เวลาที่มีไม่เคยพอ "ถ้าอยากเห็นหน้าแม่ก็กลับมานะ"

คำพูดสั้นๆลอยๆตามประสาของแม่ดังมาจากปลายสายในค่ำคืนนั้น
 ซึ่งเป็นเวลาเช้า​ณ ที่ที่แม่อยู่ สัญชาติญาณหรืออะไรสักอย่างทำให้แม่เอ่ยคำเช่นนั้นตลอดระยะเวลาเกือบสิบปีที่ฉันย้ายถิ่นฐานมาปักหลักทำมาหากินที่นี่

แม่พยายามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ฉันห่วงหรือเป็นกังวล คำพูดนั้นของแม่จึงเป็นสิ่งที่น่าตกใจและทำให้ฉันกลัวจนคอหอยตีบตันและไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ ตกตะลึงอยู่นาน แม่จึงได้กล่าวให้พรอย่างที่เคยทำทุกครั้งและวางสายไป

ฉันไม่เคยนึกเคยฝันว่านั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ยินเสียงแม่

หลายปีที่ผ่านมาแม่มีปัญหาสุขภาพเข้าๆออกๆโรงพยาบาลบ่อยครั้งทั้งที่กรุงเทพฯและจังหวัดที่แม่อยู่
พวกเราไม่เคยได้รับคำตอบที่แน่ชัดเลยว่าแม่เป็นอะไร พวกเราได้แต่พาแม่ไปหาหมอตามนัดและดูแลกันไป

เช้าวันที่30กรกฏาคมฉันตื่นเช้าและไปทำงาน ชีวิตเหมือนจะดำเนินไปตามปกติวิถี
 เย็นวันเดียวกันฉันทนการคะยั้นคะยอไม่ได้จึงรับปากตกลงกับเพื่อนๆว่าจะออกไปสังสรรค์กัน เพื่อนถึงงานวันเกิด

ปกติฉันเป็นคนไม่ชอบงานเลี้ยงหรือการเฉลิมฉลองใดๆ สิ่งเดียวที่ฉันทำเนื่องในสำคัญ
วันเกิดฉันหรือของลูกๆก็คือการไปถวายอาหารพระ เช้า หรือ เพล ตามแต่วันเวลาและสภาพรอบตัว

เช้าวันที่31 นายจ้างอนุญาติให้ฉันหยุดงานโดยที่ฉันไม่ได้เอ่ยปากใดๆ ทำงานด้วยกันมา5ปีเขาทราบหมดแล้ว
เพื่อนสนิทคนหนึ่งชวนออกไปทานข้าวเย็นซึ่งฉันก็ตกลง

เย็นวันที่31กรกฏาคมเวลาท้องถิ่นที่นี่ มันเป็นเวลาเช้าวันที่1สิงหาคมที่บ้านแม่ วันครบรอบวันเกิดของฉัน
และวันที่แม่จากเราไป ประมาณ4ทุ่มขณะที่ฉันและเพื่อนกำลังทานข้าวกันเงียบๆโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นเบอร์
ที่ขึ้นหน้าจอคือเบอร์ของน้องสาว

ฉันสบตาเพื่อนและกำลังจะขอตัวเดินออกไปรับฯที่อื่น เพื่อนดึงแขนใว้และส่งสัญญาณให้รับสายอยู่ที่โต๊ะที่นั่งกันอยู่นับว่าเป็นความโชคดีเพราะหลังจากเสียงปลายสายดังมาทุกสิ่งอย่าง
ก็ดับวูบไปหมด เหลือแต่ความเงียบที่หนาวเหน็บไปจนถึงกระดูก ถึงก้นบึ้งหัวใจ

ไม่ถึงเจ็ดเดือนหลังจากครั้งนั้นที่ฉันได้คุยกับแม่ แม่จากฉันไปเสียแล้ว จากไปโดยที่ฉันไม่มีโอกาสได้เห็นลมหายใจสุดท้ายของแม่ แม่จากฉันไปโดยที่ไม่ได้สั่งเสียอำลาใดๆ

จากคำบอกเล่าของพี่สาวคนโตแม่ไม่ได้สั่งเสียใครๆเป็นพิเศษ การเพ้อของแม่ในคืนก่อนสิ้นใจแม่เพ้อถึงตาคนเดียวเท่านั้น แม่จากไปอย่างสงบในตอนกลางคืนตอนที่ทุกคนหลับใหลเช้าวันใหม่พวกเราทุกคนจึงได้รู้ไม่มีแม่อีกต่อไปแล้ว

 มีหลายสิ่งที่ฉันอยากพูดอยากทำแต่คงไม่มีโอกาสจะทำมันได้แล้วตลอดชีวิตนี้ ฉันเก็บเงินก้อนหนึ่งใว้ให้แม่ จำนวนเงินที่แม่เคยบอกตลอดชีวิตของแม่แม่ก็คงหาไม่ได้ ฉันหามันได้และตั้งใจเก็บใว้ให้แม่ในวันเกิดของแม่ 

.......เราเกิดเดือนเดืยวกัน ฉันเกิดวันที่1 แม่เกิดวันที่4 ,3วันหลังจากวันเกิดของฉัน แม่เกิดปีมะโรงงูใหญ่ 
 "เจ้ากระต่ายน้อยแม่เรียกฉันตามปีเกิด"

ลูกคนใดที่ยังไม่ได้กราบแม่ทำเสียแต่วันนี้ วันที่แม่ของท่านยังอยู่
อยากให้แม่ได้กิน ได้เห็น ได้ชื่นชม จงทำมันเสียตอนนี้เพราะวินาทีข้างหน้าอาจจะสายเกินไป
ฉันเก็บเงินก้อนนั้นได้นานนับปีแต่ฉันมีข้ออ้างที่ไร้สาระและงี่เง่าที่สุดที่ไม่ให้แม่ได้ทันเวลา

 ให้บทเรียนอันเจ็บปวดของฉันเป็นอุทาหรณ์ ทุกครั้งที่ฉันอยากกอดแม่ฉันได้แต่แหงนหน้ามองฟ้าท้องและพร่ำเรียกเรียกหา แม่หวังว่าแม่จะได้ยินเสียงคร่ำครวญและเสียงสะอื้นของฉันและรับรู้ว่าสิ่งเดียวในโลก

ที่ฉันต้องการอย่างที่สุดคือการได้อยู่ในอ้อมกอดของแม่มันคงทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ มือเหี่ยวๆหยาบกร้านแขนที่มีแต่หนังหุ้มกระดูกเพราะแม่เป็นคนผอมนั้นคงทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยและพร้อมที่จะเผชิญทุกความยากไร้ได้อย่างไม่หวาดหวั่น

ขอเเสดงความเสียใจกับ คุณเรือน้อยสามลำ เพื่อนสมาชิกใน พันทิป อีกครั้งด้วยเพลงนี้ครับ

ร้องโดยคนดีๆอีกคนหนึ่งของสังคม from my heart fung 08

http://pantip.com/topic/30802877/comment5