เมื่อ 20 ปีก่อนได้มีการทิ้งสารเคมีลงแม่น้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งในปัจจุบันทำให้เกิดเรื่องน่าสยองขึ้นมาจากการตายของแต่ละคนที่แสดงถึงการถูกแทะตั้งแต่เนื้อจนถึงกระดูก และน่าแปลกที่มักเกิดในที่ชื้น ที่สำคัญยังมีรอยเมือกของทากจำนวนมากตามทาง ทำให้ต้องมีการสอบสวนเรื่องนี้ ซึ่งไมค์(Michael Garfield)ได้รู้แล้วว่าเรื่องน่ากลัวนี่เกิดจากทากกลายพันธุ์ที่กินคนอย่างไม่เกร็งกลัวและสืบได้ว่ามีปริมาณที่มากมายในท่อระบาย ทำให้ต้องขอความช่วยเหลือจากดอน(Philip MacHale)ในการช่วยกำจัดก่อนที่น้ำประปาจะเต็มไปด้วยทากและกระจายเข้าสู่บ้านทุกหลังที่เปิดก๊อก


ต้องเรียนก่อนว่านี้คือตัวทาก ไม่ใช่หอยทากมีเปลือกน่ารักๆนะครับ แต่เชื่อได้เลยว่าใครดูเรื่องนี้จบคงเป็นอันเกียจอันชังสัตว์พวกนี้แน่ๆเพราะการถ่ายทอดจากเรื่องนี้ให้นิยามกับสัตว์เหนียวๆนี้ด้วยความสยดสยองแบบหนังคัลท์กันไปเลย

เริ่มที่ว่าทากเป็นสัตว์กินของเน่าซึ่งบางทีส่วนใหญ่กินพวกพืชใบเสียมากกว่าทำให้ชาวสวนไม่พอใจกันถ้วนหน้ากับตัวนี้ ก็เหมือนจะไม่มีอันตรายนักหรอกแต่แท้จริงแล้วพวกมันกินคนได้เหมือนกัน โดยเฉพาะกับหนังเรื่องนี้

น่ากลัวใช่ย่อยกับความแหวะจากตัวทากขนาดบิ๊กๆที่ไม่ได้มีตัวสองตัวเท่านั้น เพราะมากันเป็นฝูงมหึมายิ่งกว่าฝูงมดซะอีก แน่นอนว่าได้ใจคอหนังโหดเรื่องการดำเนินเสนอที่สยอง แหวะ เลือดเนื้อ กระจุย แต่จะอะไรซะอีกถ้าทำดีๆคงไม่ต้องมานั่งจับผิดแบบนี้ เพราะฉากสยองบางฉากนั้นใช้เลือดเป็นว่าเล่นเหมือนเอามาทาตัวเสียเปล่าและให้ตามพื้นที่มีตัวทากเยอะๆแถมด้วยให้เกาะตัวอีกหน่อย จากนั้นให้นักแสดงใช้สปิริตดิ้นไปดิ้นมาร้องด้วยความเจ็บปวดก็ได้ ซึ่งนั้นธรรมดาค่อนข้างมาก 


ส่วนฉากอื่นๆแบบเด็ดๆมีไม่เท่าไรแต่แรงมากในการโผล่มาแต่ละฉากที อย่างฉากทำสวนที่พอใส่ถุงมือก็โดนทากเล่นงานข้างใน จะถอดก็ถอดไม่ออกทำอะไรไม่ได้ จุดนี้นักแสดงแสดงดีมากเป็นอะไรที่น่าเจ็บปวดอย่างที่สุด พอทนไม่ไหวเห็นขวานก็สับใส่ข้อมือตัวเอง ที่นี่ทีเดียวไม่ขาดด้วยสิก็สับต่อจนแขนเละเห็นเนื้อกันสดเลย หรือจะฉากที่อย่างไงคนนี้ก็ไม่รอดแต่สิ่งที่ต้องการดำเสนอคือจุดเซอร์ไพรส์ว่าเมื่อไรจะเห็นจุดไคลแมกซ์นั้น และผู้ชมต่างลุ้นๆว่าเมื่อไรฉากอย่างว่าจะเล่นงานซะที ซึ่งฉากนั้นคือตอนทำกับข้าวที่หั่นผักแต่ไม่ได้ดูข้างในเลยว่ามีตัวทากอยู่ ก็เลยหั่นจนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยปนกับผักไปและสุดท้ายกลายเป็นอาหารมื้อเย็นที่ในเวลาต่อมาใครจะเป็นอาหารใครกันแน่ ต้องบอกว่าเป็นฉากที่ทำได้น่ากลัวเพราะมันค่อยๆส่งผลทีละน้อย จากเริ่มปวดท้องที่เจ็บแปลบๆและหนักขึ้นจนมีเกาดำไหลก่อนจะประทุเป็นระเบิดจากเบ้าตากลายเป็นตัวทากเล็กนับไม่ถ้วนดิ้นไปมาบนร่างเนื้ออย่างทุรนทุราย แค่เล่าก็สยองแล้ว


ความสยองจัดว่าอย่างโหดกับตัวทาก แต่การควบคุมตัวทากเหมือนจะขาดชีวิตเกินไปแค่ให้อยู่รวมกันมากๆเหมือนโดนจับมากองรวมกันเอาไว้เพราะเป็นไปได้ยากถ้าตัวทากจะมาเยอะขนาดนั้นโดยไม่ผิดสังเกต นับว่าดีที่ตัวทากสามารถขยับไปมาได้จนเหมือนเคลื่อนไหวตลอดเวลากลายเป็นความแหวะที่ไม่น่าสัมผัสเสียเลย แต่องค์ประกอบการเล่าเรื่องผ่านตัวทากจะเปราะบางซะจริงเชียว ด้วยพล็อตเรื่องที่ว่ากันตามตรงมีทากอาละวาดตามเมืองและต้องรีบเร่งกำจัดให้สิ้นซากเพราะเป็นสายพันธุ์ที่อยู่เกินควบคุมหรือง่ายๆมันกินคนด้วยนั้นเอง ลองมาคิดดูถึงเนื้อหาสาระว่ามีทิศทางอย่างไง ซึ่งปรากฎว่ามันหาเหตุผลได้ยากและบางยิ่งกว่ากระดาษเสียอีก

ด้วยการดำเนินเนื้อเรื่องที่หาคำอธิบายได้ยากหรือจะสถานการณ์ที่ดูๆแล้วคิดกันช้ามากในเมื่อคนตายในแต่ละที่อย่างไม่มีการป้องกันเพราะคิดไม่ออกว่าเมือกที่เกิดจากทากนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างไง

อันดับแรกหนังไม่ได้เจาะจงบุคคลรายสำคัญแต่หาเหยื่อในการดำเนินเรื่องให้เร้าสะใจในความสยองที่เกิดขึ้นในแต่ละสถานที่ ฉะนั้นไม่ว่าที่ไหนย่อมเกิดขึ้นได้แสดงให้เห็นว่าปริมาณจำนวนทากก็มากด้วย 


จากตอนแรกที่ไม่รู้ว่าคนตายเพราะอะไรมีเพียงเบาะแสของทากเท่านั้น ทำให้การดำเนินเนื้อเรื่องเต็มไปด้วยความเชื่องช้าเพราะไม่มีตัวละครไหนคิดว่าทากฆ่าคนได้ จนกว่าถึงตอนนั้นพระเอกก็เจอทากที่สวนเล็กหน้าบ้านของนางเอก ซึ่งเห็นว่ามีความผิดปกติจากขนาดตัวที่ใหญ่และด้วยวิสัยทัศน์อยากลองเอานิ้วไปแหย่ก็เลยโดนกัด และนั้นเป็นเรื่องผิดปกติที่ทากทำร้ายคนได้ จนกว่าถึงตอนนั้นก็เสร็จไปหลายราย นับว่าตัวเอกยังมีความช่างสังเกตพอดู ในด้านการแสดงของแต่ละคนก็พอรับได้บางทีก็ว่าไปตามน้ำบางทีก็ว่าไปไหนไม่รู้แต่ยังคุมหนังได้อยู่ แต่รู้สึกเนื้อเรื่องจะได้กลิ่นอายของ Piranha ด้วยแต่เปลี่ยนเนื้อเรื่องจากทะเลสาปเป็นน้ำประปาแทน 

การดำเนินเรื่องอาจจะช้าในหลายจุดและน่าเบื่อกับมุมกล้องของตัวทากเดิมๆที่จำเจ แต่คงได้ว่าเมื่อถึงคราวที่ต้องง่วงจะปลุกอารมณ์ด้วยการเทความสยองเข้ามาเป็นพักๆอย่างน่ากลัว แต่บางทีก็เหมือนตั้งใจทำไปหน่อยนะเหมือนสถานการณ์ตั้งใจให้เจอแบบไม่รู้ตัว ก็ถือว่าเทคนิคมาดีในระดับหนึ่งที่สามารถสร้างความสยองและน่ากลัวชวนขยะแขยงได้เหมือนนอนกลิ้งในดงทากในฉากหนึ่งของเรื่องนี้ 


Slugs ถ้าเพิ่มความนิยมที่หลากหลายไม่ว่าจะเรื่องมุขเล่าเรื่องหรือเสนอเรื่องให้ละเอียดมากขึ้น กระชับยิ่งขึ้น รวมทั้งการถ่ายทอดตัวทากจากมุมกล้องต่างๆจะดีขึ้นมิใช่น้อยเพราะเรื่องความสยองจัดว่าเป็นไปตามยุคสมัยที่โหดอยู่แล้ว ฉะนั้นเรื่องเทคนิคเมคอัพต่างๆถือว่าหน้ากลัวจริงๆแต่อยากให้ลดเรื่องการใช้เลือดก็จะดีไม่น้อยเพราะรู้สึกได้ว่าขาดสมดุลในชิ้นงาน

Slugs ยังคงเดาได้อยู่ดีว่าต้องเป็นอย่างไง เจออะไร ต้องทำแบบไหน เพราะมันไม่มีอะไรพลิกแพลง เป็นหนังสยองเกรดบีและแอบคัลท์ในความสยดสยองที่ฉีกเนื้อถึงกระดูก เอาเป็นว่าถ้าอยากได้ความโหดแบบหนังสยองแล้วล่ะก็เรื่องนี้จัดว่าให้ได้ แต่ถ้าอยากได้เนื้อเรื่องที่เข้มข้นแล้วคงต้องบอกให้ว่าดูเพลินๆไปอย่างคิดมากแค่ทากกลายพันธุ์เพราะการทิ้งสารเคมีลงแม่น้ำเท่านั้น

Credit: http://zero1408.bloggang.com