-“กี้” นายสิทธิศักดิ์ อมรศักดิ์-
นักศึกษาชั้นปีที่ 4 สาขาดุริยางค์สากล คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล (มทร.) ธัญบุรี มือเป่าทรัมเป็ต วงดุริยางคศิลป์มหาวิทยาลัยฯ พิการแขนทางด้านซ้าย มาตั้งแต่ 8 ขวบ
“ผมรู้แต่ว่า ผมอยากเจอแม่ ถึงแม่จะไม่อยากเจอหรือว่าเหตุผลอะไรก็ตาม เพียงผมอยากจะเจอท่าน สิ่งที่มีหลักฐานคือใบแจ้งเกิด ถ้าผมมีโอกาสผมจะเดินทางไป จ.อุบลราชธานี ถึงจะมีเพียงใบแจ้งเกิดก็ตาม ตอนนี้อายุ 23 ปี อีก 1 ปี ข้างหน้าจะสำเร็จการศึกษา ผมจะทำงานเลี้ยงพ่อ และตอบแทนบุญคุณของน้าและป้า
" ชีวิตก็เหมือนกับจังหวะดนตรีครับ ท่วงทำนองมีเร็วบ้างช้าบ้าง มีเมโลดี้ของมัน มีเสียงสูงเสียงต่ำ มีขึ้นๆลงๆ เป็นธรรมดาของชีวิต..เราควรต้องใช้ชีวิตให้เป็นไปตามจังหวะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป อย่าช้า อย่าเร็ว ชีวิตเราไหวแค่ไหนก็แค่นั้นไม่จำเป็นต้องพยายามดิ้นรนไปมีให้เท่ากับใครด้วย แค่มีพอที่จะทำให้ชีวิตเรามีความสุข ก็เพียงพอแล้วครับ"
และสิ่งสำคัญที่สุด ผมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ ท่านทรงพระราชทานทุนการศึกษาให้แก่ผม ถ้าไม่มีท่านผมคงไม่ได้รับการศึกษา ถ้าทุกคนมีความตั้งใจ สร้างกำลังใจด้วยตนเอง อย่าท้อแท้ เพราะว่า ความท้อแท้จะทำให้ชีวิตมีความลำบาก ให้คิดว่าความท้อแท้เป็นเครื่องของความสำเร็จในอนาคต ตั้งใจและมั่นคง แล้วคุณจะชนะ ผมไม่เคยน้อยใจในโชคชะตา”
ความในใจเด็กหนุ่มบัณฑิต-นักดนตรีไร้แขน
"เวลาที่ผมท้อจะนึกถึงพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ไม่ต้องสนใจว่าอดีตจะเป็นอย่างไร ไม่ต้องสนใจว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร เมื่อยังมาไม่ถึง ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด และสิ่งดีๆ ทุกอย่างจะตามมาเองเป็นเรื่องจริง ถ้าทำที่พระองค์ท่านบอกทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องจริง"
น้องกี้ไม่เคยน้อยใจในโชคชะตา