"โมเหนื่อยที่จะตามหาพ่อของลูก"

ประสาคนตรง ห้าวเหมือนผู้ชาย เป็นหญิงและอ่อนหวานน้อย อย่างที่นางเอกวัย 28 ให้คำจำกัดความตัวเอง"แตงโม-ภัทรธิดา พัชรวีระพงษ์" เลยเปิดใจแบบไม่กั๊กว่ากำลังคิดมีลูก โดยไม่แต่งงาน

ทำเอาคนฟังอึ้ง

ความที่พ่อเลี้ยงมาคนเดียว หลังแยกกับแม่ เด็กหญิงจึงมีบุคลิกภาพเช่นนั้น

"แล้ว โมโตเกินวัย พออายุ 15 คำพูด ความคิดเป็นผู้ใหญ่ กลายเป็นเด็กคนนี้แก่แดด ก้าวร้าว แต่ถ้าศึกษาจริงจะรู้ว่าโมนี่กี่ปีๆ ก็เหมือนเดิม แต่โมจริงใจ"

"อย่าไปมองว่าเป็นนางเอกหวานเหมือนในละคร ใช้วิจารณญาณมองให้ลึกหน่อย"

แต่ถ้าพยายามแล้วยังเห็นแต่ความเหวี่ยง วีน ก็ไม่เป็นไร

"เพราะทุกวันนี้โมมีคนรอบข้างและเพื่อนที่รักโมแล้ว" พูดเหมือนไม่แคร์ แต่ไม่ใช่

ด้วยที่ตั้งใจสื่อคือ "สำหรับบางคนที่สร้างภาพว่าเป็นเจ้าหญิง แต่ในความเป็นจริงคือมนุษย์คนหนึ่ง โมไม่รู้ว่าคนเหล่านี้่จะมีเพื่อนแท้ไหม"

แต่สำหรับเธอที่จริงใจ ชัดเจน นอกจากมีแล้ว จำนวนก็มากเสียด้วย

...

หลังทำงานมานานถึง 10 ปี ทุกวันนี้แตงโมบอกว่าชีวิตเหมือนจะเสพติดการทำงานเสียแล้ว

ถามว่าเหนื่อยมั้ย ไม่ต้องรอช้า แตงโมพยักหน้ารับทันที

"แต่เหนื่อยแค่ไหน ก็ไม่เคยตายสักที"

ด้วย เหตุนี้จึงไม่ค่อยปฏิเสธงาน ที่กลายเป็นรายได้เพื่อผ่อนบ้าน รถ ทั้งของตัว ของพ่อ ของญาติบางคน บวกกับค่าเลี้ยงดูลูกบุญธรรม 2 คน กับแมวอีก 9 ตัว 

"โมเป็นโรครักการให้ค่ะ" สาวสวยบอกพร้อมรอยยิ้ม 

"รักมาตั้งแต่จำความได้ ให้แล้วมีความสุข รู้เลยว่าเกิดมาเพื่อเสียสละ"

"เลยถูกหลอกบ่อย"

"เพื่อนนี่จะบ่อย เพราะเขารู้ว่าสุดท้ายเราก็ยอม จะให้อภัย เพราะแข็งนอกอ่อนใน"

ยามแข็งตอนโมโหจึงคิดแจ้งความ แต่ขึ้นบันไดโรงพักได้ไม่กี่ขั้นก็ใจอ่อน หันหลังกลับ 

"ช่างมันเถอะ" คิดเสียอย่างนั้น

นางเอกจริงจริ๊งงง เราแซว

แล้วเธอก็รับมุข "ใช่ นางเอกมีจริง"

จึงไม่ต้องแปลกใจที่เธอจะรับเด็กจากมูลนิธิศุภนิมิต 2 คนไว้ในอุปการะตั้งแต่อายุได้ 20 ปี

"เราทำงานได้เงินง่ายมาก ทำไมเรื่องแค่นี้จะให้ไม่ได้"

จากคำ 3 คำ แรง วีน เหวี่ยง วันนี้แตงโมฉายให้เห็นอีกด้านของชีวิต

"ถ้า ไม่รู้จักกันจะไม่รู้ เพราะโมไม่แสดงออกมาก ไม่ชอบให้ใครรู้สึกว่าเราอ่อนแอ โมจึงออกนอกบ้านพร้อมกำแพงสูงที่กั้นไว้ไม่ให้ใครรังแก ไม่ให้ใครมายุ่ง เพราะโมใช้ชีวิตคนเดียว เลยต้องแข็งแรงให้พ่อรู้สึกว่าโมอยู่ในที่ปลอดภัย เลยเป็นเหมือนคน 2 บุคลิก อยู่ข้างนอกเจ๋งเป้ง ร่าเริง สนุก แต่พอเข้าบ้านจะซึม เงียบ ทบทวนทุกอย่าง วันนี้พูดอะไรพลาดไป ใครทำอะไรกับเราบ้าง แล้วต้องแก้ยังไง"

จึงไม่ต้องแปลกใจว่าเรื่องสำคัญอย่างคู่ชีวิตจะคิดหนัก 

"ความที่โตเกินวัย เลยไม่เจอผู้ชายที่นำโมได้สักที"

"สงสาร คนที่คบด้วย เพราะธรรมชาติผู้ชายเขาต้องการเป็นผู้นำ แต่อยู่กับเรา ไม่เหมือนเขามีแฟน แต่เหมือนมีแม่ ต้องเลิกกันด้วยเหตุผลนี้บ่อยครั้ง"

"แล้ว โมไม่มีดวงเรื่องความรัก เชื่อเสมอว่าไม่มีใครลัคกี้ อิน เกม และลัคกี้ อิน เลิฟ แล้วโมมีงานตลอด แต่ความรักไม่เคยประสบความสำเร็จ" 

ไม่สำเร็จทั้งๆ ที่ครั้งหนึ่งความสัมพันธ์ถึงขั้นกำลังจะแต่งงาน แต่แล้วทุกอย่างก็แตกสลาย กลายเป็นเรื่องเจ็บและเข็ดจนทุกวันนี้

"อาจเพราะโมเป็นคนรักเบาๆ ไม่เป็น รักแล้วจะรักหนักมาก"

ความเจ็บจึงมากตาม

การจะยอมรับใครสักคนในอนาคตจึงเป็นเรื่องยากอย่างยิ่ง

อีกทั้งลึกๆ แล้วเธอยังหน่ายกับผู้ชายสมัยใหม่-นี่พูดโดยภาพรวม ไม่ได้เน้นถึงใครโดยเฉพาะ แตงโมออกตัว

ก่อนหัวเราะเบาๆ แล้วว่าถ้าคำพูดต่อไปนี้ไม่เข้าหูใครก็อย่าโกรธ แต่ขอพูดตามตรงแล้วกันว่าเท่าที่เคยพบ ส่วนใหญ่ "ดีไม่เท่าโม"

"บางทีไม่ใจอ่ะ ไม่ใจนักเลงเท่าโม ไม่แมน เรื่องบางเรื่องโมต้องออกโรงปกป้อง ทั้งที่พี่โตกว่าหนูหลายปี"

"แต่โมไม่ใช่คนใจดำ ใครเข้ามาก็แอบพิจารณาอยู่ลึกๆ"

ถ้า "ใช่" สักวันคงลงเอย แต่ถ้า "ไม่" อย่างไรเสียเธอคงมีลูกอยู่เป็นเพื่อน

"โมอยากรักคนคนหนึ่งโดยไม่มีเงื่อนไข แต่เหนื่อยที่จะตามหาพ่อของลูก และมั่นใจว่าจะเลี้ยงลูกเองได้"

จึงตั้งใจจะทำกิฟต์ มีทายาทเป็นลูกครึ่งฝรั่งสักคน

คิดมานาน 2 ปีแล้ว หากยังอยู่ระหว่างศึกษาข้อมูล และแง่มุมทางกฎหมาย

"ถ้าทุกอย่างพร้อมเมื่อไหร่ โมก็พร้อมตั้งครรภ์เมื่อนั้น"