เย็นวันหนึ่งในขณะที่เด็กๆเริ่มทยอยกลับบ้าน

ครูเจี๊ยบกำลังว่างงาน.. เลยอยากชวนเด็กๆที่ยังอยู่มาเล่นเกม (การละเล่น)

ครูเจี๊ยบ :  เด็กๆ คะมาทางนี้เร็วครูมีอะไรๆสนุกให้ทำ
เด็กๆ :  .................................(ไม่มีเสียงตอบอะไร)
ครูเจี๊ยบ :  มาเร็วใครมาหาครูก่อนมีขนมแจกนะเอ้อ
เด็ก :  ...เงียบ.............

ครูเจี๊ยบแปลกใจ..  วันนี้เด็กๆ เป็นอะไรไม่สนใจครูเหมือนเคยหรือว่า..............
เรตติ้งจะตก... ครูเจี๋ยบเลยเดินมาใกล้ๆ กลุ่มเด็กๆ เห็นมุงดูบางสิ่งอย่างสนใจ

ครูเจี๊ยบ :  ดูอะไรกันคะ (เสียงสูง งอนนิดๆ)
น้องอาร์ม :  อย่าดังครับ ครูเดี๊ยวมันตกใจ
ครูเจี๊ยบ :  อะไรคะ.....อะไร ตกใจ
น้องพลอย : คางคกค่ะ..เป็นคางคกมีน้ำใจ...ด้วย
ครูเจี๊ยบ : ไหนคะ มีน้ำใจยังไง
ต้นกล้า :  นี่ไง มันแบกน้องตัวเล็กไว้ข้างหลัง
ครูเจี๊ยบมองตามเด็กๆชี้มือก็เห็นภาพเนี๊ย.....(เสียงสูง)

น้องอาร์ม :  มันมีน้ำใจครับ น้องมันตัวเล็กเวลาเดินจะเมื่อย พี่มันเลยแบกน้องไว้
น้องเอิร์น :  มันแบกมาตั้งนานแล้ว ไม่บ่นเลยค่ะครู มีน้ำใจมากๆ
ครูเจี๊ยบ :  จ้า....มีน้ำใจก็มีน้ำใจ .....................(เฮ้อ...เด็กหนอเด็ก)