ประเด็นคืออยากได้ความคิดเห็นจากคนอื่นบ้าง เรื่องอาจยาวหน่อย แต่อยากรู้ว่าในความคิดเพื่อนๆ คิดยังไงกับเรื่องแบบนี้

         
    เรื่องคือ แฟนเราเป็นพนักงานบริษัทรถยนต์แห่งหนึ่ง เงินเดือน12,000บาท อาศัยอยู่บ้านป้าแต่ต้องรับผิดชอบค่าน้ำ-ไฟ มีมอเตอร์ไซที่ยังผ่อน โทรศัพท์ก็ต้องผ่อน  ค่ากินใช้ จิปาถะ คือยังไม่มีความมั่นคงในตัวเอง แน่นอนที่บ้านเรารับไม่ค่อยได้เพราะที่บ้านมีธุรกิจส่วนตัว ตามประสาพ่อแม่ ที่กลัวว่าจะดูแลเราได้ไม่ดีพอ แล้วก็กลัวจะมาหลอกเงินเรา แต่เราคิดว่าเค้านิสัยดี ใจเย็น ไม่กินเหล้าไม่เที่ยวเตร่ ไม่เจ้าชู้ขยันทำงาน เอาใจเราไม่เคยโกรธซักครั้ง ซึ่งเรารับได้เมื่อบวกลบกัน เราเลยฝืนจะคบกลายเป็นเรามีปัญหากับทางบ้าน แฟนเราก็เข้าใจว่าเค้าเองไม่มีอะไรเลย ย่อมโดนดูถูกเป็นธรรมดา เราเลยให้กำลังใจแฟนบอกว่าให้ช่วยกันเก็บเงินสร้างอนาคตของเรา และลบคำดูถูกคนอื่น ให้เค้าเห็นว่าสร้างขึ้นมาเองได้ เค้าเองก็โอเคเริ่มเก็บเงิน 

     เค้าฝาก2,000-3,000 เราก็ช่วย500-1,000 เปิดบัญชีร่วมกัน ที่ฝากไม่เท่ากัน เพราะเราไม่มีเงินเดือน เราช่วยงานที่บ้าน เค้าตั้งความหวังว่าจะซื้อทอง ภายใน 6 เดือน แล้วก็จะเก็บซื้อบ้านหรือหาที่ช่วยกันขายของ วาดฝันสวยหรูไว้เยอะ แต่เก็บเงินได้แค่ 3 เดือน มันกลับไม่เป็นแบบนั้น เค้าใช้เงินไม่พอมายืมเงินเรา ตอนแรกเราก็โอเคให้ยืมไป ถือว่าช่วยๆกัน สิ้นเดือนเค้าก็คืนโดยการใส่บัญชีให้ แต่หลังๆก็เริ่มยืมอีกแล้วบ่อยขึ้น เวลากินข้าวบางทีเราก็เลี้ยงบ้าง แชร์บ้าง เค้าก็บอกว่าเดือนนี้เงินหมดไปเยอะแล้วไม่พอ เพราะเค้าต้องเติมน้ำมันมาหาเรา เลี้ยงข้าวเรา ซื้อนู่นนี่ หมดเท่านั้นเท่านี้ พูดเหมือนหมดเงินกับเราเยอะเงินไม่พอเค้าใช้ประมาณนี้ ความจริงเราก็ผลัดกันนะ เราอาจจะน้อยกว่าแต่ไม่เคยให้เลี้ยงฝ่ายเดียว เราเลยบอกว่างั้นไปปิดบัญชีเอาเงินมาใช้เพราะเราไม่มีให้ยืมบ่อย เราไม่มีเงินเดือนช่วยได้เท่าที่ช่วย เพราะเราก็ต้องใช้เงินเหมือนกัน

     เค้าก็ไปปิดบัญชีคืนเงินที่เราช่วยเก็บให้เรา ตั้งแต่นั้นเราก็คิดถึงอนาคตเราตลอด ไม่ได้หวังจะนั่งเฉยๆให้เค้าเลี้ยงเรานะ แต่เรามองไม่เห็นอนาคตของเค้าเลย คิดว่าเค้าคงไม่พร้อมที่จะดูแลเราหรือว่าใครในตอนนี้ ถ้าเค้าโสดไม่มีเราเค้าอาจจะใช้เงินได้สบายกว่านี้ 

    เหมือนเราเห็นแก่ตัวนะแต่เราพูดตรงๆว่ากลัวลำบาก เราอยากช่วยเค้าสร้างนะแต่มันไม่มีกำลังใจเลย เราเลยบอกเค้าตรงๆว่าเราคิดอะไร บอกเค้าว่าเราขอทบทวนหน่อย เค้าถามว่าคิดเรื่องเงินใช่มั๊ย เราสงสารเค้านะเค้าเองก็อยากมีแหละอยากทำให้ได้ แต่เราก็สงสารตัวเองเหมือนกันต้องอดทนรอวันที่พร้อม วันไหน?? มีจริงรึเปล่า?? คบกันมาไม่เคยไปดูหนัง ไม่เคยพาไปช๊อปปิ้ง กินอาหารเกิน500นี่นับครั้งได้ เราก็ไม่เคยเรียกร้องนะ แค่เจอกันเราก็พอใจแล้ว แต่เราก็สับสนกับตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมเราต้องอดทนกับความรักครั้งนี้ขนาดนี้ เราทำเพื่อ?? แค่เพราะรัก รักจริงๆเหรอ?? เราตอบตัวเองไม่ได้เลย ถ้ามัวแต่งมงายว่าเค้าดี ถ้ามีคนที่ดีและพร้อมกับเรามากกว่าคนๆนี้ เราปิดโอกาสตัวเองไปมั๊ย หรือจะรอให้เค้าพร้อมมากกว่านี้  แต่ถ้าตอนที่เค้ามีเงินเรากลับมาก็น่าเกลียดอีก สู้ไปแล้วไม่กลับมาอีกจะดีกว่ามั๊ย??
    

      ตอนแรกเราคิดว่าต่อให้จนถ้าขยันยังไงก็มีได้ แต่ความทะเยอทะยานเค้ามันน้อยอ่ะ จนเราหมดความเชื่อมั่นในตัวเค้า ในความคิดเราที่มองเค้าคือไปไม่รอดแน่ๆ ซักวันก็คงต้องเลิกกัน เพราะเรื่องเงินทอง   เรารักเค้านะตอนบอกเลิกก็เสียดายความดี ถามว่าเค้าผิดเรื่องอะไรทำไมเราถึงอยากจบกับเค้า คำตอบมันก็กระดากใจตัวเราเอง เราอยากเลิกกับเค้าเพราะเค้าไม่มีเงินเก็บ แค่เลี้ยงตัวเองยังไม่พอเลย มันดูว่าเราเห็นแก่ตัวจังเลยคิดแต่เรื่องเงิน รู้สึกผิดกับตัวเองว่านี่เราเห็นแก่เงินเหรอ เราคิดกลับไปกลับมาจนปวดหัวมาหลายวัน สรุปกับตัวเองไม่ได้ว่าจะเดินจับมือกันต่อ หรือเราจะถอยหลังกลับมาคนเดียวดี เลยอยากรู้ความคิดเห็นคนอื่นบ้าง ว่าคิดกับเรื่องนี้ยังไง เราเห็นแก่ตัวจริงๆใช่มั๊ย ขอความคิดเห็นหน่อยนะคะ เผื่อเราจะได้คำตอบดีๆให้เราตัดสินใจได้บ้าง


ปล. ตอนนี้ที่บ้านก็ไม่คุยกับเราทั้งบ้านหาว่าเราปกป้องแฟนเกินเหตุ ส่วนแฟนเราก็บอกเลิกไปแล้ว ถ้าที่บ้านรู้ว่าทะเลาะกันเรื่องเงินก็ต้องโดนทับถมอีก ข้อหาเตือนแล้วไม่ฟัง ตอนนี้เหมือนเราไม่เหลือใครเลยจริงๆ ณ จุดจุดนี้