สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด มักเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญที่สุด?

สิ่งที่เราเห็นอยู่ทุกวัน เราก็คิดอยู่ว่าเราก็ต้องเห็นอยู่แบบนั้นต่อไป 
ไม่เคยคิดว่าสิ่งนี้มันสำคัญ ไม่เคยเห็นแม้แต่ค่าของมัน...

เหมือนกับการที่เราเห็นหน้าใครอยู่ทุกวัน
คนๆ นั้นวิ่งตามเราอยู่ทุกวัน ใส่ใจเราอยู่ทุกวัน
เราก็มักจะเห็นแค่ว่า ใครคนหนึ่งกำลังทำอะไรที่ดูงี่เง่า น่ารำคาญ 

จนวันหนึ่ง ถ้าเราสูญเสียไป เราก็อาจจะรู้สึกเสียใจบ้าง
เราอาจจะต้องการเรียกร้องให้มาเหมือนเดิม

หรือบางทีเราก็อาจจะรู้สึกว่าดีใจที่ได้มีชีวิต
ที่ปราศจากความรำคาญ 
แต่จะมีใครที่เคยรู้สึกถึง ความรู้สึกของคนที่ให้บ้าง

บางทีสิ่งที่เขาทำอยู่อาจไม่ได้ตั้งใจจะให้คุณรำคาญ
แต่เขาทำไปเพราะเขารักคุณจริง ๆ
เหมือนความรักของพ่อแม่ เหมือนความรักของเพื่อนสนิทของคุณ 
เหมือนความรักของใครอีกหลายคนที่ให้คุณด้วยความจริงใจ

คุณเคยคิดว่าสิ่งเหล่านี้สำคัญบ้างไหม
คุณเคยคิดว่าคุณดูแลพวกเขาดีพอรึยัง
คุณให้ความสำคัญกับคนถูกหรือเปล่า 
คุณให้ความสำคัญกับคนที่ให้วัตถุคุณมากกว่าความรู้สึกที่ดีหรือเปล่า

สิ่งที่สำคัญมักมองไม่เห็นด้วยตา แต่ต้องมองด้วยหัวใจ
แต่เรามักไม่มีเวลาพอที่จะใช้หัวใจมอง
เรามองอะไรแค่ฉาบฉวยแล้วก็ตัดสิน 
เรามองดูความรวยความจนของคนที่สิ่งของที่เขาใช้
เรามองความดีของคนตรงที่เขาแสดงให้เราเห็น
เรามองอะไรหลายอย่างด้วยตา
แล้วเราก็ตัดสินคนเพียงแค่เวลาไม่เกิน 5 นาที 

และถ้าเป็นเช่นนี้ . .
เราก็ต้องสูญเสียมิตรที่ดีไปเพียงเพราะเราอ้างว่าไม่มีเวลา

เราไม่มีเวลาก็ต่อเมื่อเราไม่สนใจ
เราไม่ให้ความสำคัญต่อสิ่งนั้น ต่อคนๆ นั้น 

แต่ถ้าลองมองย้อนดู
ทำไมเราถึงมีเวลาทำอะไรมากมายหลายอย่างในแต่ละวัน
ทำไมคุณไม่ลองให้ความสำคัญกับสิ่งที่คุณลืมไป
ทำไมคุณไม่ลองให้ความสำคัญกับคนที่หวังดีกับคุณแต่คุณไม่เคยมอง 

อย่าปล่อยให้มิตรภาพดีๆ ต้องมีรอยร้าว
เพราะเมื่อวันหนึ่งถ้าต่างคนต่างไป
เราจะได้จากกันด้วยความรู้สึกที่ดีดี
และเราจะได้ไม่รู้สึกเสียดายวันเวลาที่ผ่านๆ มา