ลาโง่ตัวหนึ่งกินหญ้าอยู่ที่ชายป่า ได้ยินเสียงจิ้งหรีดร้องเพลงเพราะ  ลาอยากร้องเพลงเพราะอย่างจิ้งหรีดบ้าง จึงถามจิ้งหรีดว่ากินอะไร จึงร้องเพลงเพราะ ? จิ้งหรีดตอบว่ากินน้ำค้าง เสียงจึงเพราะ  ลาจึงเลิกกินหญ้าและกินแต่น้ำค้าง ไม่ช้า ลาโง่นั้นก็ตาย เพราะลาเป็นสัตว์กินหญ้า เมื่อเลิกกินหญ้า ไม่ช้าก็ตาย
.....................

ทีนี้มาอ่านนี้กันต่อครับ....

พนักงานของบริษัทท่องเที่ยวแห่งหนึ่งทำงานด้านเอกสารมาห้าปี มีความใฝ่ฝันที่อยากจะได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นพนักงานระดับหัวหน้างานหรือเป็นมัคคุเทศก์ ด้วยความที่ได้รับการอบรมมาว่าคนเราต้องขยัน อดทน ตั้งใจทำงาน ไม่ลางานเลยได้ยิ่งดี ก็จะได้ดีในหน้าที่การงาน ตั้งแต่เริ่มทำงานวันแรก พนักงานคนนั้นก็ตั้งใจทำงานมาตลอดห้าปี ไม่เคยลากิจ ลาป่วย หรือลาพักร้อนแม้แต่วันเดียว มีอยู่บ้างเหมือนกันที่พนักงานคนนั้นตั้งใจจะลาพักร้อนไปเที่ยวกับเพื่อนๆ บ้างในช่วงปีแรกๆ  แต่ว่ามักจะได้รับการตอบปฏิเสธจากหัวหน้างานซึ่งให้เหตุผลว่าช่วงวันหยุดนี้งานเยอะมากเลยนะ คุณอยู่ช่วยหน่อยเถอะนะ เก็บเงินโอทีไปเที่ยวทีหลังก็ได้ ถ้าคุณขยันอย่างนี้นะ ปีหน้าอาจจะได้เลื่อนตำแหน่ง ได้โบนัสพิเศษ ห้าปีมาแล้วที่พนักงานคนนี้ขยันทำงานมาตลอด แต่ไม่เคยลาพักร้อนไปเที่ยวไหนเลย

แล้วความฝันก็เป็นจริงขึ้นมา ปีนี้ทางบริษัทต้องการมัคคุเทศก์ผู้ช่วยเพิ่มอีก 3-4 คนโดยจะเลือกจากพนักงานภายในที่มีศักยภาพ คำถามในการสัมภาษณ์เพื่อคัดเลือกก็คือ คุณเคยไปเที่ยวที่ไหนมาบ้าง ? คุณเคยมีประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นในการท่องเที่ยวบ้างหรือเปล่า ? ( เงียบ ) .........

ดูเหมือนลา และพนักงานคนนี้มีอะไรที่คล้ายกันอยู่ในบางมุม คุณว่ามั้ย …...

คุณอาจจะเป็นคนขยันทำงาน ซึ่งจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม มันก็เป็นสิ่งดี แต่อย่าลืมว่า ชีวิตไม่ได้มีด้านเดียว และชีวิตไม่ได้มีเวลานานสักเท่าใด ชีวิตที่ขาดประสบการณ์ด้านอื่นๆ เป็นชีวิตที่ไม่สมบูรณ์หรอกครับ คุณอาจจะอยากเก็บเงินไปเที่ยวตอนแก่ แล้วคุณจะแน่ใจได้หรือว่าคุณจะไม่เป็นอะไรไปก่อนแก่ และจงระลึกไว้ว่า ใช่ว่าคุณไม่อยู่ ที่บริษัทจะอยู่ไม่ได้ เพราะคนอื่นก็สามารถทำงานแทนคุณได้เหมือนกัน ..... ลาพักร้อนบ้างเถอะครับ จะใช้ลากิจ ลาป่วยบ้างก็ไม่ว่ากัน ( ใครจะรู้ ) ปีหนึ่งสักสองสามครั้ง ไปไหนก็ได้ครับ ไปในที่ๆ คุณยังไม่เคยไป
ไม่ต้องรู้สึกกระอักกระอ่วนใจเมื่อคุณต้องเขียนใบลาบ่อยๆ ไม่ต้องกลัวว่าเจ้านายจะไม่พอใจ หรือไม่อนุมัติ เพราะคุณมีสิทธิ์ ไม่ต้องรู้สึกผิด ถ้าในเวลางานคุณได้ทำเต็มร้อยแล้ว ไม่ต้องห่วงว่าการหยุดของคุณจะมีผลต่อการประเมิน   ผลงานต่างหากที่เป็นตัววัด จงห่วงแค่ว่า คุณมีชีวิตแล้ว คุณมีชีวาหรือยัง จงใช้ชีวิตที่มีให้คุ้มค่า ดูอย่างเจ้าลาโง่ครับ อย่างน้อยมันยังได้เดินเที่ยวในป่ากว้างก่อนตาย แล้วคุณจะจับเจ่าอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมทั้งปีทั้งชาติหรือครับ  ผมว่านะ ไม่ลา ... สิโง่ คุณว่ามั้ย