อ่านพันทิปอยู่ที่ทำงานเห็นกระทู้คนจำที่จอดรถไม่ได้ก็ขำๆ ดี ยิ่งอ่านเจอพี่คนนึงที่มาจากระยองมาจอดใน กทม. แล้วจำไม่ได้ว่าจอดซอยไหน ต้องตามหารถอยู่สองวัน อันนี้ยิ่งฮาหัวเราะก๊ากๆ ในออฟฟิศเลย

อ่านจบไม่คิดอะไรทำงานต่อจนสองทุ่มกว่าๆ เลิกงาน ก็ไปที่ตึกจอดรถชั้นสี่จำได้แม่นว่าจอดชั้นนี้พอไปถึง เห็นรถจอดเหลือแค่เก้าคัน แต่อนิจจาไม่มีรถตรู กลายเป็นที่จอดโล่งๆ แล้วรถตรูล่ะมันหายไปไหน หรือจำชั้นจอดผิดหว่า เริ่มใจเสียละลองเดินไปดูชั้นสามเผื่อจำผิดจริงๆ แต่มันก็ไม่มี

เอ้าลองไปดูชั้นห้าเผื่อเจอ แต่มันก็ไม่มีไปดูชั้นสองชั้นหกชั้นเจ็ดก็ไม่เจอ เอาล่ะสิตรูเริ่มมึนๆ ละขำไม่ออก ไม่น่าจะจำที่จอดไม่ได้เพราะจำแม่นว่าจอดชั้นสี่แต่มันไม่มี รถตรูหายไปหายไปไหนไม่รู้ สีหน้าเริ่มหดหู่
ใจตกไปอยู่ในรู ตรูจะทำยังไง ship หายแล้วสิ เรียกยามมาคุยยามก็ทำหน้าเหมือนกับว่าถ้ารถหาย กรูก็ ship หายเหมือนกันนั่นแหละ ยามเริ่ม ว.กันให้วุ่น  มีคนรถหายๆ เปลี่ยน ชั้นสี่เปลี่ยน ซีวิคสีขาว ชปxxxx ว.ตอบไม่มีไม่เจอเปลี่ยน ยามบอกพี่รีบไปแจ้งความด่วนเลยเดี๋ยวทางนี้จะรีภาพวงจรปิดดู 

น้ำตาจะไหลเกิดมาไม่เคยรถหายวันนี้ต้องไปแจ้งความคันอื่นก็มีตั้งเยอะทำไมต้องเป็นรถตรู ทำไมๆๆ ระหว่างเดิน! ลงตึกไปจะโบกแท๊กซี่ไปโรงพักก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองมันต้องได้คืนละวะ ดวงเรามันต้องดีสิ
ทั้งๆ ที่ความคิดในหัวดังก้องว่ารถมันข้ามไปเขมรแล้วทำใจซื้อใหม่เหอะสุดท้าย ควักโทรศัพท์โทรหาเมีย เธอๆ ชั้นมีข่าวร้ายมากๆอะคือรถหายว่ะกำลังไปแจ้งความโครตซวยเลย

/ หือรถหาย! บ้าดิจอดในบ้านจะหายได้ไงเดี๋ยวนะไปดูให้.... ก็เนียะมันก็จอดอยู่ที่เดิม
ห๊าาา รถอยู่บ้าน จริงดิ
/ เออ ก็เมื่อเช้าเธอรีบก็เลยซ้อนมอไซวินไปนี่นา มึนเปล่า
เออว่ะ ที่เอามาจอดชั้นสี่มันเมื่อวานนี่หว่า วันนี้นั่งวินมาทำงาน เออๆ งั้นแค่นี้ก่อนเดี๋ยวรีบกลับจ้า ไหมล่ะตรูทำไงดีวะ ทั้งยามทั้งชายชุดดำชุดซาฟารีกำลังวุ่นตามหารถให้เราอยู่เลย ถ้าเดินไปบอกว่าเราลืมว่าไม่ได้ขับรถมามันจะอุ้มเราไปนั่งยางแถวๆ ราชบุรีป่าววะ เอาเหอะสุดท้ายก็ต้องยอมหน้าแตกบอกเขาไป

เรื่องนี้มีคติสอนใจสั้นๆ ว่า พวกเจ้าจงอย่าเบลอ 55555