คนเราเกิดมาแล้วก็ต้องมีความรู้สึกว่า...ทำไมในยามที่เราท้อแท้แล้ว เรามองไม่เห็นใครเลยที่จะช่วยฉุดรั้งให้เราลุกขึ้นเดิน แต่เวลาที่เราผ่านจุดนั้น จุดที่เศร้าใจ ทุกข์ ท้อแท้มาแล้ว หรือจุดที่เราเคยเผชิญกับมันอย่างทรมาน และโหดร้ายที่สุด
และในวันนั้น เราเองก็ยังคงผ่านมันมาได้ และจงทำให้เรื่องราวในอดีตเป็นบทเรียนที่สามารถ ทำให้เรามีกำลังใจที่จะต่อสู้ขึ้นมาอีกครั้งได้ เชื่อเถอะว่าคนทุกคนต่างท้อแท้ และเหนื่อยล้า ได้ค่ะ แล้วการที่คุณท้อแท้ ไม่ได้หมายความว่าคุณจะอ่อนแอมันไปได้ตลอดนี่คะ  และ  จิตใจของคุณกำลัง ทำหน้าที่ ในการที่ครุ่นคิด ถึงการจะต่อสู้อย่างไรให้เรากลับมาเหมือนเดิมว่าเรามองว่าที่ผ่าน เราสามารถฟันฝ่าอุปรสรรคไปได้ และอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย แล้ว...ทำไมวันนี้เราถึงจะลุกขึ้นมายืนใหม่ไม่ได้อีกครั้ง คงไม่มีใครหรือ...คนในบนโลกใบนี้ จะให้กำลังใจเราได้ดีเท่ากับตัวของเราเองหรอกนะค่ะ

ปล....ถ้าเหนื่อยหนักก็พักก่อน  แล้วก็พร้อมจะยืนขึ้นใหม่ ด้วยรากฐานที่มั่นคงนะแล้วเราก็ก้าวเดินต่อไปอย่างภูมิใจที่ว่าเวลาที่เราย้อนมองหันกลับดูว่าอะไรบ้างที่มันเกิดขึ้นในชีวิตครั้งหนึ่งของเรา นั่นแหละจะเป็นยาชูกำลังใจอย่างดีที่จะทำให้เรายิ้มและก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างสวยงามได้......ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนที่เคยเจอเรื่องราวมาทั้งดีและไม่ดีในชีวิตหนึ่งของเราที่มีทั้งทุกข์ สุข เศร้า เหงาและท้อแท้ในยามที่เราไม่มีใครก็ตามค่ะ สู้ๆๆ