อีกหนึ่งวิธีการสำหรับผู้รักธรรมชาติและอยากอยู่ท่ามกลางต้นไม้ใบหญ้าตลอดไป สำหรับใครที่ชีวิตนี้ปลูกอะไรก็ไม่เคยขึ้นเลยวิธีนี้จะช่วยแก้ปัญหาของคุณได้ Promession คือวิธีการที่รับประกันว่า คุณจะสามารถช่วยธรรมชาติได้ถึงแม้จะเสียชีวิตไปแล้ว กระบวนการของวิธีนี้คือ การนำร่างไปจุ่มในไนโตรเจนเหลวซึ่งทำให้ร่างกายเย็นจนแข็ง จากนั้นก็ใช้คลื่น Ultrasound ในการสั่นเพื่อให้ร่างกายกลายเป็นผุยผงภายในชั่วพริบตา จากนั้น เถ้าที่เหลือนี้จะถูกบรรจุไว้ในกล่องที่ทำจากแป้งข้าวโพด (ย่อยสลายได้ง่าย) แล้วนำไปฝังไว้ในหลุมตื้นๆ ด้วยวิธีนี้จะไม่เกิดมลพิษต่อสิ่งแวดล้อมแถวยังช่วยให้พื้นดินสมบูรณ์ขึ้นอีกต่างหาก 

สำหรับใครที่สองวิธีข้างบนนั้นยัง "ไม่เป็นธรรมชาติ" พอ พิธีกรรม Sky burial ของชาวธิเบตอาจจะเหมาะกับคุณที่สุดแล้ว ในประเทศทิเบต นกแร้งถูกเรียกว่า Dakinis แปลได้ว่า นักร่ายรำแห่งท้องฟ้า และเป็นสัตว์ที่ถือเป็นเหมือนกับเทพแบบหนึ่งที่ทำหน้าที่นำดวงวิญญาณขึ้นไปยังสวรรค์ ที่ๆ วิญญาณเหล่านั้นจะรอเวลากลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง และเพื่อให้ขั้นตอนนี้เกิดขึ้นได้ ร่างกายของผู้เสียชีวิตจะถูกนำไปไว้ที่บนยอดเขาที่สวยงามนี้ ส่วนใหญ่แล้วก็จะมีการแล่แนื้อและหั่นกระดูกออกเป็นชิ้นๆ ก่อน แล้วเอาให้นกแร้งกิน 

ถึงแม้จะดูเป็นวิธีการที่โหดร้ายรับไม่ได้สำหรับบางคน แต่สำหรับชาวธิเบตแล้ว เมื่อคนเราเสียชีวิตไปแล้วร่างกายก็จะเป็นเพียงแค่ภาชนะว่างเปล่าเท่านั้นที่ไม่ได้มีค่าอีกต่อไป (สิ่งที่มีค่าคือวิญญาณ ซึ่งไปรอการเกิดใหม่แล้ว) การทิ้งร่างให้เป็นอาหารนกและเน่าเปื่อยไปเองนี้ก็เป็นสัญลักษณ์แสดงถึงความไม่ยั่งยืนของชีวิตมนุษย์  อีกทั้งสภาพพื้นดินของประเทศทิเบตก็เป็นดินแข็งและหินทำให้ขุดฝังศพได้ยากอีกด้วย  

นี่น่าจะเป็นวิธีจัดการกับศพที่น่ากลัวที่สุดวิธีหนึ่ง ในกลุ่มของชนเผ่าบนเกาะนิวกินีเมื่อมีสมาชิกคนใดคนหนึ่งของเผ่าเสียชีวิตลง จะมีพิธีกรรมที่คนในเผ่าจะช่วยกัน กินศพ นั้น ไม่เพียงแต่ที่เกาะนิวกีนีเท่านั้น ชนเผ่าในประเทศบราซิลที่จะมีการนำเถ้ากระดูกของผู้ตายมาผสมกับน้ำซุปแล้วกิน ถึงจะดูป่าเถื่อนแต่สำหรับชนเผ่าเหล่านี้ การกินเนื้อของญาติพี่น้องตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของการไว้อาลัย และความเชื่อที่ว่าอย่างน้อยผู้ที่ตายก็จะได้มีส่วนหนึ่งอยู่ในคนที่ยังมีชีวิตอยู่ สำหรับบางเผ่าการกินเนื้อคนตายก็เพราะเชื่อว่า จะได้รับพลังและความแข็งแกร่งมานั่นเอง 

Plastination นี่เป็นวิธีการที่จะให้ได้มัมมี่แบบยุคใหม่ น้ำและไขมันจะถูกนำออกจากร่างกายจนหมดและแทนที่ด้วยซิลิโคนแทน ร่างที่นำมาทำส่วนใหญ่จะถูกนำเอาผิวหนังออกเพื่อจะได้เห็นกล้ามเนื้อได้อย่างชัดเจน โดยชิ้นส่วนหรือทั้งร่างกายที่ถูกเก็บรักษาได้ด้วยวิธีนี้จะคงสภาพอยู่ได้ตลอดไป อีกทั้งยังแข็งแรงทนทานพอที่จะนำมาถือเล่นหรือเคลื่อนย้ายได้โดยไม่เกิดความเสียหาย พัฒนาขึ้นเป็นครั้งแรกโดย Gunther von Hagens ชาวเยอรมันในปี ค.ศ.1977 ตอนแรกใช้เพื่อเก็บรักษาสัตว์หรือพืชไว้เท่านั้น

จนกระทั่งปี ค.ศ.1993 จึงเริ่มมีการนำวิธีนี้มาใช้กับร่างของมนุษย์ และหลังจากนั้นก็มีการจัดงานแสดงร่างกายนุษย์ที่ถูกเก็บรักษาด้วยวิธีนี้โดยจัดแสดงให้มีท่าทางเหมือนกับยังมีชีวิตอยู่เป็นครั้งแรกที่ประเทศญี่ปุ่นในปี ค.ศ.1995 ซึ่งครั้งนั้นมีผู้คนสนใจกันมาก และมาเยี่ยมชมงานกันถึง 3 ล้านคน 

สำหรับบางคนอาจจะไม่สบายใจเวลาได้เห็นร่างที่ครั้งหนึ่งเคยมีชีวิตกลายมาเป็นหุ่นตุ๊กตาแบบนี้ แต่หลายๆ คนก็คิดว่าวิธีการนี้ดีกว่าการบริจาคร่างกายให้กับโรงพยาบาลแบบธรรมดาๆ เพราะนอกจากจะได้นำไปใช้ในการศึกษาแล้ว ยังได้กลายเป็นผลงานศิลปะที่ได้เดินทางไปโชว์ตัวทั่วโลกอีกด้วย ไม่เลวเลยใช่มั้ย?