ขนมหวานไทย หมายถึง อาหารชนิดหนึ่งที่ไม่ใช่กับข้าว แต่เป็นอาหารที่รับประทานตามหลังของคาว เช่น ในอาหารมื้อกลางวันมีก๋วยเตี๋ยวไก่เป็นของคาว ผู้รับประทานอาจจะรับประทานทับทิมกรอบเป็นของหวาน เป็นต้นเมื่อบริโภคอาหารมื้อสำคัญๆ เช่น มื้อเช้า มื้อกลางวัน มื้อเย็นควรบริโภคทั้งของคาวและของหวาน สิ่งที่ใช้เป็นของหวานอาจเป็นขนมหรือผลไม้ก็ได้นอกจากจะรับประทานขนมหวานหลังของคาว เราอาจรับประทานขนมหรือขนมหวานในเวลาที่มิได้รับประทานอาหารคาว แต่จะรับประทานขนมหรือขนมหวานเป็นของว่าง หรือรับประทานขนมหวานกับเครื่องดื่ม

 

 ขนมหวานไทยจะมีความหวานนำ หรือมีความหวานจนรู้สึกในลิ้นของผู้รับประทานการทำขนมหวานไทยเป็นเรื่องที่ต้องศึกษาและฝึกฝนต้องใช้ศิลปะ วิทยาศาสตร์และ ความอดทน และความเป็นระเบียบ ความพิถีพิถันในการประกอบ ขนมไทยแท้ๆต้องมีกลิ่นหอม หวาน มัน  มีความประณีต ที่เกิดขึ้นตั้งแต่การเตรียมส่วนผสม จนกระทั่งวิธีการทำ ขนมไทยสามารถจัดแบ่งเป็นชนิดต่างๆ ได้ตามลักษณะของเครื่องปรุง ลักษณะกรรมวิธีในการทำ และลักษณะการหุงต้ม 

แบ่งตามวิธีการทำให้สุก

ประเภทกวน

กวน (stir) หมายถึง การนำอาหาร อย่างใดอย่างหนึ่งซึ่งโดยมากเป็น ของเหลวผสม ให้รวมเข้าเป็นเนื้อ เดียวกันจนข้นและเหนียว โดยใช้ เครื่องมือชนิดใดชนิดหนึ่งคน อาหาร ไปจนทั่วด้วยความแรง และ เร็ว ไปในทิศทางเดียวกัน จนอาหาร นั้นเหนียวเป็นเนื้อเดียวกัน

                   

<==== ซ่าหริ่ม                              

 

        ขนมตะโก้====>                  

ประเภทนึ่ง

การนึ่ง คือ การให้ความร้อนขึ้นกับ อาหารที่ต้องการทำให้สุกโดยการใช้ ภาชนะ 2 ชั้น ชั้นล่างสำหรับใส่น้ำ ต้มให้เดือด ชั้นบนมีช่องหรือตะแกรงสำหรับวางอาหารหรือมีภาชนะที่มี แผ่นตะแกรงเพื่อวางอาหารเหนือน้ำ และไอน้ำเดือดจากด้านล่างสามารถ ลอยตัวขึ้นเบื้องบนผ่านตะแกรงทำ ให้อาหารสุกได้ เช่น การนึ่งขนมปุยฝ้าย ขนมชั้น เป็นต้น

     

                          

การเชื่อมส่วนใหญ่จะทำกับผลไม้ โดยการนำผลไม้ต้มในน้ำเชื่อม จนกระทั่งผลไม้มีลักษณะนุ่มและขึ้นเงา โดยระหว่างเชื่อมช่วงแรก น้ำเชื่อมจะใสแล้วจึงต้มต่อไปจน น้ำเชื่อมข้นแต่ต้องไม่เชื่อมให้น้ำเชื่อมข้นเกินไปจะมีผลทำให้ น้ำในเซลผลไม้ไหลออกมาโดย ขบวนการออสโมซิทำให้ผลไม ้เหี่ยวลงและแข็งแต่ถ้าเป็นผล ไม้ชนิดเนื้อแข็งแน่นและบางชนิดมียางในการเชื่อมจะต้องมี เทคนิคช่วยเสริมคือต้มในน้ำก่อน หรือแช่ในน้ำปูนใสก่อนต้มและเชื่อม    

 

 

ประเภทต้ม

การทำอาหารให้สุกโดยวิธีการต้ม จะใช้น้ำหรือของเหลวปริมาณมาก เป็นตัวกลางนำความร้อนโดย ใส่อาหารที่จะทำให้สุกลงใน ของเหลวนั้นได้แก่ น้ำกะทิ นม เป็นต้น หลักสำคัญของการต้ม คือ เมื่อทำให้ของเหลวเดือดแล้ว ลดความร้อนลงเพื่อให้เดือดเบา ๆ อาหารที่ต้มอาจใส่ลงไปขณะที่น้ำเย็น หรือต้มให้น้ำเดือดก่อน แล้วใส่อาหารลงไปแล้วต้มให้ เดือดต่อ แล้วจึงลดไฟลงให้เดือดเบาๆ เช่น การทำบัวลอย ขนมต้มแดงขนมต้มขาว วุ้นกะทิ เป็นต้น

ขนมประเภทอบและผิง

 

 

 

 

 

ขนมประเภททอด

ทอด หมายถึง การทำอาหารให้สุกด้วยน้ำมัน โดยใส่น้ำมันลงในกระทะ ตั้งไฟให้ร้อนทั่วแล้ว จึงจะใส่ขนมที่จะทอดลงไป ขนมบางชนิดใช้น้ำมันมาก เรียกว่า ทอดน้ำมันลอย ใช้ไฟ ปานกลางสม่ำเสมอ บางชนิดใช้น้ำมันน้อย ใช้กระทะก้นตื้น ดังนั้นการทอดจึงใช้กระทะ ตามลักษณะของขนมแต่ละชนิด การทอดถ้าใช้ไฟอ่อนมาก ขนมจะอมน้ำมัน จึงควรจะ ระมัดระวังด้วย ขนมที่ทอด เช่น ขนมฝักบัว ขนมทองพลุ ข้าวเม่าทอด ฯลฯ

 

ขนมประเภทปิ้ง

คือการนำน้ำ น้ำตาลทราย เกลือป่น ลงในกระทะทองตั้งไฟอ่อนๆ เคี่ยวให้เดือดเป็นยางมะตูม จนน้ำตาลเหนียวใส แล้วนำวัตถุดิบที่เตรียมไว้ลงคลุกน้ำตาล ตักขึ้นพักไว้ให้เย็น จนน้ำตาลทรายแห้งเช่น เผือกฉาบ กล้วยฉาบ มันฉาบ ฯลฯ

 

 กล้วยฉาบ====>

ขนมประเภทบวช

 

      

                 แกงบวชเผือก====>  

 

 

 

 

ขนมประเภทแช่อิ่ม

คือการนำน้ำเชื่อม น้ำตาล 1 น้ำ ต้มเดือด แช่ผลไม้ไว้ แล้วนำไปตากแดด โดยใส่ตะแกรง ตากพอแห้ง อย่าให้แข็ง เก็บใส่ขวดปิดฝาให้แน่น เก็บไว้รับประทานได้ เช่น มะม่วงแช่อิ่ม มะเขือเทศแช่อิ่ม สะอนแช่อิ่ม ฯลฯ