สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากเล่าค่ะ

เรากับแฟนเก่าเลิกกันมาปีนี้ก็ 6 ปี แล้ว ขอย้อนความว่า หลังจากที่เราเลิกกับแฟนเก่าได้ 2 ปี เราก็มี แฟนใหม่ ซึ่งคือคนปัจจุบัน คบได้ 4 ปีแล้ว

เราเป็นฝ่ายบอกเลิกเขาเอง เพราะความห่าง ซึ่งเราเรียนกันคนละที่ เราคิดเสมอว่ายังไงการเรียนก็ต้องมาก่อน และความห่างกันมันทำให้เขาเริ่มระแวงเรา คิดไปเองต่างๆนาๆ จนเราไม่เป็นอันจะเรียน เราจึงบอกเลิกเขา

หลังจากนั้นเขาก็ยังติดต่อเราตลอด แต่เราเปลี่ยนเบอร์ ทำให้ขาดการติดต่อกัน 
  หลังจากที่เราเลิกกับแฟนเก่านั้น เราไม่เคยลืมเขาเลย เราคิดเสมอว่าเรายังรักเขาอยู่

จนกระทั่งเรามีแฟนใหม่ แต่เราก็ยังไม่เคยลืมเขาคนนั้น เราฝันถึงเขาบ่อยมาก คิดถึง รู้สึกเป็นห่วง เรามั่นใจว่าเรายังรักเขาอยู่ ตลอดระยะเวลาที่คบกับแฟนใหม่เราเป็นแฟนที่แย่มาก

เราบอกเลิกแฟนใหม่เราหลายครั้ง ทำให้เขาเสียใจหลายครั้ง แต่กลับกันเขาไม่เคยทำให้เราเสียใจเลย 

จนเมื่อปลายปีที่แล้วเราได้พบกับแฟนเก่าอีกครั้ง เราดีใจ เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันคือพรหมลิขิต เขาคือเนื้อคู่ของเรา เราแอบคุยเฟสกัน คุยไลน์ โทรคุยกันแทบจะทุกวัน เรารู้สึกว่าเรายังรักเขาอยู่

จนลืมไปว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว 
จนวันหนึ่งแฟนเก่าเราพูดว่า "เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม" เพราะตลอดเวลาเขายังรักเราอยู่ แล้วอยู่ๆภาพแฟนใหม่เราก็เข้ามาในห้วงความคิด

เป็นภาพที่ผู้ชายคนหนึ่งบอกรักเราซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก้มลงใส่รองเท้าให้เรา เช็ดอ้วกเราในวันที่เราไม่สบาย ไม่ว่าเราจะด่าเขาแรงแค่ไหนก็ยังยิ้มให้เราเสมอ ผู้ชายที่ยอมตากแดดตากฝนนั่งรอเราทั้งวัน และอีกมากมาย

แล้วเราก็ร้องไห้ จนแฟนเก่าเราตกใจ เราจึงพูดไปว่า
"ขอบใจนะที่กลับมา ขอบใจที่ทำให้เรารู้สึกตัวสักทีว่าใครคือคนที่เราควรรักและรักเราอย่างจริงใจ เมื่อยามเรามีความทุกข์เขาคือคนที่อยู่ข้างๆเรา และเมื่อเรามีความสุขเขาก็สมควรที่จะต้องได้รับมันด้วย

และวินาทีนี้เรารู้แล้วว่า เราไม่ได้รักเธออยู่หรอก มันคือความรู้สึกผิดต่างหากที่อยู่ในใจเรา ทำให้เราสร้างกำแพงขึ้นมา และไม่กล้าที่จะรักใคร เราขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา

และหวังว่าเธอคงจะให้อภัย" 
จากนั้นแฟนเก่าเราก็อึ้งไป และพยักหน้า เขาบอกว่าเขาไม่เคยโกรธ เขาพร้อมที่จะให้อภัยเรา และพร้อมที่จะเป็นเพื่อนเรา
เสมอ และแล้วเรากับแฟนเก่าก็จากกันด้วยดี

เรารู้สึกโล่งใจ สบายใจ 
เรากลับไปหาแฟนคนปัจจุบัน บอกเขาว่าเราขอโทษกับทุกสิ่งที่ผ่านมา เขาก็มองหน้าเราแบบงงๆ

และหลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้เราก็เปลี่ยนตัวเอง จากคนเอาแต่ใจก็เอาแต่ใจน้อยลง ไม่โมโหง่าย หงุดหงิดง่ายเหมือนเมื่อก่อน แฟนเราก็แปลกใจ ถามว่าเป็นอะไรรู้สึกว่าเราเปลี่ยนไป เราตอบไปว่า"ตอนนั้นเรายังโง่อยู่แต่ตอนนี้เราฉลาดแล้ว" เรารู้สึกดีจัง ^^

**อาจจะยาวไปหน่อยแต่เราอยากแชร์ เผื่อมีเพื่อนๆมีเรื่องราวคล้ายๆเรา ^^**