เชื่อยายแกเถ๊อะ...555

 บนรถเมล์ที่แสนจะแออัดยามเช้า
ในชั่วโมงเร่งด่วน รถเมล์ก็จอดรับส่งที่ป้ายโดยสารตามปกติ
มีคนขึ้นมาพอสมควร รถก็แล่นไปตามยถากรรม
บนถนนอันแสนวุ่นวายทันนั้นก็มีเสียง"ตด" ดังขึ้นมา สนั่นรถ
ป้าด...ป้าด......มันไม่ได้มาเดี่ยว
แต่มันมาพร้อมกับกลิ่นเหมือนศพหมาเน่าสุดแสนจะทานทน
ผู้โดยสารบนรถบางคนถึงกับสบถออกมาว่า
ผู้โดยสาร : "ใครแม่ง...มาตายบนรถวะ"
... รวมไปถึงกระเป๋ารถอารมณ์ร้อนด้วยเช่นกัน
ด้วยความแค้นเขาจึงพูดด้วยความสุภาพว่า
กระเป๋ารถเมล์ : "ใครแม่งตด...มึงลงป้ายหน้าเลยนะ.."
ทันใดนั้นก็มีเสียงคนกดกริ่งลง
คนบนรถหันไปมองที่คนๆนั้นทันทีไม่เว้นแม้กระทั่งกระเป๋ารถเมล์
ภาพที่สายตาทุกคู่จ้องมองไปก็คือ...
ยายแก่คนหนึ่งแบกของพะรุงพะรัง
พยายามแทรกขอทางเพื่อไปที่ประตู
ยายไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้ากระเป๋ารถเมล์พอดี
กระเป๋ารถเมล์จึงถามยายว่า
กระเป๋ารถเมล์ : ยายใช่มั๊ยเนี่ยที่ตดเนี่ย...
ยาย : ยายไม่ได้ตด
กระเป๋ารถเมล์ : ยังไม่ถึงป้ายที่ยายลงทุกวันเลย แล้วยายลงทำไม
ยาย : ยายไม่ได้ตดจริงๆ...
ยายย้ำและปฏิเสธในข้อกล่าวหาของกระเป๋ารถเมล์
กระเป๋ารถเมล์ : ยายแหละตดไม่งั้นยายไม่ลงหรอก
ยาย : กูบอกว่ากูไม่ได้ตด...แต่กูขี้แตก !!!  ♦