นี่เป็นต้น หญ้าไผ่น้ำ (spidrewort) ในขวดโหลของคุณปู่เดวิด ลาติเมอร์ จากมลฑลเซอร์เรย์ ประเทศอังกฤษ ที่ปลูกเอาไว้ตั้งแต่ปี 1960 ตอนนั้นเป็นยุคเปลี่ยนผ่านบรรจุภัณฑ์จากขวดแก้วเป็นขวดพลาสติก จึงมีขวดแก้วเหลือ ๆ ให้คุณปู่เลือกใช้ได้มากมาย คุณ ปู่จึงจัดการเลือกโหลกลมใหญ่ขนาด 10 แกลลอน บรรจงใส่ดินและปักหน่อของต้นไม้ล้มลุกนี้ลงไป รดน้ำพอเป็นพิธีนิดหน่อย แล้วก็ปิดฝาจุก เอาไปวางไว้ใต้บันไดซึ่งมีแสงแดดส่องถึง และได้เปิดจุกออกมารดน้ำอีกครั้งในปี 1972 หลังจากนั้นก็ปิดจุกสนิทแน่น แล้ววางไว้ที่เดิมไม่ได้แตะต้องอีกเลย จนกระทั่งคุณปู่ระลึกถึงมันได้และถ่ายภาพส่งไปอวดในรายการ Gardeners' Question Time ของสถานีวิทยุบีบีซี จนทำให้หลาย ๆ คนทึ่งไปตาม ๆ กัน

นับ ได้ว่าการเจริญเติบโตของต้นไม้ในในขวดแก้วใบนี้ช่างน่าอัศจรรย์ มันอยู่รอดได้ด้วยระบบนิเวศของตัวเอง แสงแดดที่ได้รับทำให้มันสามารถสังเคราะห์แสงให้ได้มาซึ่งพลังงานที่จะต้อง ใช้ในการเติบโต ได้ออกซิเจน ได้ความชื้นซึ่งกลั่นเป็นหยดมาให้หมุนเวียนใช้ได้อีก ส่วนใบที่แก่และเหี่ยวก็ร่วงลงที่ก้นขวด เน่าเปื่อยกลายเป็นดินและปุ๋ย แถมก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จากกระบวนการย่อยสลายก็ถูกดึงไปหมุนเวียนใช้ต่อใน กระบวนการสังเคราะห์แสงเป็นทอด ๆ ต่อไปด้วย ด้วยความสมบูรณ์แบบของระบบนิเวศแบบหมุนเวียนพึ่งพาตนเองแบบนี้ ทำให้มันสามารถอยู่รอดมาได้เกินครึ่งศตวรรษแม้ว่าจะถูกตัดขาดจากโลกภายนอกก็ ตาม ความสามารถของธรรมชาตินี่น่าทึ่งจริง ๆ เนอะ