คำว่า เจ ในภาษาจีนทางพุทธศาสนานิกายมหายานมีความหมายเดียวกับคำว่า อุโบสถ ดังนั้นการกินเจก็คือการรับประทานอาหารก่อนเที่ยงวัน เหมือนกับที่ชาวพุทธในประเทศไทยที่รักษาศีล 8 และไม่รับประทานอาหารหลังจากเที่ยงวันไปแล้ว แต่เนื่องจากการถืออุโบสถศีลของชาวพุทธนิกายมหายานที่ไม่กินเนื้อสัตว์ จึงนิยมนำการไม่กินเนื้อสัตว์ไปรวมกันเข้ากับคำว่ากินเจ กลายเป็น "การถือศีลกินเจ"

ในปัจจุบัน ผู้ที่รับประทานอาหารทั้ง 3 มื้อ แต่ไม่กินเนื้อสัตว์ก็ยังคงเรียกว่ากินเจ และต้องดำรงตนอยู่ในศีลธรรมอันดีงาม มีความบริสุทธิ์ สะอาด ทั้งกาย วาจา ใจ

นอกจากการงดเว้นเนื้อสัตว์อันถือเป็นการเบียดเบียนชีวิตแล้วยังมีอาหารที่ห้ามอีกคือ นม เนย หรือน้ำมันที่มาจากสัตว์ งดอาหารรสจัด หมายถึง อาหารรสเผ็ดมาก เค็มมาก หวานมาก เปรี้ยวมาก งดผักกลิ่นฉุน 5 ชนิด คือ กระเทียม หัวหอม หลักเกียว กุยช่าย ใบยาสูบ รวมทั้งเครื่องเทศที่มีกลิ่นฉุน


อานิสงส์ จากการถือศีลกินเจ 10 ประการ ได้แก่

-เป็นที่รักใคร่ของบรรดาเทพ พรหมตลอดจนมนุษย์และสัตว์ทั้งหลาย

-จิตอันเป็นมหาเมตตาย่อมบังเกิดขึ้น

-สามารถตัดขาดความอาฆาต ดับอารมณ์เหี้ยมโหดเครียดแค้นในใจลงได้

-ปราศจากโรคภัยร้ายแรงมาเบียดเบียนร่างกาย

-มีอายุมั่นขวัญยืน

-ได้รับการปกป้องคุ้มครองจากวัชรเทพทั้งแปด

-ยามหลับนิมิตรเห็นแต่สิ่งที่ดีงามเป็นศิริมงคล

-ย่อมระงับการจองเวร สลายความอาฆาตแค้นซึ่งกันและกัน

-สามารถดำรงอยู่ในกระแสแห่งนิพพาน ไม่พลัดหลงตกลงสู่อบายภูมิ

-ทันทีที่ละสังขารจากโลกนี้ จิตญาณจะมู่งสู่คติภพ



ที่มา สสส.