ยามใดที่"ใจอ่อนล้า"...แม้แต่เปลือกตาก็"ไม่อยากจะลืม"

อย่ารักฉันเพื่อ"ประชด"ใคร 
เพราะได้ทำร้ายอีก"หนึ่งดวงใจ"...เพียงเพราะโดนใคร"ทำร้าย"มา

บางครั้ง..คนที่ทำให้เรา"ลำบากใจ"ก็ไม่ใช่ใคร คือ"คนที่ใกล้ตัว"

เมื่อไหร่ที่เรา"อยู่คนเดียวได้"
เมื่อนั้นแสดงว่า"เราเริ่มรักตัวเองมากขึ้น"

"น้ำตา"ที่มันไหล....เพราะ"ข้างใน"มันเจ็บ

สิ่งที่"บรรเทา"ความเจ็บปวดให้น้อยลง คือ "การยอมรับความจริง"

ถ้าคุณเสีย"คนรัก"ไป คุณก็แค่เสีย"ใครบางคน"ไปจากชีวิต
แต่ถ้าคุณเสียการเป็น"ตัวเอง"เท่ากับคุณสูญเสีย"ทุกอย่าง"ในชีวิตไป

กับ "ความรัก" บางครั้งก็รู้สึกดี...บางทีก็รู้สึกแย่(มากๆ)

....เจอคนรัก"คิดมาก"ก็แค่"เหนื่อยใจ".....
เจอคนรัก"ไม่คิดอะไร"เหนื่อยทั้งกาย"ใจก็เจ็บ"