John Bell

จอห์น เบลล์ ต้องพบกับความทุกข์ระทมจวบจนวาระสุดท้ายนับตั้งแต่ปี 1817 จอห์น เบลล์ และภรรยา อาศัยอยู่ในบ้าน ที่ตั้งอยู่โดดเดี่ยว ในมณฑลโรเบิร์ตสัน รัฐ เทนเนสซี เขามีลูกชายสี่คน และลูกสาวหนึ่งคน โดยมีทาสสองสามคนพักอยู่ในบ้านอีกหลังหนึ่ง

ตัวอย่างลึกลับเริ่มต้นด้วยสิ่งที่ปัจจุบันนี้ เราเรียกว่าเป็นการกระทำของปิศาจ เสียงเคาะ เสียงข่วนและเสียงแปลกประหลาดอื่นๆ ตามมาด้วยการกระทำที่เห็นเป็นรูปเป็นร่าง ผู้ปูที่นอนที่ถูกดึงออก สมาชิกในครอบครัวที่ถูกตบหน้าด้วยมือที่มองไม่เห็นและอื่นๆ

ในตอนแรก ครอบครัวเบลล์พยายามเก็บเรื่องราวแปลกประหลาดนี้ไว้เป็นความลับ แต่หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาเริ่มหมดความอดทน คิดว่าเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป ผู้ที่เป็นทุกข์ที่สุดในจำนวนสมาชิกทั้งหมดก็คือ ลูกสาวของจอห์น เบลล์ อลิซาเบท หรือ เรียกกันว่า เบทซี่ ขณะนั้นเธอมีอายุ 12 ปี และดูราวกับว่าสิ่งนั้นรู้สึกแค้นเคืองเธอเป็นพิเศษ

ในที่สุด ด้วยความสิ้นหวัง จอห์น เบลล์ หันไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนเก่าที่ไว้ใจได้ เพื่อนบ้านที่ชื่อ เจมส์ จอห์นสัน เป็นผู้เคร่งศาสนาที่ทุกคนทราบดี เขาเป็นนักบวชและได้รับการยกย่องมากในสังคม จอห์นสันเชื่อมั่นว่านี่ไม่ใช่เรื่องของการเล่นตลก และไปเยี่ยมเยียนฟาร์มของเบลล์อยู่เสมอ เพื่อพยายามสื่อสารกับสิ่งนั้น

หลังจากนั้นไม่นานก็เป็นที่รู้ชัดว่า สิ่งที่หลอกหลอนบ้านของเบลล์อยู่นั้น พยายามที่จะสื่อสารตามคำอธิบายดังต่อไปนี้…

 

มันเริ่มผิวปากเมื่อเราพูดด้วย เสียงของมันต่ำ แหบพร่า ราวกับพยายามจะพูดด้วยเสียงผิวปาก และดำเนินด้วยวิธีนี้เรื่อยไป จนกระทั่งเสียงผิวปากเปลี่ยนเป็นเสียงกระซิบเป็นคำๆ อย่างแผ่วเบา เป็นระยะๆ และไม่ชัดเจน อย่างไรก็ดี เสียงนี้ค่อยๆ เพิ่มความดังขึ้นเป็นระยะๆ จนกระทั่ง แยกเป็นเสียงกระซิบต่ำๆ เพื่อที่จะได้เข้าใจว่าไม่ปะปนกับเสียงอื่นๆ

 

บ้านของเบลล์

ขณะนี้สิ่งนั้นสามารถพูดได้แล้ว ดูเหมือนว่ามันพยายามจะตอบคำถาม แม้ว่าคำตอบทั้งหมดของมันจะขัดแย้งกันบ้าง มันจะพูดด้วยเสียงแหลมดังว่า "วิญญาณจากทุกหนทุกแห่ง สวรรค์ นรก และโลก ข้าอยู่ในอากาศ ในบ้าน และทุกที่ทุกเวลา ข้าเคยถูกสร้างขึ้นเมื่อหลายล้านปีก่อน เท่านี้แหละที่ข้าจะบอกเจ้า"

อีกคราวหนึ่งมันอ้างว่า มันเป็นวิญญาณของใครบางคนที่ถูกฝังอยู่ในบ้านใกล้ๆ และอีกครั้งหนึ่งมันพูดว่า มันเป็นวิญญาณของผู้อพยพยุคแรก ซึ่งฝังทรัพย์สมบัติไว้ใกล้บ้านหลังนี้ และตายไปก่อนที่จะนำมาใช้ แต่คำอธิบายที่สร้างความสนใจของชาวบ้านนั่นคือ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกที่สร้างปัญหานี้ขึ้น นอกจากแม่มดชราที่ชื่อ เคท แบทส์ สิ่งนี้ก่อให้เกิดปัญหา เพราะทุกคนรู้ดีว่ายายแก่ปากปลาร้า เคท แบทส์ นั้นยังมีชีวิตอยู่ แต่ดูเหมือนว่าชาวบ้านมณฑลโรเบิร์ตสันไม่สนใจต่อคำกล่าวนี้ เพราะพวกเขาปล่อยให้ยายแก่ เคท แบทส์อยู่เพียงลำพัง

Kate Batts, aka Bell Witch

สำหรับครอบครัวของเบลล์ ความทุกข์ทรมานดำเนินต่อไปเป็นเวลา 3 ปี แทบจะไม่มีวันไหนเลยที่ปราศจากเสียงกรีดร้องของแม่มดจากรอบๆ บ้าน โดยไม่เห็นตัวตนของมัน ท้ายสุดความเหนื่อยล้าก็เข้ามากล่าวคำทักทายกับ จอห์น เบลล์ สุขภาพของเขาเสื่อมโทรมและถึงแก่ความตายในวันที่ 20 ธันวาคม 1820 ซึ่งดูเหมือนจะทำให้แม่มดพึงพอใจเป็นอันมาก

ณ หลุมฝังศพของเบลล์ บรรยากาศอบอวลไปด้วยเสียงกู่ตะโกนร้องและเสียงเพลงอันน่ากลัว

ภายหลังการตายของจอห์น เบลล์ เสียงหลอกหลอนค่อยๆ จางหายไปทีละน้อย ในที่สุดหลายเดือนผ่านไป เสียงประหลาดนั้นก็หยุดลง เหลือไว้แต่เพียงเรื่องราวลึกลับอันเป็นตำนานปิศาจที่รู้จักกันดีเรื่องหนึ่ง