พ่อ : รู้มั้ยลูก...ทำไมน้ำตกถึงสวย...   
ลูก : ก็เพราะมันเป็นน้ำตกไงคะพ่อ...  

พ่อ : ไม่ใช่หรอกลูก … ที่น้ำตกสวยน่ะ …
เพราะน้ำตกไม่ยอมเก็บน้ำไว้ในชั้นของตัวเองต่างหาก...   

ลูก : หมายความว่าไงคะพ่อ...   
พ่อ : ลูกสังเกตไหมล่ะว่า... 

 

… เวลาน้ำตกตกลงมาจากชั้นหนึ่งแล้ว...
จากนั้นก็จะถูกส่งต่อลงไปอีกชั้นหนึ่งทันที..
เพราะวิธีนี้ที่น้ำตก...ไม่เห็นแก่ตัว...แต่ยอมส่งน้ำที่ตกมาจากชั้นอื่น..
แล้วส่งต่อกันไปเรื่อยๆ อย่างนี้.. … น้ำตก..ถึงสวย...
และน้ำตก..จึงยังคงเป็นน้ำตก...ที่มีเสน่ห์..ไงละ   

 
 
ข้อคิดจากเรื่องนี้...อย่าลืมน่ะลูก...  
   
ถ้าลูกอยากให้ตัวเองเป็นคนที่น่ารัก...
ลูกควรจะเป็นอย่างน้ำตก..
หากมีสิ่งดี ๆ ตกมาถึงตัวลูก...อย่าเก็บสิ่งดี ๆ นั้นไว้..คนเดียว..     
ลูกต้องเรียนรู้ที่จะ...แบ่งปัน...ออกไปให้มากที่สุด   
มีก็แต่คนที่ "ให้" ออกไปเท่านั้นแหละ...
ลูก..จึงจะเป็นคนที่ "ได้รับ" อย่างแท้จริง...