แม้คนในโลกยุคโมเดิร์นส่วนใหญ่จะใช้ "เงินทอง" เป็นอัตราแลกเปลี่ยน แต่สำหรับพื้นที่ห่างไกลที่ยังมีวัฒนธรรมของชนเผ่า พวกเขาไม่สนใจเงินทองและบ่อยครั้งตีค่าของหญิงสาวที่ถือเป็นเพศอ่อนแอเท่ากับสัตว์ไม่กี่ตัวเท่านั้น

ซึ่งในเคนย่ายังอุดมไปด้วยชนเผ่าที่มากมาย และบ่อยครั้งที่นี่ก็ยังคงใช้ ‘ลูกสาว’ เพื่อเป็นตัวเรียกสินสอดให้แก่ตระกูล แน่นอนว่าหลายคนอาจแย้งว่า “เอ๋า ก็นี่มันวัฒนธรรมของเขาอ่ะผิดตรงไหน” แต่ที่น่าสะเทือนใจก็คือพ่อแม่จำนวนมากของชนเผ่าเหล่านี้ “ปกปิด” ลูกเกี่ยวกับการแต่งงานเสมอ

โดยพวกเขามักจะทำข้อตกลงลับๆกับหนุ่มจากชนเผ่าอื่น จากนั้นก็ขายลูกสาวตัวเองทันทีทั้งที่พวกเธออายุประมาณ 14 ปี เท่านั้นเพื่อให้เป็นแม่พันธุ์แก่คนต่างเผ่า ซึ่งมีข้อแม้ว่าจะต้องนำแพะ 20 ตัวและอูฐอีก 3 ตัวมาแลก

ทั้งนี้สาเหตุที่พ่อแม่ต้องปกปิดลูกเกี่ยวกับการแต่งงานเสมอ ก็เป็นเพราะว่าพวกเขากลัวลูกตัวเองจะหนีและทำให้พลาดโอกาสได้สัตว์ ที่จะเปรียบดั่งขุมทรัพย์อาหารของครอบครัว แล้วทุกครั้งที่หญิงสาวคนใดเจอเรื่องแบบนี้พวกเธอก็มักจะร่ำไห้อย่างปวดร้าว เพราะพวกเธอตระหนักแล้วว่าชีวิตหญิงสาวในชนเผ่าไม่มีทางเลือกใด ไม่สามารถรักคนที่อยากรักและบ่อยครั้งถูกใช้เป็นเพียงสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนสินค้าเท่านั้น หากแต่อันที่จริงการใช้ลูกเพื่อแลกสินทรัพย์ก็ยังคงปรากฏในสังคมไทยเหมือนกันนะ