เมื่อเร็วๆนี้  รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม " ชัชชาติ สิทธิพันธุ์ "   ก็ได้มอบหมายให้การรถไฟแห่งประเทศไทย  (รฟท.)  เร่งก่อสร้างรถไฟชานเมืองสายสีแดง ช่วงบางซื่อ-รังสิต ระยะทางประมาณ 26 กิโลเมตร ให้เสร็จ หลังล่าช้ามา 5 ปี   ซึ่งจะมีการดำเนินการทุบโครงสร้างเสารถไฟฟ้าโฮปเวลล์ ในเดือนมีนาคมนี้ โดยใช้เวลา 3 เดือน ด้วยงบค่าใช้จ่ายกว่า 200 ล้านบาท

 

หลังจากถูกปล่อยร้างให้เหลือแต่ตอม่อคอนกรีตโด่เด่ ไว้เป็นอนุสรณ์ความล้มเหลวมากว่า 20 ปี  กับความยาวระยะทางรวมทั้งสิ้น 60.1 กิโลเมตร

มาวันนี้ หากใครผ่านมา-ผ่านไป สัญจรเลียบถนนทางรถไฟ หรือ โลคอลโรด    แม้อาจจะรู้สึกชินกับภาพที่เห็นโครงเสาตอม่อ (เด็กรุ่นใหม่บางคนไม่รู้ด้วยซ้ำ เสานี้คืออะไร) ตระหง่านอยู่ 

 

 

 

 แต่ก็มีอันให้ต้องสะดุดตา  เพราะนอกจากตอม่อคอนกรีตธรรมดาที่แตกลาย  หม่นเก่าจากการตากแดด กรำฝน จนเป็นรอยแยกเหล่านั้น  กลับมีความงามของภาพศิลปะแนว  "Graffiti"  (กราฟิตี้)"  หรือการพ่นภาพต่างๆบนผนังปรากฎอยู่...

 

แทนที่จะเป็นตามแนวกำแพงร้างที่เราพบเห็นตามถนนทั่วไป

 

ภาพกราฟิตี้เหล่านี้  ถูกจรดเฉดสีอยู่ในแนวเสาตอม่อหลายเสา บริเวณแถบทางรถไฟเสมียนนารี  

 

มีทั้งรูปการ์ตูนสัตว์ต่างๆ  เป็นรูปคน  หรือตีความไม่ออกแบบแอ็บสแทรคต์ (นามธรรม)   เมื่อพินิศชมแล้วชวนนึกขำขัน

 

เป็นความสวยงาม ที่เกิดขึ้นบนความหายนะของโครงการโฮปเวลล์ ที่คนไทยจารึกไว้ในประวัติศาสตร์

 

 

 

 

อีกไม่นาน   มหากาพย์การก่อสร้างที่ยาวนาน  ของสัปทานโฮปเวลล์ มูลค่าหลายหมื่นล้าน  ก็คงกลายเป็นไปได้แค่ตำนาน  เพราะตอม่อคอนกรีตกว่า 500 ต้นนี้  อาจต้องถูกทุบทำลาย  เปลี่ยนจาก อดีตโครงการระบบการขนส่งทางรถไฟยกระดับในกรุงเทพมหานคร  ที่ล้มเหลวไปอย่างสิ้นท่ากับการคอรัปชั่นมหาศาล   ไปเป็นโครงการระบบรถไฟชานเมือง (สายสีแดง) ช่วงบางซื่อ - รังสิต  หลังผ่านอนุมัติเดินหน้าการก่อสร้างเรียบร้อย

 

ภาพกราฟิตี้ ลายเส้นพริ้วไหว สะท้อนสภาพสังคมหลายๆอย่าง บนพื้นที่น้อยๆ  ที่ฉีดพ่น บนเสาตอม่อ ก็คงถูกทำลายไปด้วย

หากใครยังไม่ได้ค่อยเห็นว่า ศิลปะแนวกราฟิตี้ บนตอม่อเป็นอย่างไร  และยังหาโอกาสไปเดินเลียบโลคอลโรดทางรถไฟ เพื่อชมนิทรรศการข้างทางรถไฟ โล่งแจ้งด้วยตัวเองไม่ได้

มติชนออนไลน์ ได้บันทึกภาพสวยๆ  จากงานศิลปะข้างถนน ที่นอกจากจะสวยงามตามที่ได้เห็นแล้ว แต่ลึกๆในความหมายที่จะสื่อของศิลปิน ทั้งลงชื่อกำกับผลงาน หรืออยากแค่โชว์จินตนาการนึกคิดอย่างไร้นิรนาม  ก็สะท้อนซึ่งความเป็นจริงบางอย่างที่เกิดขึ้นกับ "ซากอารยธรรมแห่งการโกง" เอาไว้ด้วย