มีชายหนุ่มไฟแรง ที่มุมานะทำงานอย่างมุ่งมั่น เขามีความฝันจะสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์กับแฟนสาว เธอจะมารอที่หน้าประตูบ้านของเขา หลังจากที่เขาเลิกงาน เขาพบเธอ..ก็ยิ้มแย้ม ..ยินดีต้อนรับ.. สนทนากัน..แล้วเธอก็กลับไป วันนี้เขากลับถึงบ้านช้ากว่าปกติมาก แต่แปลกที่ยังเห็นเธอยืนรอที่หน้าบ้านเขาเช่นทุกวัน

“ โทษทีนะที่รัก วันนี้มีงานด่วน เลยกลับมาช้าไปหน่อย ”

เธอยังยิ้มให้เขา “ คุณทำงานจนมีรถ มีบ้านอย่างที่ตั้งใจแล้ว ทำไมยังทำงานหนักอีกล่ะ ?”

“ ผมอยากมีบ้านที่มีบริเวณมากกว่านี้ มีรถที่ดูโอ่อ่ามากกว่านี้ .. เพื่อคุณนะจ๊ะ ”

 

เวลาผ่านไป 1 ปี

 

หญิงสาวมาหาเขาบ้าง ไม่มาบ้าง แต่เขาไม่มีเวลามาใส่ใจกับเรื่องอย่างนี้

วันหนึ่งเธอเอ่ยถามเขา  “ คุณมีเงินมากพอจะซื้อบ้านหลังใหญ่รึยัง ?”

“ ขอเวลาอีกสักหน่อย ผมอยากซื้อแหวนวงใหม่ มาเปลี่ยนให้คุณด้วย ”

เขาจุมพิตมือที่สวมแหวนทองวงเล็กเบาๆ

“ ฉันบอกหรือว่า ฉันอยากได้แหวนวงใหม่ ?”

“ ผมอยากให้สิ่งที่ดีที่สุดเสมอ...ที่รัก ”

 

3 เดือนแล้ว..

 

ที่เขาไม่เห็นเธอที่หน้าประตูบ้าน วันนี้เขามีบ้านหลังใหญ่ เขาจึงตัดสินใจลางาน 1 วัน เพื่อไปหาเธอ เขาขับรถคันหรู ผ่านเส้นทางที่ขรุขระ อย่างยากลำบาก  ‘ เธอต้องใช้ทางเส้นนี้มาหาเราทุกวันเหรอเนี่ย ?’ เขารำพึง   เมื่อมาถึง แม่ของเธอออกมาต้อนรับและมอบกล่องไม้ใบหนึ่งให้เขา และบอกเส้นทางที่เป็นสถานที่ ที่เธออยู่ ที่ซึ่งเขาจะพบเธอได้

ณ  เนินเขาเล็กๆ รายล้อมไปด้วยดอกไม้  มีแท่นหินสลักชื่อหญิงสาว  ตั้งอยู่กลางเนิน
น้ำตาของลูกผู้ชายไหลรินออกมา มือสั่นเทาของเขา เปิดกล่องไม้อย่างช้า ๆ
ข้างในกล่องอัดแน่นไปด้วยกระดาษแผ่นเล็ก ๆ
เขาเริ่มอ่านข้อความ..ทีละใบ...ทีละใบ.....

“ วันนี้คุณกลับมาช้า ..ฉันรอ 2 ชั่วโมง ..ไม่เป็นไร ..ฉันรักคุณ ”

“ วันนี้ฝนตก ..ฉันยังรอ ..แต่ไม่เจอคุณ.. ไม่เป็นไร .. แต่ฉันยังรักคุณ ”

“ ฉันเริ่มป่วย.. จนไปหาคุณไม่ได้ ..คุณคงไม่ทันได้สังเกต.. ไม่เป็นไร... แต่ฉันยังรักคุณ ”

“ วันนี้คุณบอกจะเปลี่ยนแหวนวงใหม่.. คุณคงลืมว่า..ฉันตอบตกลง..จะแต่งงานกับคุณ ..เพราะแหวนวงนี้  แต่ไม่เป็นไร..ฉันยังรักคุณ ”

 

ชายหนุ่มได้เรียนรู้แล้วว่า  บางทีสิ่งที่เขาไขว่คว้ามาตลอดชีวิต อาจเทียบไม่ได้กับสิ่งเล็กน้อย ที่เขาเคยได้รับเป็นปกติทุกวัน

 

รถคันหรูแล่นไกลออกไป เหลือไว้เพียงกล่องแหวนเพชร ราคาแพง หน้าหลุมศพ ที่ดูไม่เหลือค่าอะไร ..สำหรับเขาอีกต่อไป

“ ผมมีบ้านหลังใหญ่..แต่คงกว้างไป สำหรับการที่จะต้องอยู่คนเดียว ผมมีรถราคาแพง แต่ไม่รู้จะขับไปรับใคร ให้มานั่งเคียงคู่เพื่อไปที่ไหนๆ ด้วยกัน   ผมมีเวลาอยู่กับงานครึ่งชีวิต แต่ไม่เคยมีเวลา ที่จะได้อยู่กับคนที่..ผมรัก  ตอนนี้ผมมีเงินมากมาย แต่ไม่อาจซื้อเวลาเพียง 1 นาที ที่จะบอกว่า รักเธอ   ผมมีทุกอย่างเพียบพร้อมตามที่ผมฝัน แต่ขาดส่วนที่สำคัญที่สุด ที่อยากให้ย้อนเวลากลับมา ”

 

ลองก้าวออกจากโต๊ะทำงานก่อนตะวันจะตกดินสักวันสองวันต่อสัปดาห์ หันกลับไปเอาใจใส่คนที่รักเราบ้าง อาจจะไม่ใช่แค่แฟนหรือคนรัก บางที พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ก็เฝ้ารอ 1 นาทีจากเราเหมือนกัน

ณ วันนี้...อย่างน้อยเราก็ยังมีเวลาเหลือมากกว่า 1 นาทีที่บางคนโหยหา อย่าปล่อยให้อะไรๆ มันสายเกินไป ชีวิตคนถึงมันจะไม่สั้นนัก  แต่มันก็ใช่ว่าจะยาวนานตลอดไป   เงินทองที่มากมายจากการทำงานหักโหม บางทีอาจได้คืนกลับมาเพียงแค่โลงราคาแพงจากน้ำพักน้ำแรง ในครึ่งชีวิตที่ผ่านมา

 

 

ถ้าเป็นการลงซ้ำกับผู้เคยโพส  ก็ขออภัยที่ทำให้คุณเสียเวลาไป 1 นาทีนะครับ