เด็กคนหนึ่งเดินเล่นอยู่ที่ชายหาดพร้อมกับแม่ของเขา จู่ๆก็ถามขึ้นว่า"แม่ครับ เวลาที่เราพบเพื่อนคนหนึ่งแล้ว เราจะทำอย่างไรเพื่อรักษาเพื่อนไว้ครับ" แม่คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก้มลงกำทรายไว้เต็มสองอุ้งมือ เธอยกมือทั้งสองข้างขึ้น กำมือข้างหนึ่งไว้แน่น ทรายค่อยๆทะลักเล็ดลอดออกมาตามง่ามนิ้วมือ ยิ่งเธอกำมือแน่นมากขึ้นเท่าไร่ ทรายก็ยิ่งเล็ดลอดออกมามากขึ้นเท่านั่น ตรงกันข้าม เธอเปิดอุ้งมืออีกข้างหนึ่งเอาไว้ ปรากฎว่ายังมีทรายอยู่เต็มฝ่ามือนั้น เด็กคนนั้นมองดูการอธิบายของแม่ และ ร้องออกมาว่า "อ๋อ ผมเข้าใจแล้วครับ" (จากเมล็ดพันธุ์แห่งปรีชาญาณ เล่ม 1 หน้า 53 ) 

             
            ถ้าจะถามว่า "ความรัก" คืออะไร คงจะตอบได้หลายประการ แต่ความรักที่แท้จริงนั่น คือ "ความรักย่อมอดทน มีใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไม่อิจฉาริษยา ไม่โอ้อวดตนเอง ไม่หยิ่งจองหอง ไม่หยาบคาย ไม่เห็นแก่ตัว ไม่เอาเปรียบผู้อื่น ไม่จดจำความผิดของคนอื่น ไม่โลภอยากได้ของเขา ความรักไม่ฉุนเฉียว ความรักให้อภัยทุกสิ่งทุกอย่างได้ แม้ความผิดหนักหนาสักเพียงใดก็ตาม เชื่อทุกอย่าง หวังทุกอย่าง ที่สำคัญ ความรักไม่ยินดีในความชั่ว แต่ร่วมยินดีในความถูกต้อง และ อดทนต่อทุกสิ่งทุกอย่างเสมอ" ดังนั้น ความรักเป็นหัวใจสำคัญของชีวิตเรา มีคนกล่าวไว้อย่างน่าฟังทีเดียวว่า ชีวิตคนเรานั้นเปรียบเสมือน "ดินสอ" ซึ่งมีคุณสมบัติ 5ประการคือ


1. ดินสอจะดี ต้องดีที่ไส้ ดินสอที่จะเขียนอย่างมีประสิทธิภาพต้องมีไส้ที่แข็งแรง ไม่หักง่าย เปรียบเสมือนกับชีวิตคนเรา คือ เราจะเข้มแข็งได้ ต้องเริ่มจากชีวิตที่สนิทสัมพันธ์กับศาสนา ก็คือ พระศาสดาในศาสนาต่างๆผู้ที่จะปฏิบัติความรักต่อผู้อื่นจึงต้องเริ่มต้นที่ความสนิทสัมพันธ์กับศาสนาอย่างใกล้ชิดด้วยความเข้าใจอันดีเสียก่อน


2. ดินสอต้องแหลมจึงจะสามารถเขียนได้อย่างสวยงาม เพื่อที่ดินสอจะแหลมก็ต้องเหลา บ่อยครั้งเราอาจต้องเจ็บปวดยอมถูกปอกเปลือก และเปลี่ยนแปลงตัวเอง สลายตัวเองไปทีละน้อยเหมือนกับดินสอที่ถูกเหลาให้แหลม เปรียบเสมือนกับชีวิตคนเราที่ปฎิบัติต่อผู้อื่น ต้องรู้จักรับฟังความคิดเห็นของคนอื่นยอมรับความคิดเห็นของคนอื่นบ้างเราจะเอาแต่ความคิดหรือความต้องการของตัวเองเพียงฝ่ายเดียวคงจะไม่เหมาะนัก


3. ผิดแล้วลบได้ ไม่ต้องกลุ้มใจ เมื่อเขียนผิดแล้วดินสอก็ยังมียางลบที่ปลายอีกด้านหนึ่งของดินสอเพื่อจะสามารถแก้ไขได้ เปรียบเสมือนกับชีวิตคนเรา หากชีวิตเราผิดพลาด บกพร่อง ต้องพร้อมที่จะให้อภัยตัวเอง ไม่ต้องกลุ้มอกกลุ้มใจ ฆ่าตัวตาย เพราะ มนุษย์เราล้วนอ่อนแอด้วยกันทุกคน อย่าปกป้องตัวเองมากไปจนกลายเป็นว่าทำผิดไม่เป็น ดังนั้น บุคคลที่ปฏิบัติความรักต้องรู้จักให้อภัย บางครั้งเราให้อภัยใครต่อใครได้ตั้งมากมายในชีวิต แต่พอบทจะต้องอภัยให้กับความผิดพลาดของตัวเอง เรากลับทำไม่ได้ "จงอย่าลืมว่า ตัวเราเองก็เป็นบุคคลหนึ่งที่ควรจะได้รับการอภัยด้วยเช่นกัน"


4. สิ่งที่เขียน ก็คงอยู่ วันหนึ่งดินสอก็จะหดสั้นจนต้องโยนทิ้งไป แต่สิ่งที่บันทึกไว้จะคงอยู่ เปรียบเสมือนกับชีวิตเราสักวันหนึ่งก็ต้องตายแต่กิจการแห่งความรักที่เราปฏิบัติต่อผู้อื่นนั้นจะยังคงอยู่


5. ดินสอต้องอยู่ในมือคนอื่นจึงสามารถถูกใช้งานได้ เราต้องยอมตัวเองบ้าง ยอมทำในสิ่งที่ถูกต้องบ้าง ยอมทำตามคำสั่งของบิดามารดาบ้าง ยอมทำตามคำสั่งสอนของศาสนาบ้าง ยอมทำตามกฎข้อบังคับบ้างยอมรับใช้ผู้อื่นด้วยความสุภาพอ่อนน้อมถ่อมตนบ้าง ( คนที่เป็นผู้นำควรเป็นคนรับใช้ผู้อื่นในทุกๆสถานการณ์ด้วยความสุภาพถ่อมตน)