dat"จริตชีวิตต้องป๊อบ ชีวิตของสาวชนชั้นกลางในประเทศกรุงเทพ

กริ๊ง กริ๊งๆๆๆๆๆๆ กริ๊งๆๆ

เสียงนาฬิกาปลุกที่แสนแสบแก้วหูชวนให้รำคาญปลุกให้เธอตื่นจากนิทรา พลางที่เธอเอี้ยวตัวไปปิดนาฬิกาปลุกในไอโฟน5S ตัวใหม่ที่เป็นเครื่องหิ้วมาจากต่างประเทศ แต่น่าแปลกในยามเช้าวันหยุดแบบนี้แทนที่เธอจะกด snooze แล้วเอนหลังเพื่อนอนต่อไปอีกสักชั่วโมงอย่างที่ปรกติเคยทำมา แต่เธอกลับกระวีกระวาดพรวดพราดขึ้นมานั่งตัวตรงดั่งวันทำงาน

"อ่าาาห์....... เช้าแล้วหรือเนี่ย ยังง่วงอยู่เลยอ่ะ " ...
พลางเอาสองมืออันอ่อนนุ่มขยี้ขี้ตา และบิดขี้เกียจอีกเล็กน้อยในอริยาบทแสนสบายเพื่อทำให้กระปรี้กระเปร่าขึ้น
"เดี๋ยวต้องรีบแต่งตัวแล้วสิ วันนี้มันวัน car free day อยากเอาจักรยานไปปั่นเพื่อแสดงให้เห็นว่า เราก็รักโลกเป็นเหมือนกันนะ" เธอคิดในใจ หลังจากที่เอา BIANCHI รุ่น IMPULSO ที่พึ่งซื้อมาได้ไม่นานใส่บนหลังคารถแล้ว เธอก็รีบบึ่งออกจากบ้านทันทีเพื่อให้มาทันงานขี่จักรยานในงาน car free day ที่เธอนัดกับเพื่อนไว้

"โอยยย....จะไม่ทันแล้วเนี่ย #ขอเหยียบมิดเลยละกัน"

เธอรีบเหยียบคันเร่งจนเกือบสุด โดยไม่สนว่ามลพิษจากท่อไอเสียของรถยนต์ของเธอที่ยังไม่ได้เปลี่ยนไส้กรองอากาศจะสร้างควัน (ไอเสีย) มากสักเพียงไหน โดยไม่สนใจว่าการเหยียบคันเร่งมากๆ จะเป็นการเผาผลาญเชื้อเพลิงมากทั้งยังไม่ประหยัดพลังงานอีกด้วย เธอกลับไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นโดยในหัวคิดเพียงอย่างเดียวว่าจะไปทันไหมเพียงเท่านั้นเอง หลังจากที่ขับไปได้ครึ่งทาง เมื่อเหลียวมองเห็นไฟเตือนว่าน้ำมันใกล้ทำให้เธอต้องจำใจเลี้ยวเข้าไปปั๊ม

"น้องเต็มถังนะ และรีบๆ เติมด้วยละ พี่รีบ" เธอกล่าวบอกพนักงานปั๊ม พลางคิดในใจว่า

" #ฉันละไม่อยากเติมพวกน้ำมันE20 อะไรแบบนี้เลย ถึงมันจะดูลดการใช้พลังงานอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม แล้วไงละ มันจะทำลายเครื่องยนต์ของรถ อุตส่าห์ใช้รถได้ไม่กี่ปีเอง #กลัวเครื่องยนต์จะพังสักก่อน"

เธอรำพึงรำพันในใจ ว่าแล้วหลังจากเติมน้ำมันได้เต็มถังเธอก็กลับมาเหยียบคันเร่งมิดอีกครา ในขณะที่เธอร่วมปั่นกับเพื่อนๆ เธอรู้สึกปลามปลื้มเป็นที่สุด

"อาห์ วันนี้ฉันได้ออกมาทำอะไรเพื่อโลกแล้ว การขี่จักรยานนี่มันดีจริงๆ ไม่ปล่อยควันพิษ จะทำให้โลกเราสดใส ทั้งยังทำให้สุขภาพดีอีก" เธอยิ้มที่มุมปากหลังจากที่เธอได้คิดใจใจว่า ที่เธอนั้นทำเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ปั่นมาได้สักพักก็ถึงจุดหมายเสียที ขณะที่เธอเริ่มหอบหายใจเล็กน้อย เพราะเริ่มเหนื่อยล้าและเสียเหงื่อจากการปั่นจักรยานรักโลกอยู่นั้น ก็มีเสียงแทรกสอดจากเสียงหอบหายใจของเธอ....

"แก....ไปเอาข้าวไปเอาน้ำกัน " เพื่อนสาวของเธอได้กล่าวเชิญชวน "ไปด้วยดิ ฉันคอแห้งผาก ท้องก็เริ่มร้องแล้วละ" เธอยิ้มตอบ
หลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จแล้ว เธอก็เริ่มสอดสายตามองหาถังขยะเพื่อทิ้งภาชนะที่ใส่อาหารกับขวดน้ำที่ว่างเปล่า พลันที่เธอเห็นถังขยะแสนไกลโยชน์นับลี้ เธอก็โพล่งออกมาว่า

"โหว.... ดูสิแกถังขยะอยู่ตั้งไกลแหนะ วางๆ ไว้ตรงนี้ก่อนก็ได้ เห็นใครๆ เค้าก็กองกันไว้ เดี๋ยวผู้จัดงานคงหาคนมาเก็บขยะเองแหละนะ" "เออไกลเกินหวะ#ขยะวางไว้ตรงนี้ละกัน เห็นมันกองไว้คงไม่เป็นไรหรอกนะ" เพื่อนสาวของเธอกล่าวตอบ "ว่าแต่เดี๋ยวไปฟังอ.ศศินต่อต้านเรื่องเขื่อนแม่วงก์ไหม ฉันละเกลี๊ยดเกลียดไอ้พวกทำลายธรรมชาติ " "ไปไป เดี๋ยวฉันไปฟังด้วย ฉันก็ทนไม่ไหว ไอ้พวกที่คิดทำลายธรรมชาติแบบนี้

ว่าแต่......ก่อนไปเดี๋ยวขอฉันไปซื้อม๊อคค่าราดวิปครีมที่สตาร์บั๊กก่อนนะ ถ้าวันไหนไม่ได้ทานฉันแทบทนไม่ได้เลย" ติ๊งๆ ติ๋งๆ.....เสียงหยดน้ำที่ไหลพรั่งพรูออกมาจากการควบกลั่นของไอน้ำจากความเย็นของแก้วน้ำที่ไหลรินออกมา ขณะที่ม๊อคค่าราดวิปครีมสตาร์บั๊กที่เธอถือไว้ในมือซ้ายเริ่มละลาย วิปครีมเริ่มแหลกเหลวเข้าไปผสมตัวกับม๊อคค่าแลน้ำที่เกิดจากการละลายของน้ำแข็งในแก้ว จนไม่เหลือรสชาติเค้าเดิมแห่งความอร่อยในแบบสตาร์บั๊กอีกต่อไป

ทั้งๆ ที่เธอโปรดปรานมากๆ ถึงกับว่าทุกครั้งที่สั่ง เธอจะดูดทานหมดก่อนที่น้ำแข็งจะเริ่มละลายเสียอีก แต่ในครั้งนี้เธอกลับตระหนก ตกใจ เกินกว่าจะสนใจสิ่งนั้น เมื่อได้ฟังสิ่งที่อาจารย์ศศินพูดถึงความเลวร้ายในการสร้างเขื่อน การบุกรุกป่าที่มีความอุดมสมบูรณ์ที่มีแม้แต่นกยูงเข้ามาผสมพันธุ์ น้องเสือเข้ามาเดินกันขวักไขว่ ทำให้เธอรู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับสิ่งที่ฟังมากเกินกว่าจะอธิบายเป็นคำพูด อาจกล่าวได้ว่าระคนไปด้วยความเศร้าเสียใจที่เขื่อนแห่งนี้กำลังทำลายธรรมชาติ ความโกรธทำไมถึงต้องสร้างเขื่อนจากพวกนักการเมืองแสนชั่วช้าและชาวบ้านที่สนับสนุนการสร้างเขื่อนว่าทำไมคิดแบบนี้คิดแต่ประโยชน์ส่วนตนมากกว่าประโยชน์ของชาติและสภาพแวดล้อมละมั้ง เธอคิดในใจว่าพวกนี้เห็นแก่ตัวสิ้นดี ทั้งแลแวดล้อมด้วยออร่าแห่งความหวังพลังศรัทธาความเชื่อความต้องการปกป้องธรรมชาติของผู้คนที่เข้ารว่มงาน ทำให้เธอตั้งปณิธานในใจว่า

"ฉันจะคัดค้าน จะไม่ยอมให้มีการสร้างเขื่อน จะไม่ยอมให้ใครหน้าไหน มาทำลายมากกว่านี้ ไอ้พวกที่คิดทำลายธรรมชาติมันต้องได้เห็นดีกัน"

เธอคิดด้วยสายตาที่แน่วแน่พลางจับจ้องไปที่ยังเหล่าผู้มีใจอนุรักสิ่งแวดล้อม ขณะที่เธอยังตกในภวังค์แห่งการรักธรรมชาติอยู่นั้นก็ได้มีเสียงมาฉุดกระชากให้เธอติ่นมาพบกับความจริงรอบข้าง

"แก แก หลังฉันได้ฟังที่อาจารย์เล่ามา ทำให้ฉันละเกลียด เกลียดจริงๆ ไอ้พวกที่คิดจะมาสร้างเขื่อน คิดจะมาทำลายผืนป่าที่อุดมสมบูรณ์ขนาดนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งไอ้พวกชาวบ้านแบบนั้น มัวคิดอะไรอยู่นะ คิดถึงแต่ตัวเอง ป่าทีเสียไปมันไม่คุ้มหรอกนะ" เพื่อนสาวเริ่มระบายอารมณ์ที่กลัดกลั้นจากการได้รับข้อมูล

"ใช่ๆ ฉันละไม่พอใจจริงๆ คิดได้ยังไงนะ คิดจะสนับสนุนเขื่อน ว่าแต่แก ฉันเริ่มร้อนละ #เข้าไปตากแอร์เย็นๆ ในพาราก้อนไหม? " ความร้อนทำให้เธอหยิบกระดาษจากเกาหลีซับมันบนใบหน้า

"ดีเลย กำลังร้อนได้ที่เลยละ เดี๋ยวฉันจะไปซื้อพวกถุงลดโลกร้อน เสื้อลดโลกร้อนหน่อยดีกว่า จะได้ช่วยโลกเราให้น่าอยู่ขึ้น" เพื่อนของเธอกล่าวตอบตาประกายไปด้วยความหวัง

ขณะที่เดินตากแอร์ในพาราก้อนด้วยอารมณ์เพลิดเพลินกับการช๊อปปิ้งของลดโลกร้อนต่างๆ นานาอยู้นั้น เพื่อนสาวก็เอื้อนเอ่ยว่า " แกแก ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์หน้าว่างไหม?" "ว่าง ทำไหมมีอะไรหรือแก?"

"ว่าจะชวนไปเขาใหญ่นะ พอดีเจ้านายฉันเค้าชวนไป #บ้านที่สร้างกลางป่าเขาใหญ่ของเจ้านายฉันหน่ะ พึ่งสร้างเสร็จได้ไม่นาน เจ้านายฉันคงอยากอวดแหละ แต่ก็ดีฉันอยากไปด้วยเลยมาชวนแกก่อนไง เห็นเจ้านายเค้าโม้เสียยกใหญ่ให้ฉันฟังด้วยนะ ว่าบ้านหลังนี้สร้างอยู่กลางป่าใหญ่เลย กลางคืนก็มีพวกเก้ง พวกกวาง พวกหมูป่าออกมาเพ่นพ่านด้วยนะ เค้ายังโม้ฉันต่ออีกว่า ถ้าโชคดี อาจได้ยินเสียงเสือคำรามด้วยละ" เพื่อนของเธอโม้ให้ฟัง

"โหวววววว ฉันไม่พลาดแน่ๆ ที่จะได้ใกล้ชิดธรรมชาติขนาดนั้น ได้พักท่ามกล่างแมกไม้ สรรพสัตว์น้อยใหญ่ ฉันแทบอดใจรอไม่ไหวเลยละ ฉันยืนยันนอนยันว่าต้องไปให้ได้ แม้จะมีงานหรือประชุมด่วนก็ตาม" เธอกล่าวตอบ

ทีวีที่เปิดเสียงดังกับช่องรายการเรียลลิตี้ชมหมี 24 ชั่วโมง แมคบุ๊กโปรที่เปิดงานที่ค้างไว้ไม่ได้ปิด แอร์ในห้อง 23 องศาเซลเซียส ให้แมวเปอร์เซียนอนสบาย เครื่องใช้ไฟฟ้ากำลังขมีขมันกลืนกินไฟฟ้าอย่างขมักเขม้น แต่เธอรู้สึกเหนียวตัวและขี้เกียจเกินกว่าจะไปปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าเหล่านั้น

พลางที่เธอแช่น้ำในอ่างจากกุซซี่ด้วยน้ำอุ่นกำลังพอดีและน้ำที่กำลังหมุนวนทำให้เธอรู้สึกสบาย แม้น้ำจะเพิ่มปริมาณในอ่างเรื่อยๆ จะเริ่มล้นออกทางท่อติดตั้งไว้กันอ่างน้ำล้นบ้างแล้ว แต่เธอก็มิได้นำพา เพราะเธอรู้สึกเคลิบเคลิ้มน้ำมันหอมระเหยดอกซ่อนกลิ่น

"อาาาาห์ สบายตัวจัง วันนี้รู้สึกดีสุดๆ เลย ไหนจะได้ไปปั่นจักรยานลดโลกร้อน ไหนจะได้ไปต่อต้านการสร้างเขื่อนแม่วงก์ ถึงฉันจะไม่รู้ว่าเขื่อนมันตั้งอยู่ที่ไหนก็เถอนะ แถมยังได้ช๊อปปิ้งซื้อทั้งเสื้อ ทั้งถุงลดโลกร้อน นับไม่ถ้วนที่เยอะเกินใส่ก็เถอะ ก็มันสวยนี่นา อ่าาาห์ วันนี้ช่างเป็นวันแสนสุขของเราจริงๆ "