ดอกเตอร์หนุ่มทางการศึกษาคนหนึ่งว่าจ้างเรือโดยสารให้ไปส่งข้ามฝาก 
เมื่อเรือเริ่มเคลื่อนออก จากฝั่ง ลุงแก่ๆซึ่งเป็นคนแจวเรือก็เป็นฝ่ายชวนคุย 

"ดูท่าทางของหลานแล้วคงจะเรียนมาสูงสินะ เพราะหอบหนังสือกองโตและใส่แว่นหนาทีเดียว" 

" ผมจบปริญญาเอกจากเมืองนอกมาครับ และตอนนี้กำลังทำหน้าที่วางแผนการศึกษา 
ให้กับประเทศไทย ของเรา" 

ดอกเตอร์หนุ่มตอบในขณะที่ลุงแสดงสีหน้าชื่นชมและรู้สึกเคารพนับถือ 
ในวิชาความรู้ของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้าม 

" พวกชาวบ้านอย่างลุงคงโง่มากเมื่อเทียบกับหลาน ว่าแต่พวกคนที่เรียนกันสูงๆ 
และใช้เวลาเรียนตั้งหลายปี อย่างหลานน่ะ เขาเรียนอะไร กันบ้างเหรอ " 

"มันตอบยากนะลุง เอาอย่างนี้ละกัน ลุงเคยเรียนวิชาปรัชญาการศึกษาไหม" 

"ลุงไม่รู้หรอกว่าวิชาปรัชญาการศึกษาน่ะมันคืออะไร" 

"โอ........นี่แสดงว่าชีวิตของลุงได้หมดไปครึ่งหนึ่งแล้ว" 

ดอกเตอร์หนุ่มอุทาน เขาไม่คิดว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้ 

"ลุงเคยเรียนประวัติศาสตร์สากลไหม" 

"ไม่เคย ลุงรู้จักแต่ประวัติหมู่บ้านของตนเอง" 

"โอ........ชีวิตของลุงเหลือเพียงครึ่งหนึ่งของครึ่งเท่านั้น" 

ดอกเตอร์หนุ่มอุทานอีกเป็นคำรบสอง ยังผลให้สีหน้าของลุงเริ่มสลดลง 
เพราะรู้ว่าตัวเองช่างด้อยค่าเหลือเกินเมื่อเปรียบเทียบกับดอกเตอร์หนุ่ม 

"ถ้าอย่างนั้นลุงเคยเรียนวิชาฟิสิกส์ เคมี ชีวะ ไหม? " 

"ลุงก็ไม่รุ้จักเหมือนกันแหละ" ลุงรุ้สึกอายที่จะตอบ 

" ลุงเคยเรียนแต่วิชาทำไร่ไถนาแจวเรือจ้าง และดูความเปลี่ยนแปลงของลมฟ้าอากาศ" 

"โอ.........ชีวิตของลุงเหลืออยุ่เพียงเศษเสี้ยวเท่านั้น" 

ดอกเตอร์หนุ่มส่ายหัวกับคำตอบที่ได้รับ 

ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มในขณะที่เรืออยุ่กลางแม่น้ำ เสียงกรีดร้อง ของกระแสลมบอกให้ลุงรู้ว่า 
พายุฝนกำลังมา ลำเรือถูกซัดให้โคลงเคลงไปตามกระแสคลื่นเริ่มรุนแรงมากขึ้นๆ 
ดอกเตอร์หนุ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาในส่วนลึกของจิตใจ 

"หลานเคยเรียนวิชาว่ายน้ำไหม?" 

คำถามของลุงบอกให้รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น 

"ผมไม่เคยเรียนเลยครับ" 

ดอกเตอร์หนุ่มตอบด้วยสีหน้าซีดเผือด 

"หลานเอ๋ย...........ชีวิตของหลานได้หมดลงจนไม่เหลืออะไรเลย " 

 

 

 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...ความรู้ท่วมหัว แต่เอาตัวไม่รอด ทุกๆสิ่งรอบตัวเราคือความรู้ มิใช่เพียงในตำรา

 

 

เรียบเรียงโดย: CalryZ
ที่มา: http://rac.ac.th/education_new.php?id_rac_news=7371 

 

Credit: http://board.postjung.com/735980.html