การพัฒนาจากสภาพชุมชนที่พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นป่าสู่ความเป็นเมือง เริ่มขึ้นเมื่ออังกฤษเข้ายึดครองพื้นที่ในฐานะเจ้าอาณานิคมเมื่อปี 2362 เนื่องจากตั้งอยู่บนเส้นทางเดินเรือระหว่างอินเดียกับจีน ความรุ่งเรืองของเมืองท่าใหม่นี้ดึงดูดให้ประชากรในภูมิภาครอบๆ อพยพเข้ามาหาโอกาสใหม่ๆ ให้ชีวิต

ก่อนได้รับเอกราชจากจักรวรรดิอังกฤษ ประชากรกว่าล้านคนในสิงคโปร์อาศัยในหมู่บ้านเพิงไม้บนพื้นที่ที่เป็นโคลนตมซึ่งภาษามลายูเรียกว่า ‘กำปง’ เวลานั้นยังไม่มีน้ำสะอาดบริโภคและจุดหมายในการดำเนินชีวิตของประชาชนคือการมีชีวิตอยู่รอดไปวันๆ

หนึ่งปีภายหลัง นายลี กวนยู ชนะการเลือกตั้งครั้งแรก สิงคโปร์ตัดสินใจเข้ารวมตัวกับสหพันธรัฐมาลายาซึ่งประกอบไปด้วย 5 เขตปกครอง ได้แก่ มาเลเซีย บอร์เนียวเหนือ ซาราวัก บรูไน และสิงคโปร์

แต่ด้วยความขัดแย้งระหว่างสมาชิกสหพันธ์ฯ ในด้านต่างๆ เช่นว่าใครจะเป็นผู้ดูแลการเงินการคลังของสิงคโปร์ ความตึงเครียดด้านเชื้อชาตินำไปสู่จลาจลระหว่างชุมชนสิงคโปร์เชื้อชาติจีนและเชื้อชาติมาเลย์ ในที่สุดในปี 2508 สิงคโปร์ต้องถอนตัวออกจากสหพันธมาลายา

หลายประเทศไม่คิดว่าสิงคโปร์จะไปรอดเมื่อต้องเดินไปโดยลำพัง

นโยบายสำคัญประการหนึ่งที่ทำให้สิงคโปร์เริ่มเข้าสู่การพัฒนาคือนโยบายการเคหะแห่งชาติที่รัฐบาลสิงคโปร์ดำเนินการในช่วงสิบปีนับจากปี 2503 หรือในช่วงทศวรรษ ค.ศ. 1960 โครงการอาคารที่อยู่อาศัยในตึกสูงที่ทุกคนสามารถเป็นเจ้าของได้ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด อาคารที่พักอาศัยดังกล่าวทำให้ชาวสิงคโปร์ในตอนนั้นรู้จักกับสุขภัณฑ์ชักโครกเป็นครั้งแรก และทำให้มีการพัฒนาระบบการประปาที่ได้มาตรฐานเพื่อทุกครัวเรือนมีน้ำสะอาดใช้จากก๊อกน้ำของตน

ภายในปี 2528 ทางการสิงคโปร์พูดได้เต็มปากว่า ประเทศของพวกเขาไม่มีคนเร่ร่อนไร้ที่อยู่อาศัย ไม่มีสลัม และไม่มีการแยกชุมชนตามเชื้อชาติ แต่ให้อยู่ร่วมกัน เนื่องจากนโยบายการเคหะของสิงคโปร์ดังกล่าวมีนัยสำคัญของการเป็นนโยบายสร้างชาติด้วย โดยการกำหนดให้อาคารพักอาศัยทุกหลังต้องประกอบไปด้วยผู้อยู่อาศัยต่างเชื้อชาติคละเคล้ากันไป โดยคนเชื้อชาติจีนต้องไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนจีน คนเชื้อชาติมาเลย์ต้องไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนมาเลเซีย หรือคนเชื้อชาติอินเดียต้องไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนอินเดีย แต่ทุกคนเป็นคนสิงคโปร์

ความสำเร็จของการสร้างชาติที่มั่นคงและมั่งคั่งของสิงคโปร์ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลายเสมอไป บางครั้งต้องแลกมาด้วยเรื่องที่มองกันว่าเป็นการจำกัดสิทธิเสรีภาพและสิทธิมนุษยชน