เดลิเมล์ – เด็กชายวัยหกขวบสร้างปาฏิหาริย์และความเบิกบานใจให้ครอบครัว ด้วยการลุกขึ้นเดินก้าวแรก ทั้งที่หมอฟันธงว่าชีวิตนี้คงไม่มีทางเดินเองได้
       
        จอช แจ็คสัน เกิดมาพร้อมอาการสมองพิการขั้นรุนแรง เนื่องจากสมองถูกทำลายระหว่างอยู่ในครรภ์มารดา เด็กชายนั่งด้วยตัวเองไม่ได้จนกระทั่งอายุสองขวบ
       
        แคลร์ และฮาร์วีย์ แม่และพ่อของเด็กน้อย ได้รับการบอกเล่าว่ามีแนวโน้มสูงที่ลูกชายจะเดินไม่ได้
       
        “เราไม่เคยคิดมาก่อนว่าจอชจะเดินได้ เราเลยดีใจกันมาก
       
        “ปีที่แล้ว หมอบอกเราตามตรงว่าถ้าตอนนั้นจอชยังเดินไม่ได้ เขาจะไม่มีโอกาสก้าวเดินด้วยเท้าตัวเอง ใจฉันแทบสลายแต่ก็ค่อยๆ ยอมรับความจริง เพราะแบบนี้ฉันจึงยังแทบไม่เชื่อว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นจริงๆ” แคลร์ วัย 39 ปี เล่าและย้อนนึกถึงเรื่องราวเมื่อกว่าหกปีที่แล้วว่า
       
        “ฉันไปสแกนตอนตั้งท้องได้หกเดือน และพบว่าสมองของจอชถูกทำลายในระดับเดียวกับที่ฉันถูกรถชน เพียงแต่ว่าฉันไม่เคยถูกรถชน แค่ล้มยังไม่เคย เราถึงไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร
       
        “แต่เมื่อเกิดมา จอชก็มีอาการสมองพิการรุนแรง เขาทรงตัวไม่ได้ เพิ่งจะนั่งเองได้ตอนสองขวบ แต่ฉันยังคงเชื่อมั่นว่าสักวันเขาจะเดินได้ จนกระทั่งหมอมาทำลายความหวังนั้นจนหมด
       
        “เหลือเชื่อจริงๆ ที่จอชพิสูจน์ให้เห็นว่าหมอคิดผิด”
       
        จอชก้าวเท้าก้าวแรกเมื่อสองสัปดาห์ที่แล้ว
       
        “ตอนนั้นฉันกำลังทำกับข้าวอยู่ และฮาร์วีย์อุ้มจอชไปนั่งดูทีวีบนโซฟา ส่วนตัวเขาเองกำลังหาของที่มุมห้อง
       
        “อยู่ๆ ฮาร์วีย์ก็ร้องเรียกฉันเสียงดังลั่นบ้าน ที่นั่นฉันเห็นจอชยืนยิ้มกว้างอยู่หน้าพ่อ
       
        “เขาลุกขึ้นเดินจากโซฟามาประมาณห้าเมตร เราช็อคกันไปหมด
       
        “เขาดีขึ้นมาก ด้วยความที่โรคสมองพิการมักทำให้เด็กมีพัฒนาการช้ามาก เราเลยคิดกันว่าจอชน่าจะเดินได้แค่สิบก้าว แต่เขาทำให้เราแปลกใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนนี้ถ้าตั้งใจจริงๆ เขาจะเดินได้ถึง 80 ก้าว”
        ฮาร์วีย์ที่ทำงานเป็นช่างเทคนิคในวอร์บอยส์ อังกฤษ และเพิ่งอายุครบ 40 ปีเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว (14) บอกว่านี่เป็นของขวัญที่ดีที่สุดเท่าที่เขาเคยได้รับมา
       ส่วนแคลร์คิดว่าที่จอชตัดสินใจลุกขึ้นเดิน เพราะเห็นพี่และน้องคือ แซม 9 ขวบ, โจ 8 ขวบ และอัลฟี 20 เดือน วิ่งเล่นกัน
       
        “จอชจะนั่งดูแซมกับโจวิ่งเล่นกัน และอัลฟี่หัดเดิน สายตาเขาบ่งบอกว่าเขาอยากลุกขึ้นมาวิ่งเล่นกับพี่กับน้อง
       
        “เราหวังว่าเมื่ออัลฟีหัดพูด จอชจะพยายามเลียนแบบน้องอีก”