เครื่องบินขับไล่ต้นแบบคุ้มกันฝูงบินทิ้งระเบิดไอพ่น ในช่วงปี 1947 ผลงานการออกแบบของทีมสกั๊งค์เวิร์ค บริษัท ล็อกฮีด XF-90 ด้วยรูปทรงจรวดสีเงิน ทำจากไทเทเนียมทั้งตัว แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ไม่ได้รับคัดเลือกเข้าประจำการ...
ก่อนหน้านี้ ไทยรัฐออนไลน์ เคยนำเสนอเรื่องราวของเครื่องบินขับไล่ไอพ่นลำแรกของกองทัพสหรัฐฯ พี-80 ชู้ตติ้งสตาร์ (F-80 Shooting Star) ไปแล้ว ครั้งนี้ถึงโอกาสของต้นแบบเครื่องบินขับไล่คุ้มกันฝูงบินทิ้งระเบิด ผลงานการออกแบบของทีมสกั๊งค์เวิร์ค บริษัท ล็อกฮีด ที่ถูกพัฒนามาในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ประมาณปี ค.ศ.1947 ยุคที่โลกการบินก้าวย่างเข่าสู่ยุคไอพ่น
หลังจากที่กองกำลังทางอากาศ กองทัพบกสหรัฐฯ มีเครื่องบินขับไล่ไอพ่นแบบแรกเข้าประจำการแล้ว นั่นคือ ล็อกฮีด พี-80 ชู้ตติ้งสตาร์ แต่ดูเหมือน พี-80 หรือ เอฟ-80 ชื่อเรียกใหม่ เมื่อมีการจัดตั้งกองทัพอากาศสหรัฐฯ อย่างเป็นทางการ ที่ต่อมาได้ถูกส่งเข้าสู่สมรภูมิสงครามเกาหลี และพบว่า เอฟ-80 ไม่อาจตอบสนองความต้องการในด้านภารกิจขับไล่คุ้มกันระยะไกลได้ จึงทำให้มีการพิจารณาพัฒนาเครื่องบินขับไล่รุ่นใหม่ เพื่อสนองความต้องการดังกล่าวแก่กองทัพอากาศสหรัฐฯ โดยเครื่องบินขับไล่ต้นแบบ เอ็กซ์เอฟ-90 (XF-90) จึงถูกสร้างขึ้นมา โดย วิลลิส ฮอว์กกินส์ และทีมนักออกแบบของสกั๊งค์เวิร์ค บริษัท ล็อกฮีด ภายใต้การดูแลของ เคลลี่ จอห์นสัน ผู้ออกแบบ หรือให้กำเนิดเครื่องบิน เอฟ-80 หรือ พี-80 นั่นเอง
เครื่องบิน เอ็กซ์เอฟ-90 เป็นการริเริ่มนำอาวัสดุไทเทเนียมมาทำเป็นลำตัวเครื่องขนาดใหญ่ ตัวเครื่องเป็นทรงดินสอ เหมือนจรวด มีปีกแบบลู่หลัง ในตอนแรกใช้เครื่องยนต์ไอพ่น แบบ เจเนอรัล อิเล็กทริก J35 แต่กำลังขับเคลื่อนไม่พอ ภายหลังจึงเปลี่ยนมาเป็นเครื่องยนต์แบบ เวสติ้งเฮาส์ รุ่น J34-WE-11 จำนวน 2 เครื่องยนต์แทน มันถูกสร้างขึ้นมา จำนวน 2 ลำ แต่เมื่อนำมาบินทดสอบประเมินค่าแล้ว กองทัพพบว่ามันมีพลังขับเคลื่อนต่ำ และประสิทธิภาพไม่เพียงพอกับความต้องการ จึงทำให้โครงการ XF-90 ถูกเขี่ยทิ้ง และไม่เคยถูกนำเข้าสู่สายการผลิต หรือเข้าประจำการ
ด้วยความวุ่นวายทางการเมือง ทำให้การพัฒนาเครื่องบินเป็นไปอย่างล่าช้า มันได้ขึ้นบินทดสอบครั้งแรกในวันที่ 3 มิ.ย. 1949 แต่ด้วยสมรรถนะเครื่องที่ไม่ได้ตามที่ต้องการ ทำให้พ่ายแพ้กับคู่แข่งในเวลานั้น อย่าง แมคโดนัลด์ เอ็กซ์เอฟ-88 วูดู (XF-88 VooDoo) ไป ต่อมา วูดู ได้รับเลือกจาก ทอ.สหรัฐฯ และถูกผลิตพร้อมเปลี่ยนชื่อใหม่ เป็น เอฟ-101 วูดู ในเดือน ก.ย.ปี 1950
เมื่อ เอ็กซ์เอฟ-90 ของล็อกฮีดแพ้การคัดเลือก เครื่องบินต้นแบบทั้ง 2 ลำ จึงถูกปลดจากการทดสอบ โดยเครื่องลำแรกถูกส่งไปยังห้องปฏิบัติการทดลองของ NACA ที่เมืองคลีฟแลนด์ รัฐโอไฮโอ เพื่อทดสอบการทำลายด้วยระเบิด ส่วนเครื่องลำที่ 2 เป็นซากจอดนิ่งในทะเลทรายเนวาดา หลังนำไปเป็นเป้าทดสอบระเบิดปรมาณู 3 ลูก แต่ยังรอดการทำลายมาได้ แต่ส่วนจมูกเครื่องและหางถูกทำลายหายไป
สภาพปัจจุบันของ เอ็กซ์เอฟ-90 ที่พิพิธภัณฑ์ ทอ.สหรัฐฯ ที่เมืองเดย์ตัน รัฐโอไฮโอ
ล่าสุด ทอ.สหรัฐฯ นำซากเครื่อง เอ็กซ์เอฟ-90 ลำที่สองจากทะเลทรายเนวาดา มาเก็บไว้ที่พิพิธภัณฑ์กองทัพอากาศสหรัฐฯ ฐานทัพอากาศไรท์ ปีเตอร์สัน ที่เมืองเดย์ตัน รัฐโอไฮโอ โดยเรื่องกำลังอยู่ระหว่างการฟื้นฟูสภาพ และกำจัดกัมมันตรังสี ก่อนเอามาซ่อมแซมให้กลับมาใกล้เคียงกับของเดิม.
ที่มา : codeonemagazine