10. คนปากมาก
ส่วนใหญ่ในภาพยนตร์สยองขวัญ บุคคลใดที่มีพฤติกรรมปากมาก โดยเฉพาะพวกยัยแก่ปากจัด ขี้บ่น ปากเสีย ไม่ ว่าจะซอมบี้บุก สัตว์ประหลาดบุก มักปากมากไม่ก่อน แถมพูดแต่ละคำ คนดูอยากตบเกรียนแตก (เช่น บ่นว่าทำไมตำรวจไม่มาช่วยเรา, เราควรไปที่นั้นที่โน่น, เป็ดตรูบอกแล้วให้อยู่รอ เป็นต้น) ซึ่งตัวละครแบบนี้มักไปไม่รอด ตายในระยะสั้นๆ ออกมาไม่กี่ฉากไม่ก็ตาย แถมคนดูก็แทบไม่สนใจ บางคนสะใจด้วยซ้ำที่พวกปากมากน่ารำคาญตายซะที อยู่ไปมีแต่พาชิบหายทั้งกลุ่มว่างั้นเถอะ ส่วนตัวละครที่เงียบๆ พูดน้อยๆ จะรอดจนถึงช่วงท้ายของภาพยนตร์ แสดงให้เห็นความสองมาตรฐานของผู้กำกับยังไงบอกไม่ถูก
9. ผู้มีอำนาจ
อำนาจในหน้าที่การงานไม่ได้ช่วยให้เรารอดพ้นจากความตายใน ภาพยนตร์สยองขวัญเลยแม้แต่น้อย พวกที่มีอำนาจ ตำแหน่งสำคัญ มักเป็นเหยื่อของความตายตลอด เช่นในหนังซอมบี้คนที่โดนติดเชื้อก็มักเป็นประธานาธิบดีตลอด คนที่มีตำแหน่งสูงๆ ของกลุ่มมักตายบ่อยครั้ง จำพวก หัวหน้าทหาร หัวหน้ากลุ่ม ยิ่งเป็นพวกตัวโกงที่อยู่เบื้องหลังมักตายไม่ค่อยสวยและโหดร้ายเสียด้วย เพราะมักตายเพราะผลกระทำของตนเอง ดังนั้นหากคุณอยู่ในภาพยนตร์สอยงขวัญเลือดสาดคุณต้องติดดินเข้าไว้ หรือไม่ก็มีปัญหาครอบครัว หน้าที่การงานให้มันแย่ๆ เข้าไว้......
8. พวกใส่สูท
แน่นอนว่าภาพยนตร์สยองขวัญไม่ใช่เวทีประกวดแฟชั่น การแต่งกายไม่ได้ช่วยอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ยิ่งพวกใส่สูท กระโปรงธุรกิจจะตายง่ายมากๆ แถมพวกใส่สูทส่วนใหญ่มักเป็นนักธุรกิจที่มีความโลภหรือเห็นแก่ตัวมักตายเร็ว ดังนั้นหากมีชีวิตรอดควรแต่งกายให้มันรัดกุม ใส่ชุดช่างไฟฟ้า ชุดหมี ชุดที่มันเก่าๆ มอมแมมดีกว่า ส่วนพวกผู้หญิงใส่ชุดที่เน้นหน้าอกเยอะๆ จะดีมาก
7. พวกเนิร์ดและโอตากุ
เนิร์ดหมายถึงพวกที่ทำอะไรด้วยความชอบเป็นหลัก ในที่นี้เราไม่ขอเจาะลึกรายละเอียด แต่ในภาพยนตร์สยองขวัญมักสร้างพวกเนิร์ดเป็นพวกมีโลกส่วนตัวสูง ใช้คอมพิวเตอร์คล่อง (ไม่ใช่ระดับเขียนโปรแกรมเป็น แต่มักทักษะอินเทอร์เน็ตสูง) และมักอยู่แต่ในห้องหรือบ้าน ไม่ค่อยออกไปข้างนอกมากนัก และด้วยความอยู่แต่ในบ้านนี้เองทำให้เราไม่รู้ว่าตอนนี้ภายนอกกำลังมีอะไร บ้าง ทำให้ตัวละครเหล่านี้กลายเป็นตัวละครที่โง่ที่สุดในแนวสยองขวัญ ซอมบี้กำลังอาละวาดกินคนเป็นฝูงอยู่นอกบ้านก็ไม่รู้เรื่องวรู้ราว และเมื่อพวกเนิร์ดออกไปข้างนอกก็ตายอย่างเขียดแบบโง่ๆ บางเรื่องพวกตัวเอกก็มาบ้านขอให้พวกเนิร์ดมาช่วยเหลือเพราะโดนฆาตกรไล่ฆ่า และไม่กี่ฉากต่อมาเนิร์ดก็โดนฆ่าแบบซวยๆ (ตรูทำอะไรผิดง่ะ)
6. Know-it-all
Know-it-all เป็นคำที่ใช้แรกพวกที่ชอบอวดเก่ง อวดรู้ว่ารู้อวดฉลาดทุกอย่างดีกว่าผู้อื่น ซึ่งเป็นที่น่ารำคาญของกลุ่มเป็นอย่างยิ่ง มักตายในช่วงต้นๆ ของเรื่อง เป็นที่สะใจพระเดชพระคุณของคนดู (สมน้ำหน้าตายซะได้ก็ดี) ในภาพยนตร์สยองขวัญมักเป็นพวกผู้ชายผมทองหุ่นนักกีฬาที่ชอบทำตัวเป็นผู้นำ บาง ตัวละครก็หัวเราะคนที่พึ่งวิ่งหนีฆาตกรพร้อมพูดว่ามันเรื่องโกหกล่ะสิ เป็นเรื่องอำละสิ ต้องไปพิสูจน์ และคนที่พิสูจน์เป็นคนแรกนี้แหละโดนเชือดคอตายอนาถ
5. ตัวตลกประจำกลุ่ม
ดูเหมือนภาพยนตร์แนวสยองขวัญเอาตัวรอดไม่ชอบเรื่องตลก เพราะตัวละครใดที่เป็นตัวตลกหรือตัวโจ๊กที่คนที่สร้างสีสันและปล่อยมุก ซึ่งส่วนใหญ่แล้วนิสัยขี้กลัว (เลยปล่อยมุกเพื่อลืมความกลัว) และระแวงอะไรทุกอย่าง จนคนดูเอาใจช่วยไม่ให้อยากตาย แต่แม้จะโดดเด่นมากกว่าตัวละครอื่นๆ แต่สุดท้ายก็ถูกฆ่าตายอยู่ดี ไม่มีโอกาสมีชีวิตรอดแน่นอน แต่ก็ยังดีอย่างน้อยก็มักตายในช่วงกลางๆ หรือไม่ก็ช่วงท้ายตอน
4. คู่เซ็กต์
มุกคลาสสิกในภาพยนตร์สยองขวัญเลือดสาด ที่เมื่อสองวัยรุ่นชายหญิงมีเซ็กต์กันบนเตียงเมื่อไหร่ ในขณะที่กำลังสอดเสื้อผ้า หรือกำลังปล้ำกันอยู่นั้น จู่ๆ ก็ ฆาตกรหรือไม่ก็สัตว์ประหลาดปรากฏ และฆ่าพวกเขาภายในไม่กี่นาทีหลังจากนั้น นอกจากนี้หญิงกับหญิงกำลังมีความรักกันก็ไม่เว้น หรือบางครั้งสาวที่กำลังมีเซ็กต์นั้นเป็นสัตว์ประหลาดไปเลยก็มี ดังนั้นหากคุณเข้าไปในภาพยนต์สยองขวัญก็ควรหักห้ามใจอะไรบ้างเวลาเจอสาวใด ที่ทอดสะพานให้คุณอยู่ หากมีอารมณ์ทางเพศมากก็ให้ไปแตะบอลกันซะ อาจช่วยได้นิดหน่อย
3. คนเคร่งศาสนา
พวกเคร่งศาสนามักพบปล่อยในแนวสยองขวัญเลือดสาดเอาตัว รอด พวกนี้จะน่ารำคาญไม่แพ้ตัวละครตัวถ่วงอื่น ๆ เพราะเคร่งศาสนามากจนกลายเป็นบ้า (และโง่) มักเอาเรื่องพระเจ้ามาพูดเวลาพระเอกทำจะทำอะไร (ความจริง พวกเคร่งศาสนาเขาจะไม่พูดเรื่องพระเจ้าพร่ำเพร้อน่ะครับ) ซึ่งเป็นพวกที่ไม่อ่านบรรยากาศรอบข้างเลยว่าไปถึงไหนแล้ว ซอมบี้ สัตว์ประหลาดบุกยึดโลก ก็ยังคงยึดมั่นความเชื่อตนเอง คิดว่าจะสามารถใช้ชีวิตปกติสุขหลังจากนี้ได้ แต่อย่างไรสุดท้ายก็ตายเพราะความเชื่อนั้นอยู่ดี (แถมตายตอนต้นๆ เรื่องด้วย)
2. คนผิวดำ
มีหลายคนบอกว่าคนผิวดำมักจะถูกฆ่าตัวตายในหนังสยองขวัญ เลือดสาด ยิ่งคนผิวดำบึกๆ หุ่นมวยปล้ำมักตายง่ายดาย คนผิวดำในแนวสยองขวัญส่วนใหญ่มักเป็นทหารและตำรวจ ซึ่งสองอาชีพนี้ส่วนมากมักตายง่ายในแนวนี้อยู่แล้วทั้งๆ ที่มีทักษะการต่อสู้สูงแท้ๆ (แต่อย่างน้อยก็มักตายในตอนท้ายเรื่องน่ะ) แสดงให้เห็นความสองมาตราฐานในภาพยนตร์แนวสยองขวัญได้เป็นอย่างดีที่ผู้รอดชีวิตมักเป็นพระเอกและนางเอกผิวขาว
1.คนอ้วน
สุดยอด 2 มาตรฐาน ที่ไม่มีตัวละครตัวใดที่เลยเป็นคนอ้วนรอดตายในภาพยนตร์ในสยองเลือดสาดเลยแม้ แต่คนเดียว (อาจยกเว้นการ์ตูนบางเรื่องอ่ะนะ) แถมคนอ้วนส่วนมากเป็นตัวละครที่แสนจืดจาง เอาแต่กิน อีกทั้งยังโง่ วิ่งช้า เป็นตัวถ่วงของทีม ที่มักเป็นเหยื่ออันดับต้นๆ ของฆาตกร ซอมบี้ และสัตว์ประหลาดประจำ ทำไมกันหน่อคนอ้วนไม่มีสิทธิ ดังบ้างเลยเหรอ ทำไมต้องทำร้ายจิตใจแบบนี้ด้วย ดังนั้นใครอยากรอดในภาพยนตร์สยองขวัญละก็ต้องผอม เป็นนักวิ่ง (เร็ว) และต้องฉลาดด้วย
0.คนมีครอบครัว
สุดยอดตายแน่ๆ ร้อยเปอร์เซ็นต์ (ที่ไม่มีตัวละครจากภาพยนตร์เรื่องใดรอดเลย) คือพวกมีครอบครัว มีเมียและลูกน้อยที่รอการกลับมาของคุณอยู่ ซึ่งเรามักเห็นตัวละครนี้เอารูปตนเองถ่ายกับครอบครัวยื่นมาอวดให้ตัวเอกดู และนั้นแหละคือลางมรณะชะตาขาดแน่นอน เพราะตัวละครนี้จะถูกฆ่า (อย่างน้อยก็กลางเรื่อง) ตายโดยไม่มีโอกาสเห็นลูกและเมียแม่แต่น้อย ดังนั้นอย่าเล่าความหลัง ระลึกชาติ อย่าแม้แต่เอารูปถ่ายครอบครัวของคนให้คนอื่นดู หากอยู่ภาพยนตร์สยองขวัญ
อ้างอิง
http://listverse.com/2012/10/21/top-10-stereotypical-horror-movie-victims/