การเปลือยกายลากเรือเป็นวัฒนธรรมสังคมดั้งเดิมแถบลุ่มแม่น้ำแยงซี
ที่ยังมีปรากฏให้เห็นในช่วงทศวรรษที่ 1990(2533) แต่ในเวลาต่อมา
หลังจากที่มีการสร้างอ่างเก็บน้ำเขื่อนสามโตรกบนลุ่มน้ำแยงซีเกียง 
วัฒนธรรมการลากเรือฯในบริเวณดังกล่าวก็เริ่มจางหายไป 
ขณะที่ในช่วงไม่กี่ปีมานี้มีกระแสเรียกร้องให้รื้อฟื้นวัฒนธรรมดังกล่าว 
โดยคนบางกลุ่มมองว่าวัฒนธรรมนี้เป็นเอกลักษณ์ท้องถิ่นปาตง
ที่สามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวได้มากขึ้น ส่วนคนอีกกลุ่มมองว่า
เป็นเพียงข้ออ้างในการส่งเสริมการท่องเที่ยวที่ต้องการนำชาวท้องถิ่น
มาแสดงเสมือนเป็นสินค้าทางวัฒนธรรม

ทั้งนี้ การเปลือยกายลากเรือเป็นวัฒนธรรมอันโดดเด่นในแถบลำธารเสิ่นหนง 
อำเภอปาตง โดยกลุ่มผู้ลากจะนำเชือกที่ผูกกับเรือมาคล้องและพันไว้กับตัว 
จากนั้นก็เดินลากเรืออยู่ในน้ำตลอดทั้งวันโดยไม่ใส่เสื้อผ้า เนื่องจากขณะลากเรือ
เสื้อผ้าจะเสียดสีกับเชือกจนฉีกขาด ใยผ้าที่เปียกน้ำจะบาดผิวหนังได้ง่าย 
อีกทั้งตามแนวลำธารก็ไม่ค่อยมีผู้คนผ่านไปมา จึงไม่ต้องกังวลเรื่องการเปลือยกาย
มากนัก นอกจากนี้ในหมู่ผู้ลากเรือยังมีบทเพลงประจำกลุ่ม โดยจะร้องเพื่อสร้าง
ความสมัครสมานสามัคคีในการลากเรือฝ่ากระแสน้ำและโขดหินต่างๆ