พระในบ้าน

มีคุณนายคนหนึ่ง..ใจบุญสุนทาน...ตักบาตรทุกเช้า...

ตักบาตรเสร็จ....ก็แต่งสำรับกับข้าว...อย่างบรรจงประณีต..

เพื่อเอาไปถวาย...ท่านเจ้าประคุณสมเด็จ...ผู้เป็นเจ้าอาวาส...

ด้วยความเคารพนับถือ...ในจริยวัตรของท่าน....

และชอบฟังท่านคุย..เล่าเรื่องต่างๆ...

เรียกว่า...เมื่อตักบาตรเสร็จ...คุณนายต้องมาวัดทุกวัน...

ถวายอาหารเสร็จ...ก็คุยกับพระสมเด็จ...

 

วันหนึ่ง...ขณะที่คุณนายกลับไปแล้ว...

พระหนุ่มรูปหนึ่ง..ซึ่งเป็นศิษย์ก้นกุฏิของสมเด็จ...

เข้าไปกราบเรียนว่า....

คุณนายคนนี้...ใจบุญสุนทานจริง ๆ...

แต่เคยได้ยินว่า...เป็นคนใจแคบ...

เหลือแม่คนเดียว...ปล่อยให้อด ๆ อยาก ๆ ...ไม่เอาใจใส่....

ปล่อยให้อยู่ห้องแคบ ๆ ...หลังบ้าน...

ส่วนตัวเองและลูก ๆ ....อยู่ตึกใหญ่โต...สะดวกสบาย...

เวลาพูดจากับแม่...ก็ฟังไม่ได้...

หยาบคาย...ขู่...ตะคอก...กระแทกกระทั้น...

ผิดกับตอนมาคุยกับสมเด็จที่วัด...ชนิดหน้ามือ..เป็นหลังมือ....

 

 

แม่..จะออกมาเดินเล่นหน้าบ้าน...ก็ไม่ได้...ไม่ยอมให้ออก...

มีแม่แก่...หลง ๆ ลืม ๆ ...สติไม่สมประกอบ...อายเขา....

มีคนมาเล่าให้ฟัง...หลายรายแล้ว...เท็จจริงอย่างไร...ไม่ทราบได้....

 

สมเด็จ...นั่งฟังเฉย...ไม่พูดอะไร....

วันหนึ่งมีกิจนิมนต์...ไปทำบุญบ้าน...ขากลับ...เดินผ่านบ้านคุณนาย...

ท่านก็แวะบ้านคุณนายก่อน.....

คุณนายดีใจมาก...ที่สมเด็จมาเยี่ยมถึงบ้าน...

ถือเป็นมงคลอย่างสูง...ที่พระขั้นสมเด็จ...มาเยี่ยมบ้าน...

จึงเรียกลูกหลาน...มากราบเท้าท่าน...เป็นการใหญ่..

แล้วก็คุยกันเรื่องต่าง ๆ มากมาย

 

ในตอนนั้น...สมเด็จท่าน...ถามคุณนายว่า......

พระในบ้าน....มีไหม....?

มีเจ้าค่ะ...พระในบ้าน...มีหลายองค์..เป็นพระเก่า ๆ ....ทั้งนั้น...

สมัยสุโขทัยก็มี....เชียงแสนก็มี.....

อาราธนาท่านสมเด็จ....ขึ้นไปดูข้างบน....

 

สมเด็จท่าน...เฉย...และถามต่อว่า.........

ได้ทราบข่าวว่า...คุณนายมีแม่อีกคน....เดี๋ยวนี้อยู่เสียที่ไหน...?

คุณนายสะอึก...เสียวแปลบเข้าไปในหัวใจ....

จะตอบตามตรง...ก็กลัวว่า....สมเด็จจะเดินไปดู...

เห็นสภาพความเป็นอยู่ของแม่....แล้วท่านจะติเตียน.....

อึก ๆ ....อัก ๆ อยู่ครู่หนึ่ง....แล้วจึงตอบว่า...

ตอนนี้ท่านไม่อยู่เจ้าค่ะ...ออกไปเยี่ยมญาติ...อีกนานถึงจะกลับ....

สมเด็จท่านนั่งนิ่งอยู่สักครู่....แล้วจึงลากลับ....

 

คุณนายก็ยังคงไปวัดทุกวัน...เป็นปกติ....

 

วันหนึ่ง...สมเด็จ..ท่านเห็นว่า...วันนี้....

คุณนายยิ้มแย้มแจ่มใส....พูดจาร่าเริง...

อารมณ์ดีหลังจากทำบุญทำทาน...สมเด็จจึงถามว่า...

พระในบ้านของโยม....โยมดูแลเรียบร้อยดีหรือยัง...?

เรียบร้อยเจ้าค่ะ....ดิฉันจุดธูปเทียน...ถวายอาหาร....

บูชาเสร็จแล้ว....จึงมาวัด...ท่านไม่ต้องเป็นห่วง....

 

อาตมา...ไม่ได้หมายถึง...พระพุทธรูป...

พระในบ้านที่อาตมาถามถึงนี่....

เป็นพระที่ยังมีลมหายใจ....

คือ...แม่พระ...ผู้มีพระคุณสูงสูดแก่โยม....

แม่...ให้ชีวิตเรามา...โดยเอาชีวิตตัวเองเข้าแลก....

เลี้ยงดูเรามา...ตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย...จนได้ดิบได้ดีทุกวันนี้....

แม่เหน็ดเหนื่อย...ทุกข์ทรมาน.....แสนสาหัส...

แม่..ทนหิว...เพื่อให้ลูกอิ่ม

แม่...ทนหนาว...เพื่อให้ลูกอุ่น...

แม่...ไม่เคยนอน...ถ้าลูกของแม่...ยังไม่หลับ...

ยามลูกเจ็บ....ร้องไห้.....

หัวใจแม่ก็เจ็บปวด....และร้องไห้พร้อมกับลูกด้วย....

แม่อยากเอาความเจ็บปวดทั้งหมด....มาไว้ที่แม่...ถ้าทำได้....

แม่....ยอมตายเพื่อลูกได้....

พระคุณของแม่นี้....ใหญ่หลวงเกินกว่าจะคณานับ...

เราต้องตอบแทนบุญคุณท่านบ้างนะโยม....

เอาตาดู....หูใส่....เอาใจใส่ท่านบ้าง...

ไม่ใช่ปล่อยให้ท่าน ...อด ๆ อยาก ๆ....

เจ็บไข้ได้ป่วย....ก็ดูแลท่านบ้าง....

 

อาตมาได้ข่าวว่า...คุณโยมเหลือแม่อยู่คนเดียว...

และ....ไม่ค่อยสนใจความเป็นอยู่ของท่าน....

ปล่อยให้ท่านอยู่ห้องแคบ ๆ ...อด ๆ อยาก ๆ....

ไม่สงสารท่านบ้างหรือโยม...?

โยมจัดอาหารมาถวายพระได้ทุกวัน....

แต่พระในบ้านอีกองค์....โยมไม่เคยจัดหาให้....

และตอนที่โยมจัดมาให้อาตมา.....

สังเกตดู...โยมจัดมาอย่างดี....ประณีตบรรจง

แต่ก่อน.....อาตมาไม่รู้ว่า.....อะไรเป็นอะไร....

ก็ฉันของโยมไปตามปกติ.....

แต่ตอนนี้....บอกตรง ๆ  เลยว่า...

กลืนไม่ค่อยลง....มาหลายวันแล้ว....

อาตมาเป็นพระในวัด...

ไม่ควรเอาเปรียบพระในบ้าน...ของโยมเกินไป.....

ถ้าพระในบ้านยังอด.....

พระในวัด...ก็....กลืนไม่ลง.....

การทำบุญให้ได้บุญมานะโยม....

เลี้ยงพ่อแม่....ให้อิ่มหนำสำราญเสียก่อน...

แล้วจึง....ถวายพระ....

ทำบุญแล้ว....ต้องไม่ทำให้ครอบครัวเดือดร้อน...

ทำบุญแล้ว...ทุกคนมีความสุข...

โยมก็จะได้บุญมากนะโยม.....

 

คุณนาย....ไม่พูดอะไร....นั่งน้ำตาไหล.....

 

ลูก ๆ ที่รักทุกคน......

ได้ดูแลพระในบ้านของลูก ๆ  .....แล้วหรือยัง...?

ถึงแม้ว่า...จะเพียงเล็กน้อย...ก็ยังดี...

บางคน....กว่าจะรู้ว่า...พ่อแม่เป็นพระในบ้านผู้ประเสริฐ....

ก็สายเสียแล้ว.....

คือ...รู้เมื่อท่านทั้งสอง...ไม่มีตัวตนอยู่ในโลกนี้แล้ว...

 

 

Cr. หนังสือ หยุด..ความเลว...ที่ไล่ล่าคุณ..#1 (สมคิด ลวางกูร)