วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดปีที่ 53

ของผมมันทำให้ผมรู้สึกว่าเช้าวันนี้ช่างน่าหดหู่
และดึงความกระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวาออกไปจากตัวผม
จนไม่อยากลุกจากที่นอนเอาเสียเลย

แต่เอาเถอะ ข้อดีของการแก่มากขึ้นกว่าปีที่ผ่านมาอีก 1 ปี คือ
คุณจะได้รับความสุขเล็กๆ น้อยๆ ด้วยคำพูด "สุขสันต์วันเกิด"
และมีความเป็นไปได้สูงมากที่จะได้รับของขวัญด้วย
นั้นอาจจะทำให้การที่ต้องมีอายุ 53 ของผมน่าสนใจขึ้นบ้าง

เมื่อผมพร้อมสำหรับอาหารมื้อเช้าก่อนออกไปทำงาน
ผมก้อตรงไปยังห้องรับประทานอาหารที่ภรรยาผมกำลังเตรียมสำรับไว้
รอ
แต่การณ์กลับไม่เป็นไปตามที่ผมคาดคิดเอาไว้เลย
อย่าว่าแต่ "สุขสันต์วันเกิด" เลย แม้แต่ "อรุณสวัสดิ์"
ยังไม่หลุดจากปากของเธอ
นั้นละ แม่ทูนหัวของผม

"ไม่เป็นไรน่า เด็กๆ ต้องจำได้แน่นอน
ว่าวันนี้เป็นวันเกิดพ่อของพวกเขา
"
ผมคิดในใจ แต่เมื่อลูกๆ
เข้ามาพวกเขาก็ไม่ได้พูดในสิ่งที่ผมอยากจะได้ยินเลย

มันเกิดอะไรขึ้น คนเราไม่ได้มีอายุ 53 กันทุกปีหรอกนะ
ต้องผ่านร้อนผ่านหนาว
มาตั้ง 52 ครั้งนะ ถึงจะได้สิทธินี้

ผมลากสังขารไปทำงานด้วยความรู้สึกค่อนข้างสลดหดหู่
และอ่อนระโหยโรยแรง
ขณะที่ผมกำลังเดินเข้าไปในห้องทำงาน เบ็ตตี้ เลขาฯ
สาวสุดเซ็กซี่ของผมก็พูดขึ้นว่า

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ บอส" เธอพูด "และก้อสุขสันต์วันเกิดนะคะ"
นั้นทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นอีกเล็กน้อย
ที่ยังมีใครสักคนจำวันเกิดผมได้

ครู่ต่อมา เบ็ตตี้ก็มาเคาะประตูห้องทำงานผม

"ข้างนอกอากาศดีจังเลยนะค่ะ บอส" เธอพูด
"และวันนี้ก็พิเศษกว่าทุกวันเพราะ
เป็นวันเกิดของคุณ
เราไปทานมื้อเที่ยงกันด้วยกันมั้ยค่ะ..แค่คุณกับฉัน"

"ยอดไปเลยเบ็ตตี้" ผมพูด
"นั้นเป็นสิ่งวิเศษที่สุดที่ผมได้ยินมาตลอดเช้าวันนี้เลยนะ
เราไปกันเถอะ"

เราได้ที่นั้งที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว ในร้านอาหารเล็กๆ
แต่หรูใกล้ที่ทำงาน
เราทานมื้อเที่ยงกัน ตามด้วยมาตินี่คนละแก้ว
มันต้องอย่างนี้สิ ค่อยเหมือนวันเกิดหน่อย

ระหว่างทางกลับไปทำงาน เบ็ตตี้ก็พูดขึ้นว่า
"วันนี้อากาศดีจังเลยนะคะ
บอส
ดีเกินกว่าจะกลับไปจมปลักอยู่กับงานที่น่าเบื่อพวกนั้น
หรือคุณว่าไง"

"อืม...ก็จริงอย่างที่พูด" ผมเออออไปกับเธอ

"งั้นเราไปอพาร์ตเม้นต์ของฉันกันเถอะค่ะ" เธอเสนอ

พระเจ้า! นี่คือของขวัญวันเกิดที่พระองค์ประทานให้ลูกหรือ

เมื่อเรามาถึงอพาร์ตเม้นต์ของเธอ

เธอจ้องมองลึกเข้ามาในดวงตาของผมด้วยดวงตาสีฟ้าน่าลุ่มหลงคู่โตของเธอ
พร้อมกับบอกว่า "บอสค่ะ ถ้าคุณไม่รังเกียจ
ฉันอยากจะเข้าไปในห้องนอน
แล้วถอดชุดน่าอึดอัดพวกนี้ออก
ฉันคิดว่าจะหาอไรที่น่าสบายกว่านี้ใส่...
คุณจะว่าอะไรมั้ยค่ะ"

พระเจ้าช่วย! ลูกช้างจะว่าอะไรได้

"ไม่...ผม...ไม่ว่า" ผมอึกอัก
คลื่นแห่งความตื่นเต้นสาดไปทั่วสรรพางค์

เธอเดินตรงเข้าไปยังห้องนอน
ประมาณ 6 นาทีต่อมา เธอก็เดินออกมา ถือเค้กวันเกิดอันใหญ่
และที่ตามหลังเธอมาคือ ภรรยาผม ลูกๆ และเพื่อนๆ ของผมอีกขโยง
พร้อมกับร้องเพลง "แฮปปี้เบิร์ธเดย์"...
และผมก็ได้แต่นั่งเซ่ออยู่ตรงนั้น

บนเก้าอี้ยาวในห้องรับแขก..เปลือยเปล่าไปทั้งตัว
เหมือนวันแรกที่ผมโผล่ออกมาดูโลก