Roy Sullivan หรือ Roy Cleveland Sullivan เป็นเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติใน Shenandoah National Park ในรัฐเวอร์จิเนีย ระหว่างปี 1942/2485 และ 1977/2520 เขาถูกฟ้าผ่าเจ็ดครั้งในสถานที่แตกต่างกันและรอดชีวิตทุกครั้ง ด้วยเหตุนี้เขาได้รับฉายาว่า "มนุษย์สายล่อฟ้า" หรือ "มนุษย์แท่งล่อฟ้า" เขาได้รับการบันทึกประวัติใน GuinnessWorld ว่าเป็นคนถูกฟ้าผ่ามากกว่ามนุษย์คนอื่น ๆ เขาเสียชีวิตจากบาดแผลกระสุนปืนที่ยิงตนเองตอนอายุจาก 71 ปีเพราะความรักที่ไม่สมหวัง

Sullivan ซัลลิแวน เกิดในกรีนเคาน์ตี้ รัฐเวอร์จิเนีย Greene County, Virginia เมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 1912/2455 เขาเริ่มทำงานเป็นเจ้าหน้าที่วนอุทยานแห่งชาติใน Shenandoah National Park ในปี 1936/2479 ซัลลิแวนได้รับการบรรยายว่า​​เป็นผู้ชายที่แข็งแรง ใบหน้ากว้าง แต่ผิวหน้าขรุขระคล้ายนักแสดง ยีน แฮคแมน Gene Hackman 

คนทั่วไปมักจะหลีกเลี่ยงในการอยู่ใกล้ชิดกับเขาชั่วชีวิต เพราะกลัวว่าพวกเขาจะถูกฟ้าผ่าไปด้วย และเรื่องนี้นำความเศร้าสลดให้กับเขา

ครั้งหนึ่งเขาเคยเล่าเรื่องในอดีตว่า "ต​​ัวอย่างเช่น ผมกำลังเดินกับหัวหน้าวนอุทยานในวันหนึ่งเมื่อมีฟ้าแลบให้เห็นจะจะ. หัวหน้ากล่าวว่า 'แล้วเจอกันภายหลัง.'" ในวันที่ 28 กันยายน 1983/2525 เขาเสียชีวิตเมื่ออายุ 71 จากบาดแผลที่ยิงตนเอง เป็นบาดแผลแถวกระเพาะอาหาร (น่าจะมาจากแผลติดเชื้อหรือทะลุจุดสำคัญ) หมวกของเขาที่แสดงว่าเป็นเจ้าหน้าทีอุทยานจำนวนสองใบ ได้แสดงอยู่ที่ ห้องนิทรรศการของ Guinness World Exhibit Halls ในนิวยอร์กซิตี้และเซาท์แคโรไลนา New York City and South Carolina

เขาโดนฟ้าผ่าเจ็ดครั้ง 

ฟ้าผ่าครั้งแรกที่มีการบันทึกไว้คือ เกิดขึ้นในเมษายน 1942/2485 เขาต้องหลบซ่อนตัวจากพายุฝนฟ้าคะนองในหอคอยตรวจการณ์ระวังไฟ หอคอยนี้เพิ่งจะสร้างขึ้นใหม่และแต่ยังไม่มีสายล่อฟ้าในเวลานั้น ฟ้าผ่าประมาณเจ็ดหรือแปดครั้งที่ตัวหอคอย ไฟได้ลุกโชติช่วงไปทั่วทุกแห่งในหอคอย เขาต้องวิ่งออกมาและแต่เพียงแค่ไม่กี่ฟุตก็ได้รับสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นสายฟ้าฟาด เป็นครั้งแรกครั้งที่เลวร้ายที่สุด เพราะสายฟ้าได้เผาแถบครึ่งนิ้วตลอดขาขวาของเขา ถูกที่เท้าของเขาและทำให้รองเท้าเป็นรู

ฟ้าผ่าครั้งที่สองในกรกฎาคม 1969/2502 มันน่าแปลกมากที่เขาถูกฟ้าผ่าขณะที่อยู่ในรถบรรทุก ขณะที่ขับรถบนถนนสายเลียบภูเขา ปกติตัวถังโลหะของยานพาหนะจะป้องกันมนุษย์จากกรณีดังกล่าว โดยทำหน้าเหมือนกรงฟาราเดย์ Faraday Cage ฟ้าผ่าครั้งแรกที่ต้นไม้ใกล้กับรถบรรทุก แล้วกิ่งไม้ที่หักหันเหเอียงเข้าไปในหน้าต่างรถบรรทุกที่เปิดอยู่ ไฟฟ้าได้ชอร์ตเขาทำให้หมดสติ และเผาไหม้ขนคิ้ว, ขนตา และผมส่วนมากของเขา เขาไม่สามารถควบคุมรถบรรทุกได้ในขณะที่มันกำลังวิ่งไหลไปข้างหน้า กว่ารถบรรทุกจะหยุดเองก็ใกล้ขอบหน้าผา (ขอบเหว)

ในปี 1970/2513 (ครั้งที่สาม) เขาถูกไฟฟ้าผ่าขณะที่อยู่ที่สนามหน้าบ้าน ฟ้าผ่าที่หม้อแปลงไฟฟ้​​าในสถานที่ใกล้เคียง และจากที่นั่นไฟฟ้าได้กระโดดไปที่ไหล่ซ้ายของเขา ทำให้มันเป็นแผลไหม้

ครั้งที่สี่ที่เกิดขึ้นในปี 1972/2515 ในขณะที่กำลังทำงานอยู่ภายในที่ตั้งอุทยานแห่งชาติใน Shenandoah NationalPark ฟ้าได้ผ่าที่ผมของจนลุกเป็นไฟ เขาพยายามที่จะดับเปลวไฟกับเสื้อของเขา จากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำ แต่ไม่สามารถยืนใต้ก๊อกน้ำประปาได้ จึงต้องใช้ผ้าขนหนูเปียกแทน 

แม้ว่าเขาจะไม่เป็นคนขี้กลัว แต่หลังจากฟ้าผ่าครั้งที่สี่แล้ว เขาเริ่มเชื่อว่ามีพลังบางอย่างกำลังพยายามที่จะทำลายเขา เขาจึงเริ่มเกิดความกลัวตายเป็นเวลาหลายเดือนทีเดียว เมื่อใดก็ตามที่เขาติดอยู่ในพายุฝน ขณะกำลังขับรถบรรทุกของเขา เขาจะหยุดรถยนต์ไม่ห้เคลื่อนไหว แล้วนอนลงบนที่นั่งด้านหน้าจนกว่าพายุผ่านพ้นไป เขาก็เริ่มที่จะพกพากระติกน้ำไปด้วย เพราะเขาเชื่อว่าตัวเขาเองคงจะเป็นสายล่อฟ้าแม้ว่าเขาจะยืนอยู่ในฝูงชน

วันที่ 7 สิงหาคม 1973/2516 ครั้งที่ห้า ในขณะที่เขาออกไปลาดตระเวนในสวนสาธารณะ/วนอุทยาน เขาเห็นเมฆฝนพายุกำลังก่อตัว เขาจึงรีบขับรถบรรทุกหนีออกไปอย่างรวดเร็ว แต่เขากล่าวในภายหลังว่า ดูเหมือนเมฆจะตามเขาไปตลอด จนในที่สุดเมื่อเขาคิดว่าเขาไปได้เร็วกว่าเมฆแล้ว เขาจึงตัดสินใจว่ามันปลอดภัยแล้วที่จะออกจากรถบรรทุก หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถูกฟ้าผ่า เขายืนยันว่าเขาเห็นกับตาจริง ๆ ว่าไฟฟ้าจากฟ้าผ่าผ่านที่ตัวเขา ฟ้าผ่าผมของเขาจนลุกเป็นไฟ แล้วย้ายลงแขนซ้ายของเขา และขาซ้ายและทำให้รองเท้าหลุดกระเด็น แม้ว่าจะไม่ได้แก้เชือกผูกรองเท้าเลย จากนั้นไฟฟ้าก็ข้ามไปที่ขาขวาของเขาลงไปเพียงใต้เข่า แต่เขายังมีสติอยู่ จึงรีบคลานไปรถบรรทุกของเขา และสามารถเทน้ำซึ่งเขามักจะถูกเก็บไว้ที่นั่นลงบนหัวของเขา (เพื่อดับไฟ)

วันที่ 5 มิถุนายน 1976/2519 เขาก็ถูกฟ้าผ่าเป็นครั้งที่หก ทำให้บาดเจ็บที่ข้อเท้า มีรายงานว่าเขาเห็นก้อนเมฆ และคิดว่ามันกำลังตามเขา เขาพยายามที่จะวิ่งหนีสุดชีวิตแต่ก็ถูกฟ้าผ่าในที่สุด

ในเช้าวันเสาร์ที่ 25 มิถุนายน 1977/2520 ขณะที่เขากำลังตกปลาในแหล่งตกปลาน้ำจืด เมื่อ เขาถูกฟ้าผ่าครั้งที่เจ็ด ฟ้าผ่าลงบนหัวของเขา ไฟฟ้าผ่านเส้นผมของเขา และไหลลงไปเผาไหม้ที่หน้าอกและท้องของเขา เขาหันกลับไปที่รถของเขา แล้วอีกครั้งหนึ่งสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น มีหมีตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา และพยายามจะขโมยปลาเทราท์จากปลายสายเบ็ดของเขา เขามีความแข็งแกร่งและความกล้าหาญ จึงตีหมีด้วยกิ่งไม้กิ่งหนึ่ง เขาอ้างว่าครั้งนี้เป็นครั้งยี่สิบสองแล้วที่เขาตีหมีด้วยไม้ในชีวิตของเขา

การถูกฟ้าผ่าทั้งเจ็ดครั้ง ได้รับการรับรองโดย R.Taylor Hoskins เจ้าหน้าที่ระดับสูงสุดของ Shenandoah National Park และถูกตรวจสอบโดยแพทย์หลายคน (ที่ตรวจร่างกายของ ซัลลิแวน) 

เขาจำได้ว่าครั้งแรกที่เขาถูกฟ้าผ่าไม่ได้อยู่ในช่วงปี 1942 แต่ก่อนหน้านั้นมากเมื่อเขายังเป็นเด็ก ขณะที่ช่วยพ่อของเขาเกี่ยวข้าวสาลีในทุ่งนา เมื่อสายฟ้าฟาดที่เคียวของเขา แต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด แต่เพราะเขาไม่สามารถพิสูจน์/ยืนยันได้ว่าเป็นจริงหรือไม่ ดังนั้นเขาไม่เคยอ้างถึงมันอีกเลย

ภรรยาของซัลลิแวนก็เคยถูกฟ้าผ่า เมื่อพายุฝนมาถึงอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เธอออกไปแขวนเสื้อผ้าที่สนามหลังบ้าน สามีของเธอได้ช่วยเธอในเวลานั้น แต่ก็ไม่ได้รับอันตรายแต่อย่างใด