" ก๊อกๆๆๆๆ "

เสียงเคาะประตูที่ดังผ่านแผ่นไม้มาพร้อมๆกับเสียง ที่ดูเหมือนกับเป็นคำสั่งว่า

" ตื่นนอนได้แล้ว จะได้ช่วยกันทำงาน "

เด็กน้อยคนหนึ่งตื่นขึ้นมา ท่าทางงัวเงีย สลึมสลือ มือจับผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงมาพับและตอบรับเสียงปลุกนั้น

" อืม.....ตื่นแล้ว ได้ยินแล้ว " " นี่วันหยุดนะเนี่ย " เด็กน้อยบ่นกับตัวเอง

" เดี๋ยวกินข้าวเสร็จไปถอนหญ้าที่ไร่นะ "

พ่อสั่งขณะที่ใช้ตะเกียบคีบเนื้อปลาให้ลูกชาย เด็กน้อยพยักหน้าตอบและลงมือทานอาหารมื้อแรกของวัน หลังจากทานอาหารเสร็จ เด็กน้อยเดินไปหยิบหมวกและเสื้อแขนยาวมาสวมเพื่อกันแดด แล้ววิ่งออกไปหน้าบ้าน กระโดดขึ้นซ้อนท้ายจักรยานโบราณ สภาพเก่าโทรม บ่งบอกถึงอายุการใช้งาน ซึ่งมีพ่อเป็นผู้ขี่ ในระหว่างทางเด็กน้อยคุยกับพ่อตลอด เขาป้อนคำถามที่อยากรู้ ซึ่งบางครั้งดูเหมือนกับว่าผู้เป็นพ่อจะพยายามสอดแทรกให้แง่คิดตลอด โดยที่เด็กน้อยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ไม่นานนักก็ถึงไร่ที่เขามีภาระกิจที่จะต้องทำ

" ถอนหญ้า " ภาระกิจที่ได้รับมอบหมาย ซึ่งหญ้าเปรียบเสมือน " ศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่ "

" เดี๋ยวเจ้าถอนแปลงนี้นะ "

พ่อสั่งพร้อมกับชี้นิวไปที่แปลงผัก เด็กน้อยรับคำและลงมือถอนหญ้าออกจากแปลงผักทีละต้น ทีละต้น จนกระทั่งศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่
หายไปจากแปลงผักจนหมดสิ้น

" ไปพักกินน้ำที่ใต้ต้นมะม่วงก่อน....ปะ "

เด็กน้อยรับคำพ่อแล้วเดินไปพัก

" กลับมาเร็วๆนะ ยังมีอีกแปลงหนึ่ง "

เสียงพ่อสั่งตามหลังเด็กน้อย หลังจากได้พักกินน้ำ พ่อได้ส่งจอบให้เด็กน้อยพร้อมกับพูดว่า

" เอ้า...เอาไปถากหญ้า "

เด็กน้อยรับจอบและตรงไปยังแปลงผักเพื่อทำภาระกิจต่อ ดูเหมือนกับว่าเด็กน้อยจะพึงพอใจกับ การใช้จอบถากหญ้า มากกว่า การใช้มือถอน
เหตุผลก็คือ มันทำให้เขาสามารถทำงานได้รวดเร็ว ซึ่งไม่นานนักเขาก็จัดการกับ ศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่อย่างราบคาบ หลังจากที่ภาระกิจเสร็จสิ้นลง พ่อลูกก็พากันกลับบ้าน ระหว่างทางเด็กน้อยถาม

" ทำไมไม่ให้ผมใช้จอบตั้งแต่แรกล่ะ ทั้ง ๆ ที่ทำงานได้เร็วกว่า "

พ่อไม่ตอบ ได้แต่อมยิ้ม เก็บซ่อนคำตอบไว้เพียงผู้เดียว ผ่านไป 1 สัปดาห์ พ่อได้พาเด็กน้อยกลับไปที่ไร่อีก สิ่งที่เด็กน้อยเห็นก็คือ

** แปลงที่ใช้มือถอน บัดนี้ไม่มีหญ้าให้เขาถอนเลยแม้แต่ต้นเดียว แต่...

** แปลงที่ใช้จอบถาก กลับมีต้นหญ้าปกคลุมเหมือนเดิม

" ทำไมมันเป็นอย่างนั้นล่ะ "

เด็กน้อยถามด้วยความสงสัย ทั้งๆที่เขาได้จัดการมันหมดไป เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว พ่อตอบ

" แปลงที่เจ้าใช้มือถอนน่ะ เจ้าได้ถอนมันถึงรากถึงโคน ส่วนแปลงที่เจ้าใช้จอบถากน่ะ เจ้าเพียงแต่ ตัดเอาส่วนปลายของมันออกเท่านั้น มันยังคงมีส่วนที่ฝังลึกอยู่ในดินอีก มันก็เหมือนกับปัญหาต่าง ๆ ที่เราพบเจอนั่นแหละ ถ้าเราแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ โดยปล่อยสาเหตุของปัญหาไว้ ไม่นานนักปัญหานั้นก็จะกลับมา สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าอีก แต่ถ้าเราแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ มันอาจจะยากสักนิด แต่มันก็ทำให้ปัญหานั้นหมดไปได้"

เด็กน้อยยิ้มรับด้วยความเข้าใจ

" จงหันหน้าสู้กับปัญหา.....อย่าท้อถอย "