นายหวัง สูญเสียขาทั้งสองข้างไปในอุบัติเหตุไฟไหม้เมื่ออายุได้เพียง 7 ขวบ ซึ่งไม่เพียงต้องเสียขาทั้งสองข้างเท่านั้น เด็กชายหวังยังต้องเสียโอกาสทางการศึกษาไปด้วย เมื่อครอบครัวของเขายากจนเกินกว่าจะส่งลูกชายพิการไปโรงเรียนได้ เมื่อไร้ซึ่งเงินและความพร้อมทางร่างกาย เด็กชายหวังจึงต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน แต่ยังดีเขามีเพื่อนดี ๆ และใส่ใจติดตามโครงการช่วยเหลือจากรัฐ หวังพาตัวเองเข้าเรียนวิชาชีพเท่าที่มือทั้งสองข้างของเขาจะอำนวยให้ทำได้ ทั้งการซ่อมรองเท้าและทำลูกกุญแจ จนมันกลายเป็นอาชีพที่ช่วยให้เขาหาเลี้ยงตัวเองได้ในเวลาต่อมา จากนั้นในปี พ.ศ. 2551 บุคลิกและจิตใจที่ดีของเขา ก็ทำให้เขาได้พบกับคนรักสาวชาวหูหนาน ทั้งคู่แต่งงานกันและมีลูกชายด้วยกัน 1 คน

            ต่อจากนั้นมา หวังขยับขยายหนทางการทำมาหากินของตนด้วยการทำฟาร์มแพะ ใครเลยจะคิดว่าชายพิการที่ต้องใช้มือต่างขายันตัวเองเดินไปตามที่ต่าง ๆ จะมีเรี่ยวมีแรงริเริ่มทำฟาร์มแพะได้ แต่ด้วยความอุตสาหะไม่ท้อถอยและการพัฒนาตัวเองอย่างไม่ยอมแพ้ ทำให้ฟาร์มแพะของเขาค่อย ๆ เป็นรูปเป็นร่างในที่สุด ท่าทางนายหวังจะไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าสภาพร่างกายที่ไร้ขานั้นเป็นอุปสรรค เขายังใช้มือปีนเข้าคอกแพะไปดูแลสัตว์ของตัวเองได้ คอยตัดหญ้า นำอาหารมาเติม ทำทุกอย่างไม่ต่างจากที่คนเลี้ยงสัตว์อื่น ๆ เขาทำกัน จนในตอนนี้เขาประสบความสำเร็จในอาชีพและมีรายได้เลี้ยงครอบครัว ชนิดที่มีกินมีใช้ในระดับที่สบายเลยล่ะ

            ชีวิตของนายหวังตอนนี้ เรียกได้ว่าน่าจะเป็นชายที่มีความสุขที่สุดในโลกคนหนึ่งทีเดียว เขาได้ทำงานที่ตัวเองตั้งใจและริเริ่มขึ้นเองกับมือ ได้อยู่กับครอบครัวที่รักเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข ได้ดูแลลูกชายสุดที่รัก ช่วยเขาแต่งตัวทุก ๆ วันในตอนเช้า แม้ว่าตอนนี้ลูกจะสูงกว่าพ่อแล้วก็ตาม ความสุขที่เกิดขึ้นได้ในปัจจุบันนี้ล้วนเป็นผลมาจากจิตใจที่เข้มแข็ง การรักที่จะพัฒนาตัวเอง และพลังในการใช้ชีวิตที่ไม่เคยหดหายไปแม้ร่างกายจะหายไปเกือบครึ่งหนึ่งก็ตาม 

            ชีวิตที่ไม่มีขายังสบายดีขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นตัวเราที่สมบูรณ์ดีก็จะต้องมีความสุขเช่นนี้ได้แน่ ๆ ขอเพียงแค่มีความมุ่งมั่นตั้งใจ ล้มแล้วลุกให้ได้ พัฒนาตัวเองอย่างไม่ยอมแพ้ สักวันคุณก็จะมีชีวิตที่มีความสุขและสบายดีอย่างชายชาวจีนคนนี้ได้แน่นอน ;) 

Credit: http://men.kapook.com/view94594.html