สวัสดีค่ะ ! ^_^
ออกตัวก่อนว่าเพิ่งเคยเข้ามาตั้งกระทู้ที่นี้ครั้งแรก..ผิดถูกอย่างไร ขออภัยด้วยค่ะ

วันนี้อยากมาแชร์เรื่องราว ประสบการ์ณความรักของคู่เรา...สาวไทย กับ หนุ่มเกาหลี 
จากคนที่รู้จักกันในอินเตอร์เนต . แถมยังโดนกีดกันจากพ่อแม่ฝ่ายชาย จนถึงวันนี้ที่เราได้แต่งงานกัน

 

คู่เรามีโอกาสได้รู้จักกันในเว็บหาเพื่อนออนไลน์แห่งหนึ่ง (ไม่ใช้เว็บหาคู่นะแจ๊ะ - - )
ตอนนั้นเราเพิ่งอกหักจากแฟนเก่ามาด้วย เก็บตัวอยู่กับครอบครัว 
และ ตัดขาดจากทั้งโลกภายนอก และ โลกออนไลน์หลายอาทิตย์...
แต่เมื่อเราสบายใจขึ้น เลยกลับมาออนไลน์อีกครั้ง 
ก็ต้องตกใจกับข้อความเป็นสิบข้อความจากเพื่อนคนเกาหลีคนนึง ที่เค้าคอยเป็นห่วงเป็นใย 
และ ส่งข้อความมาหาเราทุกวัน หลังจากนั้นเราึจึงคุยกับเค้าในสถานะเพื่อนบ่อยขึ้น
.....เริ่มมีการวีดีโอคอลกันบ่อยขึ้นๆ จนกลายเป็นวันละหลายครั้ง

 

จนเวลาผ่านไป...จากความเป็นเพื่อน ก็เปลี่ยนไปเป็นมากกว่า...

 

เราทั้ง 2 เปิดใจ และ ตกลงที่จะคบกัน ทั้งที่ยังไม่เคยเจอตัวจริงกันมาก่อน

 

 

 

มีครั้งหนึ่งที่เราทะเลาะกันใหญ่โต...จนเค้าอยากจะบอกเลิก
ด้วยเพราะระยะทาง และ ความกังวลอื่นๆ ตอนนั้นเลยเป็นจุดเปลี่ยน
ที่ทำให้เราสองคน คิดที่จะมาเจอกันตัวเป็นๆซะที..

 

ด้วยตอนนั้นพ่อหนุ่มเกาหลียังเป็นเด็กน้อยที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่
เค้าจึงต้องขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่ เพื่อจะบินมาหาเราที่ประเทศไทย
ต้องเล่าก่อนว่า สามีเป็นคนโลกสวยมากค่ะ เค้าไม่เคยโกหกคุณพ่อคุณแม่เลย
ครั้งนั้น เค้าเลยบอกความจริงว่า รู้จักผู้หญิงไทย และ อยากไปเจอเธอ

 

" ผมจะไปประเทศไทยเพื่อเจอกับผู้ หญิง ที่ผมรักครับ " * แอบไปอ้วกได้นะ  *

หลังจากนั้น...
ทุกๆอย่างดูยากขึ้นยิ่งไปกว่าเดิมหลายเท่าตัว นอกจากคุณแม่สามีจะบังคับให้เลิกกันแล้ว
แถม วิธีที่เราจะได้เจอตัวจริงกัน ก็ดูเหมือนจะหมดหนทางไปด้วย...
(คุณพ่อคุณแม่เกาหลีบางส่วนยังเป็นชาตินิยมค่ะ คือ เกาหลีต้องแต่งกับเกาหลีเท่านั้น)
พวกเราเลยต้องทำใจ และ คบกันแบบออนไลน์ไปเรื่อยๆ

 

จนวันหนึ่งเหมือนโชคจะเข้าข้าง เราโชคดีได้ทุนไปเกาหลี 2 เดือนครึ่ง

และ แล้วพวกเราก็ได้เจอกัน...

 

 

 

 

ถ้าถามว่าเจอตัวจริงกันแล้วแตกต่างกับตอนคุยกันในอินเตอร์เนตมั้ย?
" มากค่ะ " พวกเราเข้ากันได้เกือบทุกเรื่อง ถึงจะไม่ใช่คนชาติเดียวกัน

แต่ ตอนนั้นสามีจำเป็นที่ต้องโกหกทางคุณพ่อคุณแม่ว่าเลิกกับสาวไทยแล้ว
เพราะตอนนั้นคุณพ่อคุณแม่สามี บังคับให้เลิกกันแบบเด็ดขาดมากค่ะ
ถึงขนาดเคยส่งข้อความมาด่าเราแบบหยาบๆ และ ถึงขนาดขอร้องแบบดีๆก็มี...

แต่วันหนึ่งด้วยความผิดพลาดทางเทคนิคบางอย่าง
คุณแม่ของสามีเลยรู้ว่าพวกเรายังคบกันอยู่ แถมเคยเจอตัวจริงกันแล้ว
ครั้งนั้นยิ่งกว่าสงครามค่ะ ฝ่ายคุณพ่อคุณแม่สามีโกรธสุดๆ 
แต่พวกเราก็ยังดื้อที่จะคบกันต่อไป...

และ ตอนนั้นเราบินกลับมาไทยแล้วประมาณ 1-2 เดือน
คุณพ่อคุณแม่ก็รู้ว่าพวกเราสองคนยังไม่ยอมเลิกกันอีก..
จนพวกท่านทนไม่ไหว ครั้งนั้นท่านจึงได้ยื่นคำขาดกับสามีเราว่า

ถ้าไม่เลิกกับผู้หญิงไทย ก็ออกจากบ้านไป... 

เราว่าท่านคงพูดไปเพราะความโกรธ และคงไม่คิดว่าลูกชายจะเลือกเรา
แต่วันนั้น สามีเราก็ตัดสินใจออกมาจากบ้านในวันนั้น...

ตั้งแต่ ตอนนั้นมาชีวิตพวกเราเหมือนตกหลุมดำ สามีต้องไปทำงานก่อสร้าง
เพื่อเอาเงินมาซื้อข้าว เพื่อที่ซุกหัวนอน และ เก็บเงินมาหาเราที่ไทย...

ช่วงนั้นเป็นฤดูหนาวด้วย เค้าออกมาแต่ตัวกับเสื้อผ้าแค่ไม่กี่ชิ้น

จนเพื่อนที่ก่อสร้างต้องให้เสื้อกันหนาวเก่าๆกับสามีเราเพราะความสงสาร

 

 

 

 

ตอนนั้นเพื่อนๆร่วมห้องที่ทำงานก่อสร้างกับเค้า ส่วนใหญ่ก็ออกมาจาก
คุก และ บางคนก็เป็นแก็งค์มาเฟีย...ณ จุดนั้นไม่รู้ว่าสามีผ่านมันมาได้ยังไง

 
จากคุณหนูโลกสวยที่แทบจะไม่เคยต้องทำอะไรด้วยตัวเอง ต้องตกอยู่
ในสภาพแบบนั้น

 

ตอนที่ออกจากบ้านมา สามีไม่มีแม้แต่เงินขึ้นรถบัสเลยด้วยซํ้าค่ะ 
ต้องเดินเท้าหลายชั่วโมงในฤดูหนาว...

เราเองก็ยังเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายอยู่เลยช่วยอะไรเค้ามากไม่ได้
...แต่ก็ช่วยเก็บเงินให้เยอะที่สุด เพื่อจัดเตรียมที่อยู่ที่ไทยไว้ให้เ้ค้า
และ สามีก็ย้ายมาที่ไทยค่ะ ช่วงนั้นชีวิตลำบากกันมาก...
สามีพูดไทยไม่ได้เลยนอกจาก สวัสดีครับ ขอบคุณครับ เท่านั้น
แต่ก็โชคเข้าข้างอีก ที่มีร้านอาหารเกาหลีเล็กๆอยู่ใกล้ๆกับที่เราพัก
สามีเลยได้ทำงาน ถึงเงินเดือนตอบแทนจะไม่ได้เยอะมาก็ตาม

 

 

 

 

ตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบ 3 ปีแล้วค่ะ...
เราเรียนจบแล้ว และ ตอนนี้เปิดร้านชาเล็กๆด้วยกัน
ทั้งขายของออนไลน์ และ ทุกอย่างที่พอจะเป็นเงินได้
ตอนนี้สามีอ่านไทย พูดไทยเก่งมากๆแล้วด้วยค่ะ *

 

ระหว่างที่สามีอยู่ไทย พวกเราก็บินกลับไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่สามีทุกปี... 
แต่สถานการ์ณก็เหมือนเดิมค่ะ ร้องไห้ กลับมาทุกครั้ง...

 

และ ตอนนี้พวกเราแต่งงานกันแล้วค่ะ ถึงคุณพ่อคุณแม่สามีจะยังไม่ยอมรับ
แต่ก็มีคุณพ่อคุณแม่ของเราที่คอยให้กำลังใจ และเข้าใจพวกเราเสมอมา
ทั้งคอยสนับสนุนทั้งเรื่องงาน เรื่องอาชีพ จนพวกเรามีวันนี้...

ต่อจากนี้ไปสิ่งที่พวกเราจะทำได้เพื่อเป็นการขอโทษ และ 
ตอบแทนคุณพ่อคุณแม่ทั้ง 2 ฝ่ายคือ พวกเราจะสร้างครอบครัวที่ดี
และ หวังว่าซักวันหนึ่งคุณพ่อคุณแม่ทางเกาหลีจะเข้าใจพวกเรา...
..................................................................................................................................


..................................................................................................................................

รูปจดหมายที่สามีพยายามเขียนภาษาไทย ให้คุณพ่อเราตอนจะขอเราแต่งงานค่ะ
..................................................................................................................................

 

อ่านเรื่องราวของพวกเราอย่างละเอียดได้ที่นี้นะคะ https://www.facebook.com/sayoungcouple/notes