โรงเรียนเรือนแพแห่งนี้เคยมีครูนับสิบ แต่ละคนอยู่ไม่นานก็ขอย้าย เพราะการเดินทางค่อนข้างลำบาก อีกทั้งบรรยากาศกลางสายน้ำยังสุดแสนจะเงียบเหงา ไม่มีไฟฟ้าใช้ ไม่มีแม้แต่คลื่นโทรศัพท์ แต่ ครูมาด-สามารถ สุทะ กลับแตกต่างไป เมื่อได้เห็นแววตาเด็กน้อยและวิถีความเป็นอยู่ที่ยากลำบากของคนแพ เขายิ่งอยากจะอยู่เพื่อให้ความรู้กับเด็กๆ เขาเริ่มลงมือก่อร่างแพให้เป็นโรงเรียนจริงๆ ที่มีครบพร้อมเท่าที่จะทำได้ นอกจากให้การศึกษา ครูมาดยังให้ความรักและความเอาใจใส่ ช่วยให้เด็กๆ มีความรู้เทียบเท่ากับเด็กในเมือง บางคนสอบได้ทุนไปเรียนต่อ