่
ใจจริงแท้ ที่แม่มีที่แม่ฝัน
หวังเพียงลูกได้ดี สุขชีวัน
สุดท้ายนั้นความหวังแม่ . . . แค่ฝันไป
ไม่มีคนไหนที่รักลูกมากกว่าแม่
เป็นรักแท้แต่เริ่มลืมตาได้
สายโลหิตที่แม้สูญเสียไป
ก็เพื่อได้เห็นลูกเกิดขึ้นมา
ในยามนี้ลูกเหงาและเคว้งคว้าง
เดินตามทางที่แม่แสวงหา
อยากให้ลูกได้เป็นคนมีปัญญา
และก้าวหน้าไปทางวิชาชาญ
ลูกจะตั้งใจเรียนถึงที่สุด
แม้ใครฉุดลูกจะไม่เหลียวหลัง
ขอเพียงแม่ช่วยคอยเป็นกำลัง
คงถึงฝั่งนั้นได้ดังต้องการ