สำหรับผู้ชายแล้ว การเป็นนักรักที่ดีคืออะไร ?
บางคนคิดว่า การมีเมียน้อยหรือมีกิ๊กหลายคน คือการเป็นนักรักที่ยิ่งใหญ่ แต่ภาพของผู้ชายประเภทนี้ก็แค่คนมากชู้หลายเมีย แสดงว่าเขามีประสิทธิภาพของการทำรักได้บ่อยครั้ง และหลากหลายรสนิยม
แต่ไม่มีใครมีโอกาสไปถามผู้หญิงที่เป็นเมียน้อยหรือเป็นกิ๊กเหล่านั้นว่า ประสิทธิภาพที่พวกเธอได้รับจากผู้ชายนักรักดี-เลวเพียงใด
บาง คนไม่ต้องไปมากรักหลายเมีย แค่เมียเดียวก็ยังไม่มีความเป็นนักรักที่ดีพอ ตั้งหน้าตั้งตาแสดงพลังสร้างสถิติ โดยเอาปริมาณเข้าว่า และไม่ได้ใส่ใจว่า คนรักของคุณกำลังรู้สึกอะไร แค่ไหน และอย่างไร
การเป็นนักรักที่ดี ย่อมหมายถึง ความใส่ใจทะนุถนอม รู้จุดรู้ใจ ช่วยประคับประคองให้ฝ่ายหญิงมีความสุข ได้รับความพึงพอใจสูงสุดทุกครั้งเมื่อจะต้องมีกิจกรรมรัก
การเป็น นักรักที่ดีของผู้ชายจะต้องใส่ใจในคู่ครองหรือคนรักอย่างสม่ำเสมอ เมื่อคิดจะเริ่มกิจกรรมแห่งความสุข ก็ยิ่งต้องเฝ้าดูอารมณ์ความรู้สึกของคนที่เรารักอีกด้วย และเมื่อเวลา สถานที่ และโอกาสอำนวยให้ แต่เธอยังเงียบงัน อาจเป็นเพราะความอายประสาหญิง นั่นเป็นสิ่งที่คุณจะต้องช่วยสร้างอารมณ์ให้ด้วย ก่อนที่จะก้าวเดินไปพร้อมกัน และถ้าจะให้ดีเยี่ยมไปกว่านั้น คุณควรจะต้องส่งให้เธอเดินทางไปถึงความสุขสมก่อนได้ก็จะยิ่งดี เพราะหญิงสาวบางคนสามารถปีติสุขได้หลายครั้ง
แน่นอน การเป็นนักรักคงจะวัดกันที่สถิติการทำรักที่มากครั้ง กระทั่งความสามารถในการทำรักได้ยาวนานไม่ได้หรอก เพราะสถิติเหล่านั้นหากไม่เกี่ยวข้องสอดคล้องกับคู่รักของคุณก็ป่วยการ เป็นแค่ความหลงผิดส่วนตัวของคุณเองเท่านั้น
เพราะคุณไม่ใช่นักรัก แต่เป็นแค่เครื่องจักรสำหรับสร้างสถิติเท่านั้นเอง !
การ เป็นนักรักชั้นดีจะต้องนึกถึงแต่คู่ของตัว แม้ว่าเป้าหมายก็คือความปีติสุขสูงสุดของคุณเองด้วย ที่จริง การเป็นนักรักชั้นดี คุณจะต้องใฝ่ใจใคร่รู้เรื่องเพศให้ลึกซึ้งและกว้างขวางมากไปกว่าการใช้ชีวิต ครองเรือนปกติทั่วไปที่ขาดความรู้เรื่องเพศที่ดีพอ มุ่งเพียงสืบพันธุ์รักษาเผ่าพันธุ์ของตัวเอาไว้
แต่ชีวิตผู้คน ในยุคปัจจุบัน ใช่ว่า การศึกษาและใส่ใจที่จะเป็นนักรักผู้เชี่ยวชาญด้านเพศจะเกิดขึ้นได้อย่างง่าย ดาย มันคงไม่ง่ายถึงเพียงนั้นหรอก
อย่างน้อย คุณจะต้องเริ่มจากการมีจิตใจที่ละเอียดอ่อน ไม่ใช่จิตใจประเภท ‘กระเหี้ยนกระหือรือ’ ที่จะแสดงพลังรักที่สักแต่ให้ผ่านๆ ไป หรือกระทั่งการสร้างสถิติ
หวงอี้-นักเขียนนวนิยายกำลังภายในจีน เขียนเอาไว้ใน ‘เทพมารสะท้านภพ’ ซึ่งเรียบเรียงโดย น.นพรัตน์ ตอนหนึ่งว่า ...ผู้คนทั่วไปที่มีชีวิตอยู่ในโลก เป้าหมายชีวิตเพียงอยู่เพื่อมีอาหารอิ่มท้อง ตบแต่งภรรยา กำเนิดบุตร ผู้ที่มักใหญ่ใฝ่สูงคิดเสพสุขวาสนา ส่วนผู้ปกครองแผ่นดิน ถือว่าเป้าหมายสูงสุดของชีวิตคือสำเร็จกิจการใหญ่...เช่นเดียวกับคนที่พอถือ กำเนิดมา ก็ไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำงานทำการประกอบธุรกิจ จวบจนตายค่อยเลิกรา...
ชีวิตผู้คนล้วนเป็นเช่นนี้ การเป็นนักรักจึงดูเหมือนอยู่ห่างไกลจากความใฝ่รู้ของคนส่วนใหญ่ในโลก เพราะภารกิจทั้งธุรกิจการงานและครอบครัวอันมากมายตลอดชั่วชีวิตไม่ยอมให้ ว่างเว้น
ใครจะไปนึกว่า การเป็นนักรักจะยากเย็นแสนเข็ญปานนั้น ที่จริงการจะริเริ่มการเป็นนักรักที่ดีที่ง่ายที่สุด แต่ไม่ค่อยมีใครยอมทำ ก็คือจะต้องเริ่มต้นจากการเอาใจใส่อย่างลึกซึ้งต่อคนรัก ทั้งในยามที่จะเสพสุขและในยามอื่นๆ เพื่อให้ความเป็นไปของชีวิตมีความหวานชื่นอยู่ตลอดเวลา
แต่ชีวิต คู่ของผู้คนก็เป็นเช่นนั้นเอง คือเดี๋ยวรักเดี๋ยวก็ร้างรา การเปลี่ยนคู่รักจึงเกิดขึ้นได้อยู่เสมอนี่เป็นปัญหาท้าทายนักรักชั้นดีอยู่ ในตัว เพราะนักรักชั้นดีจริงนั้นสามารถประคับประคองคนรักไปได้นานเท่านานกว่าคนที่ หลงเพ้อในประสิทธิภาพของตัวเองด้วยการหากิ๊กเพิ่ม เป็นการสร้างปัญหาให้ครอบครัวในที่สุด
มันอยู่ที่คุณนั่นล่ะ พร้อมที่จะเป็นนักรักชั้นดีไหม ?