Giuseppe Tartini ผู้ทำสัญญากับปีศาจ

จริงๆ แล้วคือหลายๆ คนเชื่อว่าเขาทำสัญญาักับปีศาจ Tartini เป็นนักประพันธ์เพลงและนักดนตรีร่วมสมัยกับบาคและแฮนเดลแต่อายุอ่อนกว่า 7 ปี เขาเป็นครูสอนไวโอลินที่มีชื่อเสียงของเมือง Padua ในอิตาลี ในด้านผลงานนั้น เขาได้ประพันธ์บทเพลงโซนาต้าไว้เป็นจำนวนมากด้วยกัน ส่วนที่มาของเพลง Devils Trill sonata นั้น แต่งขึ้นในช่วงที่เขาหนีไปเป็นนักบวชหลังจากที่ลักลอบแต่งงานกับลูกศิษย์หญิงคนหนึ่ง

ใน คืนหนึ่งเขาฝันว่าได้ทำสัญญากับซาตาน ซึ่งบรรเลงไวโอลินโซนาต้าที่มีความไพเราะมากบทหนึ่งให้แก่เขา แต่เมื่อตื่นขึ้นมาเขากลับไม่สามารถจดจำบทเพลงนั้นได้เลย ตาร์ตินี่จึงลองแต่งโซนาต้าบทนี้ขึ้นเพื่อเลียนแบบบทเพลงในฝันของซาตาน ความพิเศษของ Devils Trill sonata อยู่ในท่อนสุดท้าย นักไวโอลินต้องเล่นรัวสาย (Trill) บนสายใดสายหนึ่ง ในขณะนิ้วอื่นๆ ต้องเล่นบนสายที่เหลืออย่างรวดเร็ว

หนังสือ "Trattato di Armonia" งานเขียนของ Tartini ฉบับตีพิมพ์ครั้งแรก

Tartini ได้รับการยอมรับว่าเป็นนักไวโอลินที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่งในประวัติศาสตร์การ ดนตรี เขาศึกษาการไวโอลินที่เมือง Assisi และได้ก่อตั้งโรงเรียนสอนไวโอลินขึ้นที่เมือง Padua เมื่อปี 1728

เขา เป็นผู้ค้นพบปรากฎการณ์เรื่องเสียงที่เรียกว่า Resulting Sounds โดยสังเกตว่าทุก ๆ ครั้งเมื่อเล่นโน้ต 2 ตัวในอัตราที่เท่ากันจะได้ยินเสียงของโน้ตตัวที่ 3 (Terzo Suono หรือ Third Sound) นอกจากนั้นเขายังพัฒนาคันชักไวโอลินให้ดีขึ้นด้วยการเพิ่มความยาวของคันชัก เพื่อให้เล่นในเทคนิคที่ยากๆ ได้ดียิ่งขึ้น

Tartini ได้ประพันธ์บทเพลงสำหรับไวโอลินไว้เป็นจำนวนมาก เป็นคอนแชร์โตสำหรับไวโอลินประมาณ 150 บท โซนาต้าอีกประมาณ 100 บท นอกจากนั้นยังได้เขียนตำราและแบบฝึกหัดทางดนตรีไว้เป็นจำนวนมาก

ผล งานประพันธ์ไวโอลินของเขาคือบทเพลงที่นักไวโอลินชั้นยอดยุคปัจจุบันใช้ บรรเลงกัน หนึ่งในบทประพันธ์โซนาต้าของ Tartini ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีคือ Il trillo del diavolo (Devil's Trill หรือ Devil's Sonata) นำออกตีพิมพ์หลังจากที่เขาเสียชีวิตไปแล้วเพียงไม่นานนัก บทประพันธ์ชิ้นนี้เริ่มต้นจากความฝันของ Tartini ในปี 1765 ที่เขาได้ทำสัญญากับซาตาน

ในความฝันนั้น Tartini นักไวโอลินผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุคได้ส่งไวโอลินของเขาให้กับซาตาน ซึ่ง Tartini ได้เขียนบรรยายไว้ว่า "ผมได้ยินโซนาต้าบทหนึ่งที่แปลกประหลาดแต่ไพเราะมาก บรรเลงด้วยฝีมือชั้นยอดและเปี่ยมด้วยจินตนาการในแบบที่ผมไม่คิดมาก่อนว่าจะ มีใครทำได้ ผมรู้สึกหมดเรี่ยวแรงเพราะแทบจะลืมหายใจ พอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยอาการเหนื่อยหอบอย่างหมดแรง ทันใดนั้นเอง ผมเริ่มจับไวโอลิน โดยหวังว่าจะจดจำบางเสี้ยวของสิ่งที่พึ่งได้ยินมาได้ แต่เปล่าประโยชน์โดยสิ้นเชิง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเพลงที่ผมประพันธ์ขึ้นหลังจากนั้นคือสิ่งที่ผมทำดีที่สุด แล้ว นั่นคือบทเพลง Devil's Sonata แต่มันยังห่างไกลนักจากสิ่งที่ทำให้ผมตะลึงงัน ซึ่งผมยอมพังไวโอลินของผมและเลิกเล่นดนตรีอย่างเด็ดขาดถ้าผมได้เป็นเจ้าของ เพลงๆ นั้น"

ผลลัพธ์ที่ได้คือความอึกทึกเล็กน้อยของบทเพลงโซนาต้า ทั้ง 3 กระบวน หนึ่งปีก่อนที่ Tartini จะฝันถึงปีศาจนั้น มีเรื่องเล่ากันว่ามือของเขาถูกบาดจากการดวลดาบ และต้องเลิกเล่นไวโอลินไป ทำให้เขารู้สึกหมดหวังในทางไวโอลิน เขาเริ่มหันไปประพันธ์เพลงและเริ่มรับอุปถัมภ์นักดนตรีเด็กรุ่นใหม่จากทั่ว ยุโรป ทำให้เกิดคำพูดติดปากว่า "สิ่งที่สอนได้แต่ทำไม่ได้" บทเพลง Devil's Sonata กลายเป็นสิ่งที่ไม่น่าใว้วางใจและดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งเลวร้ายสำหรับคนที่ พยายามจะเล่นเพลงนี้

ไวโอลิน Guarneri del Gesu ปี 1708 ของ Tartini

Andrew Manze นักไวโอลินร่วมสมัยที่เล่นดนตรีแนวบาโร้ค เขาได้รับสมญาว่าเป็น "The Grappelli of the Baroque" การตีความของเขาในบทเพลงนี้คือการเอาชนะอุปสรรคเรื่องการรัว (Trill) และการเหยียดนิ้วด้วยความเร็วถี่ยิบ เทคนิคการเล่นของ Manze ดูช่างมีชีวิตชีวา และในบางครั้งเสียงไวโอลินของเขาฟังดูเหมือนเสียงซอบลูแกรส (Bluegrass fiddle) ที่กำลังรัวอย่างรวดเร็วหรือเป็นเสียงกีตาร์ริฟท์ (Riff) ท่อนสั้นๆ ที่เล่นซ้ำไปซ้ำมาของ Jimi Hendrix มากกว่าจะเป็นเพลงโซนาต้ายุคบาโร้ค และกลับไปสู่ท่วงทำนอนที่สงบอีกครั้งหนึ่ง อารมณ์เพลงและความรู้สึกที่เปลี่ยนไป ซึ่ง Manze ดึงออกมาจากงานของ Tartini คือปรากฏการณ์ของบทเพลงที่ค่อนข้างสั้นมากๆ มีความยาวเพียง 18 นาทีเท่านั้น มันเป็นเพลงที่ให้ความรู้สึกเขย่าขวัญและขนลุกชัน ซึ่งไม่ได้เกิดจากเนื้อหาของเพลงเท่านั้น แต่ยังเกิดจากการผู้เล่นที่บรรเลงได้อย่างสมบูรณ์แบบด้วย