พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว พระมเหสี และพระสนม                                                                                                                 

ในสมัยของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ประเทศไทยได้มีการติดต่อกับต่างประเทศมากขึ้น ทำให้คนไทยในยุคนั้นรับเอาวัฒนธรรมการแต่งกายของชาวตะวันตกเข้ามาประยุกต์ใช้การแต่งกายของคนไทยมากอยู่พอสมควร แต่ก็ยังคงความเป็นเอกลักษณ์ของไทยไว้ด้วยเช่นกัน

                 ในช่วงต้นรัชกาลการแต่งกายของผู้หญิงยังคงนุ่งโจงกระเบน ใส่เสื้อระบายลูกไม้ คล้ายกับสมัยของรัชกาลที่ 5 แต่คอจะลึกกว่า และนิยมแขนเสื้อเย็บเป็นชั้นๆ ยาวลงมาเสมอศอก ไม่ต้องพองมาก และไม่รัดปลายแขน นิยมสะพายแพรพาดไหล่ทับเสื้ออีกทีหนึ่ง โดยปล่อยชายยาวลงมาแล้วรวบชายผ้าไว้ข้างลำตัว ทิ้งชายยาว ติดเข็มกลัดตรงหัวไหล่ ผ้าที่ใช้เป็นแพรสะพายมักใช้ผ้าแพรพิมพ์ดอก ผ้าแพรบาง หรือผ้าลูกไม้อย่างสมัยก่อนก็ยังนิยมใช้กันอยู่ ซึ่งการสะพายแพรนี้พัฒนามาจากการห่มสไบเฉียงตามลักษณะการแต่งกายแบบสตรีไทยแต่โบราณ ส่วนผู้ชายยังคงนุ่งผ้าม่วงโจงกระเบน สวมเสื้อราชประแตน เช่นเดียวกับสมัยรัชกาลที่ 5

                                           

                   ในช่วงปลายรัชกาลที่ 6 ผู้หญิงหันมานุ่งซิ่นมีลายเชิง งดงามตามพระราชนิยม แบบเสื้อจึงเปลี่ยนไปเพื่อให้เหมาะสมเพื่อให้เข้าชุดกับผ้าซิ่น ซึ่งแบบเสื้อที่นิยมเป็นผ้าแพร ผ้าโปร่งบาง ผ้าพิมพ์ดอก หรือผ้าลูกไม้ฝรั่งปักเป็นลวดลายด้วยลูกปัดและไข่มุก คอเสื้อกว้างขึ้นอีก และแขนเสื้อสั้นประมาณต้นแขน บางคนนิยมสวมเสื้อคลุมผ้าโปร่งบางทับเสื้อที่สวมด้านในให้ชายเสื้อยาวลงมาคลุมสะโพก หรือบางคนปล่อยชายยาวลงมายาวจนเกือบถึงชายผ้าซิ่นจนดูคล้ายกับกระโปรงของฝรั่งก็มี หรือบางคนนิยมแต่งแบบเสื้อให้เข้ากับลายผ้าซิ่น ซึ่งเป็นไปตามแต่ความพอใจของผู้สวมใส่แต่ละคน เมื่อหันมานิยมนุ่งผ้าซิ่นกันแล้วทำให้เสื้อระบายลูกไม้เป็นชั้นหรือเชิงเสื่อมความนิยมไปและก็ไม่นิยมสะพายแพรกันอีกต่อไป เพราะเห็นว่าตัวเสื้อ “เป็นแหม่ม” อย่างเต็มที่แล้ว การสะพาย แพรดูจะไม่เข้าชุดกัน และเพื่อให้เข้ากับการนุ่งซิ่นผู้หญิงในสมัยนี้จึงสวมถุงน่องและรองเท้าส้นสูงด้วย แต่ไม่นิยมถุงน่องที่เป็นผ้าโปร่งมีลวดลายหรือปักดิ้นอย่างแต่ก่อน  แต่หันไปนิยมถุงน่อง เป็นสีพื้นธรรมดา เพื่อให้เข้ากับสีผ้าซิ่นหรือสีเสื้อแทน

                                

                    นอกจากนี้ยังได้เริ่มมีการใช้เครื่องสำอางแบบตะวันตกกันมากขึ้น ส่วนทรงผมมีการไว้ผมยาวปล่อยสยายแล้วใช้ผ้าคาดศีรษะ หรือบางทีก็เกล้ามวยแบบฝรั่ง หรือบางทีก็นิยมไว้ผมโป่ง คือปล่อยผมให้ยาวแล้วตลบเป็นมวยไว้ที่ท้ายทอย ถ้าคนที่ผมสั้นจะใส่ช้องผมไว้ข้างในเพื่อดันให้ผมมวยนั้นโป่งออกมา จึงเรียกว่า “ผมโป่ง” หรือ “ผมญี่ปุ่น” เพราะคล้ายกับการไว้ผมของผู้หญิงญี่ปุ่น และไม่นิยมสวมเครื่องประดับมากนัก นิยมเพียงสร้อยมุกเส้นยาวเท่านั้น

                                      

                   ส่วนผู้ชายเริ่มนุ่งกางเกงแบบฝรั่ง และมีการปรับปรุงการแต่งกายทั้งทหารและพลเรือน เพื่อให้สอดคล้องกับสากลนิยม ผมตัดแบบยุโรป

                                      

            พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าฉลองพระองค์ชุดพลเรือน

                              

                                 

เครดิตดีๆ......รอบรู้เรื่องคนไทย