คู่ ชีวิตจับมือนิทราสู่ปรโลก 4,200ปี
 


“แม้น มิได้เกิดในวัน-เดือน-ปีเดียวกัน แต่ก็ขอได้หลับสู่สุคติในวัน-เดือน-ปีเดียวกัน” นี่อาจป็นแรงปรารถนาของคู่สามีภรรยาแห่งหมู่บ้านซันซิงชุน ในตำบลชิงไป๋เจียงหมีโหมว มณฑลเสฉวน และในที่สุดทั้งสองก็สมปรารถนา ได้หลับในปรโลกมาถึง 4,200 ปี

 

   
   
       หลังจากที่รัฐบาลจีน ผุดแผนการสร้างเส้นทางรถไฟเฉิงเหมี่ยนเล่อ ซึ่งจะต้องตัดผ่านเขตซากโบราณสถานซันซิงชุน ในตำบลชิงไป๋เจียงหมีโหมว ในปี 2547กลุ่มนักโบราณคดีของสำนักงานวิจัยโบราณคดีแห่งเฉิงตู มณฑลซื่อชวน (เสฉวน)ก็เริ่มดำเนินการขุดสำรวจซากโบราณสถานแห่งนี้ โดยการขุดค้นนี้ดำเนินเป็นระลอกๆนับจากนั้นมาจนถึงปัจจุบัน
       
       ทั้งนี้นักโบราณคดีสันนิษฐานว่าซากโบราณคดีซันซิงชุนแห่งนี้ซึ่งมีพื้นที่ 38,000 ตารางเมตร เคยเป็นแหล่งชุมชนใหญ่แห่งหนึ่งในสมัยราชวงศ์ซังและราชวงศ์โจวเมื่อ 4,000 กว่าปีที่แล้ว
       
       ก่อนการก่อสร้างทางรถไฟเริ่มขึ้น กลุ่มนักโบราณคดีได้ขุดพบสมบัติโบราณคดีในพื้นที่เกือบ 2 พันตารางเมตร ได้แก่ เตาเผาขยะของคนยุคราชวงศ์ซังและโจว ที่มีเศษภาชนะเครื่องเคลือบดินเผาฝังอยู่ และซากโครงบ้านเรือนบนพื้นที่เก้าตารางเมตร ที่ยังปรากฏเค้าโครงให้เห็นอย่างชัดเจน โดยบ้านเรือนของคนยุคสมัยซังและโจวนั้น ใช้ไม้สร้างเป็นโครงตัวเรือน และดินโคลนทำเป็นผนังเรือน


      
    


  นักโบราณคดียังได้ขุดพบเครื่องเคลือบดินเผาและภาชนะทำจากหินจำนวนมาก โดยโบราณวัตถุของวัฒนธรรมเป่าตุน และวัฒนธรรมซันซิงตุยรวมอยู่ด้วย อาทิ ชิ้นหนึ่งเป็นเครื่องเคลือบดินเผาสีงาช้างคล้ายรูปหัวนก ด้านบนเขียนลวดลายเส้นคดโค้งไปมาคล้ายกับโบราณวัตถุที่พบในซากโบราณสถานซัน ซิงตุย
       
       นอกจากนี้ นักโบราณคดียังได้พบหลุมฝังศพยุคซัง-โจว 32 แห่ง ภายในหลุมฝังศพรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าแต่ละแห่งนี้ มีโครงกระดูกคนที่ยังมีสภาพสมบูรณ์ และที่น่าประหลาดใจมากก็คือ 40 เปอร์เซนต์ของหลุมฝังศพที่พบนี้ เป็นหลุมฝังศพของเด็ก โดยหลุมฝังศพที่เล็กที่สุด มีโครงกระดูกความยาวไม่ถึง 30 ซม. โครงกระดูกน้อยๆแต่ละชิ้นนั้น ดูสะท้อนความโศกเศร้าเจ็บปวดของพ่อแม่ นักโบราณคดีกล่าวว่าสุขอนามัยและการแพทย์ในยุคซังและโจวนั้น มีมาตรฐานที่ต่ำมาก ดังนั้น ผู้คนจึงมีอายุสั้น เด็กจำนวนมากเสียชีวิตไปก่อนได้เติบโต



      
     


  และสิ่งที่สร้างความตื่นเต้นอย่างล้นเหลือจากการขุดค้นครั้งล่าสุดเมื่อ สัปดาห์ที่แล้ว ก็คือหลุมฝังศพที่มีโครงกระดูกคู่หนึ่งนอนเคียงข้างกัน นักโบราณคดีชี้ว่าหลุมฝังศพนี้เก่าแก่ถึง 4,200 ปี โครงกระดูกหนึ่งของของผู้ชายร่างสูงกว่า ส่วนอีกชิ้นนั้น เป็นของผู้หญิงร่างเล็กแบบบาง แขนของทั้งสองซ้อนทับกัน ดูราวกับว่าทั้งสองได้จับมือคล้องแขนกันสู่สุคติ ขณะที่หลุมฝังศพอื่นๆในยุคซัง-โจวส่วนใหญ่มักฝังร่างผู้เสียชีวิตเพียงร่าง เดียว.