เรื่องโดยนาย จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

คืนหนึ่ง..(สมัยเรียน ปริญญาตรี) สองคนเพื่อนซี้ ตะลุยราตรี..เมืองเชียงใหม่

เราไม่ได้คิดไว้ว่าเราจะไปที่ไหน...

ที่แน่ๆ เราอยากไปให้รู้ ดูให้เห็น ชีวิตกลางคืน ของคนเชียงใหม่

ใกล้เที่ยงคืน...เรา(ผมกับเพื่อน) แทรกตัวนักท่องเที่ยวฝรั่ง ที่สนทนา จิบเบียร์ เป็นกลุ่มๆ หน้าบาร์อะโกโก้ แถวๆย่านท่องเที่ยวราตรี

สาวสวย สองนางวิ่งออกมาต้อนรับ ก่อนที่ผมผลักประตูเข้าไป  ยังภายใน

ครั้งแรกเลยนะนี่...(หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ)  แสงไฟหรี่ๆ ทึมๆ เสียงเพลงสากลเบาๆ มีเบาะโซฟานุ่มๆ มุมหนึ่งของบาร์

ผมกับเพื่อนเดินเข้าไปนั่ง ก่อนที่สายตาจะสำรวจทั่วๆบาร์

กลิ่นน้ำหอมปะทะจมูก น้องสาวผมยาว เดินเข้ามาทักทายอย่างคุ้นเคย(ทั้งที่ผมไม่เคยมา)

สวัสดีค่ะ ขอนั่งด้วยคนได้มั้ย? สาวสวยผมยาวตรงหน้า ทักทาย ...ผมพูดไม่ออก แต่ก็รีบเชื้อเชิญ (ก็คนขอมานั่งด้วยนี่ครับ)

สังเกตดูเพื่อนก็มีสาวอีกคนมานั่งคุยด้วย ดูเพื่อนเองก็ประหม่าไม่ต่างจากผม 

ทำไมยังไม่ค่อยมีคนเลย?  ผมถามน้องสาวที่เข้ามานั่งใกล้ๆ

"อ้อ...ประมาณ สักตีหนึ่งค่ะ จะค่อยๆทยอยค่ะ..." เข้ามา  เธอบอกผม ทำท่าทางเอียงอาย น่ารัก

พี่รับเครื่องดื่มอะไรดีค่ะ?  เธอถามผมก่อนที่ผมจะเริ่มบทสนทนาต่อ

ผมสั่งเครื่องดื่มให้เธอและผม ก่อนที่จะนั่งคุยกัน อีกหลานบทสนทนา ผมกับเธอสนิทสนมกันรวดเร็ว ด้วยอัธยาศัยที่ดีของเธอ...

นี่คงเป็นหน้าที่ในการดูแลแขกละมั้ง(ผมคิด)

เสียงเพลงตะวันตกจังหวะกระชั้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ

ผู้คน (สังเกตมีแต่ฝรั่ง) เดินเข้ามาพร้อมหญิงสาวคู่กาย หัวร่อต่อกระซิก อย่างมีความสุข ดูพวกเขาไม่สนใจคนรอบข้างเลย

เวทีที่เรานั่งล้อมรอบๆ เปิดไปขึ้นมาอย่างช้าๆ

พอที่จะเห็นภาพชีวิตข้างในชัดเจนพอสมควร (แต่เราก็อยู่ในมุมมืดอยู่ดี)

เขาจะมีอะไรหรือ? ผมถามน้องสาวคนนั่งข้าง

จะมีโชว์อาบน้ำค่ะ? น้องสาวตอบทันที 

ผมกับเพื่อนที่นั่งใกล้กัน วางแก้วเครื่องดื่ม ลงที่พื้นโต๊ะข้างหน้าพร้อมกัน (คาดว่า น่าจะตื่นเต้นพอกัน)

อาบน้ำเลยหรือว่ะนี่...? (พูดกับตัวเอง...เบา) 

ผมและเพื่อนหันหน้ามาสบตากัน ก่อนที่จะมองลงไปที่เวที(เราอยู่มุมสูงกว่าเวที) 

เหตุการณ์บนเวที ....ดำเนินไป จนเธอบนเวทีซับน้ำที่ผุดพราย ด้วยผ้าขนหนูผืนเล็ก (ขออนุญาตไม่อธิบายต่อ)

บรรยากาศกาศตอนนั้น เงียบสนิท

ทุกคนต่างสนใจเหตุการณ์ที่อยู่เบื้องหน้า...หัวใจผมเต้นแรงแทบทะลุอก

รู้ตัวก็ต่อเมื่อเครื่องดื่มของเราพร่องเกือบหมดแล้ว

รับเครื่องดื่มเพิ่มอีกนะคะพี่...? เสียงหวานของสาวนั่งข้าง ทำให้ผมตื่นจากผวังค์ ...

เอ่อ...ได้ครับ เอามาเลยครับ (เสียงลอยๆไม่ได้สติ) ของผม เราคงแพ้คนเอาใจนะ(ผมคิด)

 .....

เสียงเพลง จังหวะเร็วๆ กับไฟดิสโก้ ดูวูบวาบ แพรวพราย

...ตาผมลายหรือแสงไฟกัน ...นะนั่นเริ่มมึนๆแล้ว

ที่หน้าเวทีมี สามสาว(สวย) เยื้องกราย ขึ้นจับเสาสแตนเลส ก่อนที่จะโยกย้าย เต้นตามจังหวะเพลงที่เร่าร้อน...

เฮ้ย........!!!!

ผมอุทานเสียงดัง เมื่อผมเห็นหน้า...น้องสาวคนหนึ่ง ที่เต้นด้วยชุด ทูพีชสีเหลืองอ่อน  บนเวที ...

นั่น!!!

เป็นน้องสาวคนที่ผมรู้จัก ที่อยู่บนดอยไม่ใช่หรือ...ผมขยี้ตาตัวเองหลายครั้ง (ผมไม่ได้เมา)

เธอเต้นอย่างเมามัน โยกตามจังหวะไฟและจังหวะดนตรี เสียงแขกส่งเสียงเชียร์ เป่าปากเป็นระยะๆ

จริงหรือว่ะ???  ผมถามตัวเอง 

ทันใดนั้น เธอสะบัดหน้า พลันสายตาเธอมองและจองจับมาที่ผม ...ผมตะลึง ตกใจที่เห็นเธอรีบวิ่งลงเวทีอย่างรวดเร็ว..

"....เธอตกใจมากที่เห็นผม" เธอบอกผม หลังจากที่เธอนั่งข้างผมอีกคน 

เธอเปลี่ยนไป ผมสังเกตเธอตั้งแต่เดินเข้ามาหา เธอเปลี่ยนไปจริงๆ เธอสวยขึ้น พูดเก่ง ยิ้มหวาน (แต่ดูแววตาเธอไม่มีความสุข)

เธอกับผมสนทนา เรื่องชีวิต หลากหลายเรื่องราว ....

คำพูดหนึ่งที่สะดุดใจผมคือ เธอบอกผมว่า "หนูไม่มีทางเลือก"

ความรู้น้อย เห็นว่าทำงานแบบนี้ได้เงินดี หนูก็มาค่ะพี่ เอาเงินส่งน้องส่งพ่อแม่ที่บนดอย ทำไร่ทำสวนก็ไม่พอกิน" 

"ใครจะว่าอะไร ก็ตามใจเถอะ ...หนูทำงานสุจริต"

ว่าแต่พี่เมื่อไหร่จะเรียนจบละ? เธอหันกลับมาถามผม 

 ....

ผมเงียบ คิดอะไรไปหลายเรื่องราว เหลือบเห็นเพื่อนยังคุยสนุกกับสาวคนข้างๆ

พ่อแม่หนูบนดอยสบายดีนะพี่...? เธอถามผมอีก คงเห็นผมเงียบๆ

ผมพยักหน้า จริงๆก็ไม่ได้ขึ้นไปเยี่ยมบนดอยนานแล้ว...แต่ก็ได้ข่าวว่าครอบครัวเธอสุขสบายดี...

ปีนี้ข้าวไร่ไม่มีเพลี้ยไฟระบาดเหมือนปีที่แล้ว

......ตี ๓ กว่าแล้ว  ผมกับเพื่อนเดิน...ออกมาจากบาร์ อย่างเงียบๆ

ผมคิดอะไรหลายอย่าง ...เพื่อนเห็นผมเงียบ จึงถามว่า ผมคิดอะไรอยู่?

ผมยอมรับว่า ผมคิดหลายอย่างพอสมควร ที่เห็นภาพชีวิต ของคนในบาร์ ในคืนนี้

สิ่งที่เธอเลือกทำ เป็นทางเลือกที่เธอเลือกเดิน เธอข้ามพ้นความ อับอาย ของตัวเธอและพี่น้อง...เธอผิดมั้ย...?  ไม่ผิด ผมตอบแทนเธอ

หลังจากเธอบอกผมก่อนผมลากลับว่า "เธอต้องตายแน่ๆ หากอยู่บนดอย"