ในโลกใบนี้.. ยังมีคนจนยาก
แสนลำบาก.. อัตคัดและขัดสน
อย่ากินทิ้งกิน.. ขว้างตามใจตน
สงสารคนจน.. ที่ไม่มีอะไรกิน

ยามเราจน เงินเหรียญบาท ก็มีค่า
ทั้งมาม่า ซองห้าบาท ก็มีผล
กินอร่อย ทุกเคี้ยวคำ เมื่อยามจน
หวังแค่พ้น ความหิว ก็เป็นพอ 

ไม่เห็นจะต้องคิดอะไรมาก
กินเท่าที่มี ไม่ต้องดีอย่างใครๆ

คนเราแม้เลือกเกิดไม่ได้
ก็ไม่เห็นเป็นไร พอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น

100 บาทของเราไม่เท่ากัน
100 บาทของบางคนกินข้าวได้ 1 วัน
100 บาทของบางคนกินได้ทั้งครอบครัว
100 บาทของบางคนได้กาแฟแก้วเดียว