ต้นเรื่องชีวิตแกเดินทางมาจากสิบสองปันนา ตั้งแต่เมื่อ 90 กว่าปีที่ผ่านมา โดยทั้งคู่ได้ใช้มือใช้เท้าข้ามป่าข้ามเขาข้ามน้ำสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ฝ่าฟันอุปสรรคในการใช้ชีวิตอย่างลำบาก หอบรักจากเมืองสิบสองปันนา มาใช้ชีวิตที่เมืองล้านนา เดินทาง 3 เดือนเต็ม ๆ เพื่อจะมาถึงเมืองไทยผ่าน สามเหลี่ยมทองคำ ซึ่งต้องมาอยู่กันแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ กับสามีโดยไม่มีเอกสาร เพราะทั้งคู่ไม่อยากทนลำบากเป็นทาสในสมัยนั้น โดยทั้งคู่ได้ตัดสินใจขอใช้ชีวิตร่วมกันในวังน้ำค้างจนวันตาย และแล้ววันนี้คุณตาก็จากไปจริง ก่อนเสียชีวิตลูกหลานอยู่ไกล ต้องเสียค่าใช้จ่ายที่โรงพยาบาล ราว ๆ 5000 กว่าบาท ลูกหลานก็โอนมาจ่ายให้ รักนี้นิรันดร์จริง ๆ ตั้งแต่คุณตาเสียคุณยายเพ้อร้องไห้ไม่หยุดเลยคับ ได้แต่ปลอบใจไม่รู้ทำไง คู่รักคู่นี้ใช้ชีวิตร่วมกัน 90 กว่าปี จะมีสักกี่คู่ น่าสงสารคุณยายมาก 

 

              ยังมีเรื่องราวที่คุณยายพูดอีกเยอะคับ แต่ก็เอาเถอะ แค่ตอนมีชีวิตให้อยู่กับคนที่รักเราให้มาก ๆ นะครับ

 

 

 

ภาพจาก เฟซบุ๊ก ชมรมคนกู้ภัยจังหวัดเชียงใหม่