บ่อยครั้งเคยสงสัยว่า
ทำไมเราถึงเลือกที่จะบอก..รัก..คนหนึ่ง
ในขณะที่อีกคนกับบอกแค่ว่า..รู้สึกดีๆ..

ใครคนหนึ่ง...เคยบอกไว้ว่า 
ความรู้สึกดีๆ มันมีอณูที่เล็กกว่า ความรัก
มันสามารถแทรกซึมผ่านช่องว่างของหัวใจ
....เติมเต็มสิ่งที่ขาดหายได้...

มันคล้ายกับ เมล็ดพันธุ์เล็กๆของ ความรัก
รดน้ำพรวนดิน ใส่ปุ๋ย ให้แสงแดดที่พอเหมาะ 
เอาใจใส่ ดูแล ทะนุถนอม สักวันเมล็ดพันธุ์นั้น
..จะเติบใหญ่กลายเป็น"ต้นไม้แห่งความรัก"..

มันเป็นความรู้สึกที่มากกว่าชอบแต่ไม่ใช่รัก
และมีแนวโน้มว่าจะพัฒนาต่อไป...


ในขณะเดียวกัน....
เรารักใครหนึ่งคนอยู่แล้ว แต่กับรู้สึกดีๆกับใครอีกหลายคน
นั่นคืออะไร? 

เพราะ...โลกนี้ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ...
คนหนึ่งคนไม่สามารถเป็น และให้ทุกอย่างๆที่เราต้องการได้
คนที่รัก อาจไม่ใช่คนๆเดียวที่เข้าใจเรา
คนที่รัก อาจไม่ใช่คนๆเดียวที่ใส่ใจเรา
คนที่รัก อาจไม่ใช่คนๆเดียวที่เชื่อใจเรา

เมื่อมีใครมาเข้าใจ ใส่ใจ เชื่อใจ มีหรือจะไม่รู้สึกดี
หัวใจก็ย่อมไหวเอน... เชื่อเถอะว่าเป็นทุกคน....
......ถ้าไม่โกหกตัวเอง....

ความรู้สึกดีๆ...อาจเกิดขึ้นกับใครบางคนในช่วงระยะใด
เวลาหนึ่ง อิ่มใจ สุขใจ ประทับใจ อยู่ใกล้แล้วมีความสุข

ในขณะที่ความรัก....เกิดจากความผูกพันทางใจ สุข ทุกข์
เราร่วมรับรู้ ไม่ใช่แค่ระยะเวลาช่วงใดช่วงหนึ่งเท่านั้น

ในเมื่อโลกนี้ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ...เราเองก็ไม่สมบูรณ์แบบ
จงยอมรับในความไม่สมบูรณ์แบบของกันและกัน..

ความรู้สึกดีๆ อาจเกิดขึ้นกับใคร ตอนไหน เมื่อไหร่ก็ได้ 
แต่ความรัก...มันเกิดจากกระบวนการซับซ้อนของหัวใจ
ต้องใช้เวลาในการถักทอ สายใยเบาบางนั้นขึ้นมา..

มันอาจเป็นความรู้สึกพิเศษๆ ละม้ายคล้ายกัน 
แต่ ในเชิงความหมายแตกต่างแน่นอน