วันนี้แอดมินก็เลยจัดบทความเกี่ยวกับอะไรเด็ก ๆ หน่อยก็แล้วกันนะ เป็นเรื่องที่แอดมินให้ความสนใจมานานพอสมควรแล้ว นั่นคือเรื่องของ "ความทรงจำในวัยเด็ก" อันนี้ถือว่าเรามาแชร์กันดีกว่า

 

มีบันทึกชุดหนึ่งของแอดมิน ว่าด้วยความสัมพันธ์ระหว่างความทรงจำแรกของชีวิต กับความสามารถพิเศษของคนเรา เพราะคนส่วนมากมักจะพูดว่า "โอ๊ย...ตอนนั้นยังเด็กมาก ยังจำความไม่ได้เลย" ซึ่งแอดมินก็สงสัยว่าช่วงที่คนเราจำความไม่ได้นั้นมันช่วงไหน เพราะเป็นคนที่จำความได้ตั้งแต่ยังเด็กมาก และไม่ใช่การจำเป็นฉาก แต่จำได้จริง ๆ ลำดับเรื่องราวได้ด้วย ทำให้แอดมินมีความรู้สึกติดตัวอยู่อย่างนึงคือ ไม่ค่อยเชื่อ(ถึงขั้นไม่เชื่อเลย)ว่าเด็กจะไม่เข้าใจที่เราพูดจริง ๆ 

 

ความทรงจำที่เก่าแก่มาก ๆ ของแอดมิน น่าจะประมาณ 1-2 ขวบ ตอนนั้นนั่งอยู่บนตักพ่อ ที่หน้าตลาด รอแม่ ในมือมีของเล่นชิ้นเล็ก ๆ ที่พ่อเพิ่งซื้อให้จากข้างทาง มันเป็นเต่าพลาสติกสีเขียว มีล้อ ตรงกลางมีกล่องใส่ขนมน้ำตาลสี ๆ แอดมินก็กัดหัวมันเล่นตามประสาเด็ก สักพักก็ถามพ่อว่า "ม่ะม้าอยู่ไหน?" พ่อที่พูดติดตลกมาตั้งแต่เกิด ก็ตอบว่า "ถูกจับไปขายแล้วมั้งลูก" แล้วแอดมินก็เริ่มร้องไห้เพราะไม่เข้าใจว่าพ่อล้อเล่น (คือการถูกจับไปหมายถึงหายไปไม่กลับมาแล้ว) ส่วนพ่อก็ไม่เข้าใจว่าลูกร้องทำไม นึกว่างอแงตามปกติ และหลังจากช่วงนั้นก็จะจำได้ว่าชีวิตตัวเองเป็นยังไง คิดอะไร ทำอะไร เกิดอะไรขึ้นบ้าง ฯลฯ ยิ่งช่วงหลัง 3 ขวบคือจำได้หมดทุกอย่างแล้ว

 

 

ตอนมัธยม 5 มีการเล่าเรื่องสมัยเด็ก ๆ และเพื่อนส่วนมากมักจะเริ่มต้นเล่าตอนที่เข้าโรงเรียนอนุบาลครั้งแรก ส่วนความทรงจำเก่ากว่านั้นหลายคนจำไม่ได้เลย หลายคนไม่แน่ใจ ทำให้แอดมินเริ่มตั้งสมมติฐานเข้าข้างตัวเองว่า ตัวเองนั้นจำความได้เร็วกว่าคนอื่น และคนที่จำความได้เร็วน่าจะเรียนรู้ได้เร็วกว่าด้วย (เข้าข้างตัวเองสุด ๆ ไปเลย)

 

จากนั้นก็เริ่มทำการสำรวจ ไล่ถามเพื่อนและคนรู้จักถึงฉากแรกของชีวิตที่พวกเขาพอจะจำได้ เริ่มที่ไอ่คนที่เก่งที่สุดในห้องก่อนเลย ก็ได้รับคำตอบประมาณว่า "ไม่รู้สิ มันเลือนลาง จำได้จริง ๆ ตอนขึ้นชั้นประถมแล้วมั้ง" อ่าว...สมมติฐานพังทลายในทันที หรือจะเป็นในทางตรงข้ามซะล่ะมั้ง?

 

จากนั้นก็ถามไปเรื่อย ๆ หลายคน (แต่ไม่เยอะมาก ไม่เกิน 40 คน) เลือกเอาเฉพาะคนที่เรารู้จักเขาค่อนข้างดี เพื่อประกอบการวิเคราะห์ได้สะดวก ไม่ต้องหาข้อมูลเพิ่มมากนัก ได้ผลสรุปออกมาว่า 

 

1. คนส่วนมากจำความได้จริงจังหลังจากเข้าเรียนครั้งแรก ไม่ว่าพวกเขาจะเข้าเรียนตอนกี่ขวบก็ตาม ฉากแรกของชีวิตมักเริ่มจาก "ร้องไห้ตอนไปเรียนวันแรก"

 

2. คนส่วนมากไม่มั่นใจว่าความจำฉากแรกนั้นเป็นความจริงหรือเป็นความฝัน (ยกเว้นตอนเข้าเรียน)

 

3. มีคนจำนวนน้อย ที่จำได้ก่อนหน้านั้น และพวกเขาไม่มีอะไรเป็นพิเศษ (เท่าที่รู้น่ะนะ)

 

4. เป็นเรื่องน่าแปลกเหมือนกัน คนที่มีผลการเรียนโดดเด่น จำฉากแรกได้ตอนหลัง 5 ขวบ ด้วยซ้ำไป

 

5. ความเหมือนเพียงอย่างเดียวของคนที่จำความได้เร็ว คือ มักรู้สึกว่าเพื่อนร่วมชั้นเป็นรุ่นน้อง

 

(ปล. การสำรวจนี้ทำเล่นขำ ๆ มีกลุ่มทดลองที่เล็กมาก และมีวิธีเก็บข้อมูลที่ไม่อาจรับรองผล ไม่สามารถนำไปอ้างอิงเป็นข้อเท็จจริงได้)

 

 

พูดถึงความจำสมัยเด็ก ๆ เนี่ย ไม่รู้คนอื่นจะเป็นเหมือนกันหรือเปล่า แต่สำหรับแอดมิน ความจำในวัยเด็กจะมีลักษณะเฉพาะ 2-3 อย่างคือ

 

1. ไม่รู้ทำไม เวลานึกถึงตอนเด็กมักจะนึกถึงช่วงฤดูหนาว หรือไม่ก็บรรยากาศครึ้ม ๆ สบาย ๆ อยู่ในที่โล่ง (เพราะอย่างนี้รึเปล่าที่คนเราชอบแทนความทรงจำด้วยภาพขาวดำ)

 

2. อะไรที่เราอยากได้มาก ๆ ตอนเด็ก ถึงตอนนี้เราก็มักจะอยากซื้อมันอยู่ ทั้งที่มีอยู่เยอะแยะแล้ว บางครั้งเราก็กินอะไรที่เราไม่ได้ชอบ แต่กินเพียงเพราะตอนเด็ก ๆ เคยกิน

 

3. จะยังไงอดีตก็เป็นเรื่องที่เราคิดถึง และโหยหา แม้แต่ช่วงที่แย่ที่สุด พอคิดกลับไปมันก็เหมือนเป็นอะไรที่ดีจัง

 

ว้า...ไม่มีอะไรจะเขียนแล้ว เอาเป็นว่า เพื่อน ๆ คนไหนได้แวะมาอ่านบทความนี้ก็มาแชร์กันดีกว่า ว่าความทรงจำแรกในวัยเด็กเป็นยังไงบ้าง (เผื่อเอาไว้เป็นข้อมูลเพิ่มเติมไง) และลักษณะความจำสมัยเด็ก ๆ เป็นยังไงกันบ้าง ถือว่าย้อนอดีต เล่าสู่กันฟังซักวันนะ ^^