อย่าหมิ่นเงินน้อย อย่าคอยวาสนา  การงานใดๆหากแม้เป็นอาชีพสุจริต ไม่เบียดเบียนใคร ไม่แบมือขอใครกิน เงินที่ได้มาเพียงน้อยนิดจากหยาดเหงื่อแรงกายมันช่างเป็นความภาคภูมิใจและมีคุณค่ายิ่งกว่าเงินทองที่หามาโดยไม่สุจริต หรือ แบมือขอเงินเขาเพียงเพราะแค่อยากสบายโดยไม่อายศักดิ์ศรีของตัวเอง

ดั่งเรื่องราวต่อไปนี้ที่เป็นแบบอย่างที่ดี เป็นกำลังใจ เป็นแรงบันดาลใจให้กับใครๆหลายๆคนครับ!! 

เป็นเรื่องราวของพ่อค้าขายข้าวโพดปิ้งคนหนึ่งที่ยืนขาย แถวท่าช้าง ท่าเตียน ท่าราช หรือสนามหลวง  สิ่งที่น่าสนใจคือพ่อค้าท่านนี้จะไม่พูดกับลูกค้าครับ แต่ไม่ได้หยิ่งอะไรนะครับ!! เพียงแต่พ่อค้าท่านนี้พูดไม่ได้จะมีป้ายบอกราคาที่รถเข็น และที่สำคัญเขาพิการแขนขวาใช้งานไม่ได้ มีเพียงแขนซ้ายเท่านั้นที่ยังใช้งานได้ปกติ

แต่ด้วยความไม่ย่อท้อพ่อค้าท่านนี้ก็ใช้เพียงแขนซ้ายเท่านั้นหยิบจับข้าวโพดปิ้งและเงินทอนให้กับลูกค้า บางทีอาจจะทอนไม่ทัน หรือ หยิบข้าวโพดให้ไม่ทัน แต่ก็เป็นลูกค้านั่นแหล่ะครับเป็นคนช่วย เรียกได้ว่าคนซื้อก็เต็มใจครับ เพราะพ่อค้าท่านนี้ถึงแม้จะแขนพิการ พูดไม่ได้ ก็ไม่งอมืองอเท้า หรือ ไปขอทาน เลือกที่จะสู้ชีวิตด้วยการขายข้าวโพดปิ้งซึ่งเป็นอาชีพสุจริต 

แม้พ่อค้าจะด้อยกว่าเรื่องสภาพร่างกาย แต่คุณค่าไม่ได้ด้อยลงไปเลยแม้แต่น้อย ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา หรือความลำบากใดๆ 

"คนที่แย่และลำบากกว่าพวกคุณยังมีและเค้าก็ไม่เคยยอมแพ้กับชีวิต และไม่คิดโทษโชคชะตา คนเราอาจจะเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นหรือทำได้ "

อ่านเรื่องราวเพิ่มเติมได้จาก 
http://pantip.com/topic/32550961
ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก
คุณ mint_narak สมาชิก พันทิป