นิยายสั้นๆ ของคําว่า เพื่อน

  .......เพื่อน  คือ คนที่ไม่ต้องอยู่ด้วยกัน .. ก็รักกัน ได้

ไม่ต้องเห็นกันทุกวัน ..ก็รักกันได้

ไม่ต้องหวานใส่ กัน .. ก็รักกันได้

แต่รักอยู่อยู่ฝ่ายเดียว .. เป็นเพื่อนกันไม่ได้

เพราะเพื่อน ..ไม่ ได้เกิดมา พร้อมหน้าที่ .. อย่างคำ ว่า .. พ่อแม่

ไม่ได้จบลง พร้อมหน้าที่ .. อย่างคำว่า .. แฟน

แต่เกิดการกระทำซึ่งกันและกัน จะอยู่หรือไป .. ใช้ 'ใจ' เป็น เกณฑ์

จะอีกกี่นาน เพื่อนก็ ยังเป็นทั้งรอยยิ้ม และ เสียงหัวเราะที่ไม่มีวันเลือน หาย

  .........เพื่อน  คือ คนที่เรามั่นใจอยากไปหามากที่สุดไม่ว่าจะในยามสุขหรือยามทุกข์

เพื่อนคือคนที่ เราไม่ต้องนอนร้องไห้ คอยโทรศัพท์ทั้ง คืน .. เพื่อนก็โทรมาหา

ฐานะ .. ไม่ใช้ตัววัดว่าใครเหมาะจะ เป็นเพื่อนใคร

หน้าตา ..ไม่ใช้มาตรฐานบอกว่า ใครควรจะเป็นเพื่อนใคร

แต่น้ำใจ ..จะเป็นเครื่องชี้ให้เรารู้ ว่าใครที่ควรจะเป็นเพื่อน เรา

  ......เพื่อน  คือ คนที่แอบมาปรุงแต่งชีวิตเรา ซะจนกลายเป็นอาหาร จานแปลก

มีทั้งหวาน ขม อมเปรี้ยว เดี๋ยวเติม ความห่วงใย เดี๋ยวใส่ความรัก หมักเป็นความผูกพันจนได้

ที่สุดท้ายก็กลายเป็น อาหารจานดี ที่ไม่มีผักชีโรยหน้า

แต่ว่าเติมความจริงใจได้จนเต็มจาน
 

  .......เพื่อน...  ก็เหมือนเสื้อตัวเก่งที่เราจะหยิบมาใส่ทุกครั้งที่เราต้องการความมั่นใจ

และเมื่อพ้นเวลานั้นไป ..เสื้อตัวนี้ก็ยังแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้าใบเดิมเสมอ

เหมือนกับเพื่อนที่จะอยู่กับเราในวันที่เราไม่สบายใจ.........

ซ้ำขออภัย